ACADEMIA 2: The Broken Wing

ACADEMIA 2: CHAPTER 23

˙KEIRA POV˙

Lumuluha ako habang tumatakbo palabas muli ng Palasyo. Hindi ko na mapigilan ang pagpatak ng mga luha ko dahil sa sobrang kaba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa digmaang ito, Sa tingin ko maaring magtagumpay si Lazarus, Pero mayroon parin sa puso ko na pwede pa itong malagpasan at kami ang manalo sa laro niyang ito.

Kung sakaling matapos na ang larong ito. Sisiguraduhin kong wala akong sasayangin na oras, Babawi ako sakanilang lahat at makakasama ko na rin ang tunay kong mga magulang.

"Kaya keira, Stop crying. Do your best." Bulong ko sa sarili ko at mabilis na tumakbo palabas ng palasyo. Hinanap ko ang clone ko at nakita ko naman siyang palapit kay zeke na nakatalikod habang nakikipag usap kay draven, Siguradong alam na ni Draven ang plano ng Ama niya kaya ay nagplano siya na itigil ang laban nila upang makapaglaban ang/kaming dalawa.

Mabilis akong tumakbo palapit kay zeke, At nang makalapit ako ibinanggit ko ang pangalan niya, Nasa harapan ko siya ngayon.

"Zeke." Sabi ko habang nakatingin sa mga mata niya, Ang kulay dilaw at pula niyang mata, Namiss ko ito. Hilig ko talagang tignan ang mga niya dahil magkaiba ang kulay ng mga ito.

"Zeke." Ulit ko pero wala paring nangyayari. Tuloy tuloy parin ang pagpatak ng mga luha ko. "Zeke, Please. Can you hear me?"

"What did you to Keira?" Tanong ni zeke kay Draven.

Tumawa naman si Draven. "We didn't do anything. She did that to herself." Sagot nito.

Damn, you did everything! Damn you Draven, Damn you and your father.

"Zeke.. Please listen." Sabi kong muli kay zeke at tinignan siya sa mata, pilit ko rin hinawakan ang pisngi niya ngunit tumatagos lang ang kamay ko. Damn! Alam kong may mali akong mga nagawa pero hindi ba ako pwedeng bigyan ng pagkakataon para mailigtas sila? "Zeke naman oh... Please be calm. I need your help. I need you..." Mahinang sabi ko habang na umiiyak.

Nakita kong malapit na ang clone. Nakita ko sa kamay niya na may hawak siyang espada, Hawak din ni zeke ang kanyang magic sword. I don't know but i have a strange feeling, Na para bang ayokong maglandas ang kanilang hawak na espada. I bit my lip.

"Zeke... Please... It's me. Genevieve.. Keira.. Listen to me please. I need to protect everyone! I need to protect you, zeke! So please, Listen!! Please! Hindi ako ang nakikita niyo ngayon, Hindi ako yan. Trust me zeke, Please." Humagulgol na ako, Nakita kong palapit na ng palapit ang clone. "If she attack you, Don't fight her. Just dodge it. Don't let her sword and your sword meet."

"ZEKE!!" Sigaw ko at napapakit nalang dahil itinaas na ng clone ang espadang hawak upang iatake kay zeke.

"Then what i'm going to do?" Narinig ko ang boses ni zeke sa isip ko. Rinig ko parin ang ingay ng digmaan pero nangibabaw ang boses ni zeke, Kaya unti unti kong idinilat ang mata ko.

Nakita ko si zeke na iniiwasan ang atake ng clone. Napangiti ako, He heard me!

"Just dodge it. Hahanap lang ako ng paraan para maibalik na ang kaluluwa ko." Sagot ko.

"I can't understand, Why am i hearing your voice in my mind. Where are the real you? Are you back?" Rinig ko ang pilit na malamig na boses niya pero hindi parin maalis na halatang nag aaalala siya.