De jongen met de littekens

9.Sirius

Ik zat er helemaal alleen aan het meer tot dat Lily kwam."Lene ik heb het gezien ..die brief.."zei ze ik knikte."Ga je het zeggen tegen Sirius?vroeg Lily."Ik kan niet anders ..."zei ik zacht."Hem kun je
vertrouwen dat weet ik 100 procent zeker"zei Lily ik knikte.Ik zag in men ooghoek dat Sirius er aan kwam en hij had een boek bij zich.Hij lezen?!?"

Ik laat jullie wel alleen"zei Lily zacht en ze liep weg.De voetstappen van Sirius kwamen dichter en dichter ik wou weglopen maar het moest ik kon het niet meer geheim houden."Hey"zei hij zacht en hij kwam naast me zitten, ik keek bang de andere kant op.Hoe moet ik beginnen!?!

Het leek net of Sirius men gedachten kon lezen want hij zei :"Je hoeft niet bang te zijn leg het rustig uit ,adem in en uit.Ik deed wat hij zei en ademde langzaam in en uit."Goed.."zei ik zacht,Sirius keek me diep in de ogen aan waardoor ik nog nerveuzer werd."Dus je hebt de brief gelezen"zei ik hij knikte en legde zen boek op de grond voor zich."Dan heb je wel gezien dat er vanonder stond "De Cullens" toch?"vroeg ik hij knikte weer.

"Dat zijn men echte ouders en echte familie ..ik kreeg de naam Kannewasser omdat iedereen de Cullens kent als.."zei ik en Sirius vulde me aan "vampieren".Ik knikte "ben je er ook een?"vroeg hij "niet helemaal ik heb geen volgroeide hoektanden maar ik heb er wel, ik heb ook wat gaves.."zei ik zacht.

"Welke gaves heb je?"vroeg Sirius nieuwsgierig.
"Ik kan zo berichten via gedachten naar iemand sturen..ik kan heel soms gedachten lezen  maar dat lukt niet zo"zei ik."Ik snap dat berichten sturen niet"zei Sirius verward."Snap je het nu?"stuurde ik.Hij schrok en ik moest lachen "ja ik snap het"glimlachte hij."Maar Sirius..wil je dit wel geheim houden maar echt aan niemand zeggen Lily en Snape weten het ook"zei ik zacht."Ik zwijg als een graf"zei hij en hij deed zo een eed teken ik glimlachte.

"Waarom heb je eigenlijk een boek mee?"vroeg ik terwijl ik naar het meer keek."Voor te lezen natuurlijk"grinnikte hij ik glimlachte "welk boek?"vroeg ik nieuwsgierig.Hij nam het boek en las de titel voor "Oh ik ken dat ik heb dat al gelezen"zei ik enthousiast."Ah tof"zei hij terwijl hij verdiept zat te lezen.

"Ik kan je gewoon het einde zeggen hé"zei ik terwijl ik hem een stootje geef in zen buik."Dat durf je niet!!"schreeuwde Sirius en hij keek op  vanuit zen boek."En of ik dat durf want het einde is....."zei ik maar voor ik men zin kon afmaken drukte hij zen hand op men mond.Hij lachte terwijl ik pogingen deed om me te bevrijden waarvan ik ook de slappe lach kreeg.Ik gaf hem een duw in zen zij waardoor hij half op de grond zakte maar hij had me nog vast dus ik viel mee.Ik gaf hem nog een duw en hij viel volledig op de grond en ik viel mee.Het zicht was waarschijnlijk abnormaal maar dat boeide ons niet,ik lag op Sirius.Hij had nog steeds zen hand op men mond en eindelijk lukte het om me te bevrijden.We waren allebei zo hard aan het lachen dat onze buiken pijn deden tot het opeens stil werd en we elkaar recht in de ogen keken.Ik gaf hem een klein kusje op zen neus maar even later drukte hij zen lippen op de mijne ik deed mee het was magisch.

Ik ging van Sirius af en ging met men hoofd op zen schoot liggen.Ik keek naar de blauwe lucht en af en toe de ogen van Sirius.We lagen der echt lang want het begon te schemeren in de verte hoorde ik geschreeuw.Ik en Sirius keken elkaar aan en zeiden in koor:"James".

Ik zag in men ooghoek James,Lily,Remus en Peter naar ons toe lopen."De tortelduifjes"giechelde Peter."Peter hou je kop a.u.b."zei ik Sirius glimlachte."Ik heb het hem verteld hij begrijpt het en hij houd het geheim"stuurde ik naar Lily ze knikte."Komen jullie het word al laat"zei Remus ik knikte en stond op Sirius deed hetzelfde en we liepen naar het kasteel de leerlingenkamer binnen en slapen..