Twins Of The Sand (boek 2, Kingdom Jenava)

11 - Luna

POV Luna

De mythe over Malino is een echt griezelverhaal in Calici. Het wordt verteld door veel ouders als hun kinderen niet slapen. Mij werd het verteld door Noah, de regent. Ik weet nog hoe doodsbang ik was die nacht nadat ik het voor het eerst had gehoord. Mijn ogen schoten van de ene kant van de kamer naar de andere kant, en had mezelf opgerold als een bol. Bij ieder geluid sprong ik op, en wilde kijken wat er was, maar ik durfde het niet. Iedere keer als ik mijn ogen sloot, zag ik de koning van Malino. Altijd kwam Noah mijn kamer binnen en beschermde me van iemand die er niet was. Hij bleef altijd in de kamer, totdat ik in slaap viel. Maar diezelfde angst herbeleefde ik zodra ik de schreeuw hoorde. Mijn eerst instinct was oprollen als een bol en me verstoppen in mijn dekens, wachtend totdat Noah mijn kamer binnenkwam en me zou beschermen. Toen besefte ik dat Noah er niet meer is en ik geen kind meer was.

'Waarom wil je hun zo graag naar de grens brengen?' vraagt Tion verbaasd en gaat naast me zitten. Het is avond en we hebben ons kamp opgeslagen midden in Cali vlakbij een meertje. De tweeling zijn aan het praten bij de paarden en ik zit bij het vuur. Samen met Tion en Mark.
'Het klinkt raar, maar ik voel me vreselijk erg verantwoordelijk voor ze. Misschien omdat hun moeder voelt als mijn moeder, of omdat ik mezelf herken in Maud. Ik moet ze naar Midusa brengen.' Tion knikt begrijpend, maar ik heb niet het gevoel dat hij het begrijpt. 

Het zijn eigenlijk mijn broertje en zusje, aangezien Lily als m'n moeder aanvoelt. Clint heeft mij uit de realiteit gehaald, maar Lily heeft me teruggebracht. En daarvoor zal ik haar eeuwig dankbaar zijn.

'Koningin, we kunnen ze ook brengen naar de grens. Dat weet je toch?' vraagt Mark en ik knik.
'Tuurlijk weet ik dat wel, maar ik ga liever mee.' Ik kijk naar de tweeling, die nog steeds aan het praten zijn. Volgens mij bespreken ze hoe ze Leo gaan benaderen. En ik heb respect voor ze. Leo is echt de grootste klootzak die je maar kan ontmoeten. Hij is zo koppig, vreselijk. 

'Waar denk je aan?' vraagt Tion om de stilte te verbreken.
'Aan Leo.' Tion zucht.
'Leo is een klootzak en aan hem denken is niet nodig,' mompelt hij en trekt gras uit de grond.
'Misschien..' mompel ik terug en kijk naar boven. Het is bewolkt, maar een paar sterren zijn te zien. Ik herken de kleine beer en de weegschaal. Waarom ben ik zo afgeleid door wat er was gebeurd in Malino? 

'Luna, ik zie dat er meer aan de hand is,' zegt Mark en kijkt me dwingend aan.
'Ja. Dat ene wat er was gebeurd in Malino. Het blijft me dwarszitten,' antwoord ik en gooi een takje in het water. Ze zeggen niks en ik weet dat ze hetzelfde denken. 

'Waarschijnlijk was het gewoon een rot joch die ons probeerde bang te maken,' probeert Tion ons gerust te stellen en ik schud mijn hoofd.
'Nee. Dat was het niet. Geen enkel mens durft in de berg te gaan door de mythes. Laat staan een kind,' zeg ik en kijk hem aan. 

'Wat wil je dan zeggen? Dat het kan zijn dat de mythes kloppen?' vraagt Mark verbaasd. Ik haal mijn schouders op.

'Weet ik niet! Die verhalen maakte me altijd vreselijk bang toen ik een kind was. Ik zou nóóit die berg in gegaan zijn als een grap,' zeg ik geïrriteerd en sta op.
'We gaan er wel heen als we de tweeling naar de grens hebben gebracht, oke?' stelt Tion voor maar ik schud mijn hoofd.

'Nee, ik ga niet die berg in! We sturen wel een bericht naar Ljord, ze hebben nog steeds een kasteel staan in Firjen, toch? Ik ga geen soldaten opofferen in die vreselijke berg,' zeg ik zuchtend en merk nu pas de hoofdpijn op. Ik haal het touwtje uit mijn haren, waardoor ze los op mijn rug vallen. De hoofdpijn wordt gelijk iets minder.
'Ljord? Je wilt hun de taak geven? Wat als ze denken dat we zwak zijn?' protesteert Tion verbijsterd. Boos kijk ik hem aan.
'Als jij het beter weet, ik hoor het graag!' sis ik en hij schrikt.

'Het spijt me, koningin,' mompelt hij met tegenzin.
'Ga op wacht staan bij de paarden,' beveel ik hem en hij doet wat ik zeg. Mark kijkt me bezorgd aan, maar ik reageer er niet op en ga weer zitten.

'Luna, wat is er mis?' vraagt hij en gaat naast me zitten.
'Zoveel. Ik weet niet wat ik moet doen met die verdomde berg! We sturen gewoon een bericht naar Ljord en reizen voortaan óm de berg heen, geen problemen meer.'
'Wat is er nog meer aan de hand?' Mark is wijs, en heeft meestal gelijk, vreselijke eigenschap. Ik zucht en laat mijn hoofd in mijn handen vallen.
'Ik weet het niet. Ik mis Noah gewoon denk ik.' Mark zegt niks, waar ik blij mee ben.

Na een tijdje loop ik naar de tweeling, die al een hele tijd aan het praten zijn. Ik ga naast ze zitten en ze zijn gelijk stil.
'Waar praten jullie toch over?' vraag ik nieuwsgierig en Tobias plukt nerveus aan het gras.
'Over Midusa,' zegt Maud snel, maar ik betwijfel of ze de waarheid spreekt. Ondanks dat ik aan de ene kant denk dat ik niet moet doorvragen, doe ik het toch.
'En nu de waarheid,' zeg ik en de tweeling kijkt beschamend.

'Over de berg, Maud wilt de berg ingaan,' zegt Tobias en Maud kijkt hem woedend aan. Ik knik begrijpend, en ik snap Maud wel een beetje. Ze is nieuwsgierig. Als ik het verhaal niet had geweten dat zou ik ook de berg in gegaan zijn.
'Als je het verhaal had gehoord in je jeugd, had je daar niet eens over durven denken,' zeg ik met een glimlach en kijk weg. 

'Maar ik heb het niet gehoord in mijn jeugd, en ik wil weten wat daarbinnen is!' zegt ze koppig en staat op.
'En jezelf de dood injagen? Ja, geweldig idee Maud!' zeg ik sarcastisch en kijk haar geïrriteerd aan. Tobias kijkt naar de grond en zegt geen woord. Maud kijkt me aan alsof ze me ter plekke wil vermoorden, maar ze verroerd geen vin. In plaats daarvan draait ze zich om en loopt weg. 

'Ik denk dat ze gewoon Jenava mist en daarom roekeloze dingen wilt doen, ook al zou ze het nooit toegeven,' zegt Tobias plotseling.
'Jenava was de plek waar ze is opgegroeid, natuurlijk mist ze het,' zeg ik zacht. Ik ken dat gevoel, maar ik zeg het niet hardop.