De jongen met de littekens

11.Lucius

"Wat is de betekenis er eigenlijk van"vroeg Remus geïnteresseerd."Lene is anders toch zo moeilijk niet om te begrijpen"zei Sirius poeslief.Ik glimlachte naar hem en stuurde:Let er mee op hé.Hij was het nog niet gewoon en schrok zich kapot van men bericht."Begrijp je het?"zei ik zacht hij knikte en liep samen met mij de kamer in.

We ploften naast Lily op bed,Lily haar blik ging direct naar men pols."Waww Lene"zei ze ze keek er met grote ogen naar "Heb jij dat gegeven?!?"piepte ze naar Sirius.Hij knikte "waw echt prachtig"zei Lily enthousiast.Ik keek blozend naar men pols met het zilveren armbandje.

Even later kwamen de andere jongens uit de badkamer en liepen we door de gangen van Hogwarts.Remus die leek mij te ontlopen dus ik liet even Sirius zen hand los en liep naar voor waar Remus liep.Hij schrok "Hu hoi"zei hij aarzelend "Hoi Remus"zei ik vrolijk.Ik keek hem aan maar hij ontwijkte men blik."Is er iets?"vroeg ik zacht ik leek iets geraakt te hebben want hij keek opeens heel griezelig.Ik schrok er van en liep weer naar Sirius.

"Wat heeft hij nu"zei ik geïrriteerd "wie Rem?"vroeg Sirius "ja met wie heb ik anders net gepraat"zei ik."Tjah volle maan is er bijna"zuchtte hij,ik keek hem vragend aan maar dan realiseerde ik dat ik zen geheim bijna vergeten was.

Remus is een weerwolf dat is het enige dat ik weet de jongens wouden me niet alles vertellen en daarna sloten ze me volledig buiten.Dat was vorig jaar maar eigenlijk wil ik er wel meer over weten ik maak me soms echt zorgen om Remus hij is een heel goede vriend.

"Hey Lene"zei Sirius zacht ik schrok op uit men gedachten en keek Sirius aan."ja?"vroeg ik "aan het dagdromen?"glimlachte hij ik knikte ondertussen liepen we de Grote Zaal binnen.We werden door bijna alle meisjes aangestaard ik wist niet waarom maar toen ik ging zitten besefte ik het.Ik had nog steeds Sirius zen hand vast en zowat alle meisjes hebben een crush op hem."Proficiat Lene"riep Serverus kwaad van de Slytherintafel.Ik keek hem boos aan hij was toch een vriend!?!

Bellatrix zat te grinniken en Lucius glimlachte gemeen opeens keek Lucius mij aan recht in men ogen.Die grijsblauwe verschrikkelijke doodmakende ogen die blik drong zich zo door dat ik zwarte vlekken zag ...het laatste wat ik zag waren de ogen van Lucius.

*Piep*piep*piep* door dit geluid werd ik wakker dus men hartslag.Ik opende men zware ogen eerst zag ik wazige beelden maar dan zag ik alles weer scherp."Waar ben ik?!??"schreeuwde ik uit ik keek rond en besefte dat ik in de ziekenzaal lag.Madame Pleister liep naar me toe ze keek me bezorgd aan "Alles goed Lene?"vroeg ze "uhm ja prima alleen men hoofd doet wat pijn"zei ik.Ze knikte en liep weg "Mevrouw!"riep ik snel en ze draaide zich om "ja?"vroeg ze."Wat is er eigenlijk gebeurd?"vroeg ik verward ik kon me niks meer herinneren of toch ik kreeg een rilling over men hele lichaam.

De ijskoude grijsblauwe ogen van Lucius "alles goed ?!?"zei Madame Pleister waarschijnlijk geschrokken van men rilling."Ja maar wat is er nu gebeurd?"vroeg ik ongeduldig "uhm het schijnt dat je gewoon aan tafel zat en bleef kijken naar het zelfde punt en dat je dan opeens flauwviel"zei ze ,ze leek het zelf niet echt te begrijpen.

Ik knikte en ze liep weg was ik nu flauw gevallen door die blik van Lucius?!?God dat zou echt griezelig zijn ik kreeg weer zo een koude rilling en trok het deken van het bed waar ik op lag dichter tegen me aan.