AYRINTILAR

10. Bölüm Plan

 Uyanınca ne oldu?! Beni bekleyen yedi aya alışmak için açılmıştı gözlerim. Her gün defalarca o maviyi, o tonu görmek, O sesi duymak ve ürkmek... alışmam gerekti..

 Her günü bir şeyler anlamaya çalışarak geçirdim. Sebep her neyse ben buradaydım. Kimse yoktu. Mavi gözler hariç.. O günden sonra bana hep iyi de davranmıştı.

 Evin taşlarla örülü oldukça estetik 100 metrelik bahçesinde durmama izin verdı. Kaçmayı çok düşünmüşm. Ama gerçekleştirememiştim. Her gün uyuduğum odaya geliyor ve üzerimi örtüyordu. Ardından eğilip kulağıma fısıldıyordu"Kaçamazsın."

 Bilinç altımı ele geçirmeye çalışıyordu. Zaten kısıtlıydım .Seneler sürüyordu her günüm. Annemsiz, abimsiz olmak yorucuydu. Gözaltlarım morarmış,gözlerim çökmüştü. Zayıflamamıştım aksine;Her gün bahçeye çıkıp etrafında tur atıyor ve spor hareketleriyle kendimi güçlendirmeye çalışıyordum.

 Ben yılmayacaktım. Belki koca aylarımı alacaktı. Belki bir diğer sabaha uyandığımda aynada 18 yaşımda birkaç beyaz tel bile görecektim.

 Vücudum kaslandıkça uzadığımı da fark ettim. Önüme geleni yiyordum. Yemeseydim , bu benim için bir vazgeçiş olurdu. Bunu istemedim.

 Arada televizyonda çıkan şarkılarla dans edip mutlu olmaya çalıştım. Yeni hareketler keşfettim. Uzayan saçlarımı daha çok sevdim. Ve O'nu da sevdim..

 Hiç konuşmadık. Bazen neden bilmem o korkunç tınıyı duymak için sabırsızlanıyordum. Bana hiç  zarar vermemişti. Hiç. Hasta olduğumda yardım etmiş başımda beklemişti. Peki,Neden? 

  O, her Sabah evden çıkar ve akşam elinde kitaplarıyla geri gelirdi. Her sabah farklı bir saatte gidiyordu. En azından şehir merkezine uzaklığını dahi hesaplayamıyordum. Veyahut okuluna...

  4. ayda evin boş odalarının birinde parkenin kenarında boş bir defter ,silgi ve kalem buldum. Sonrasında düşünmeye başladım. Her sabah döndüğüm dört tarafı örülü duvar. Evde olmayışı. Kendime olan güvenim birleşti. Her gün garip garip planlar kurdum kafamda.Her çizgiyi geçirdim defterime.  Onun farketmeyeceği, onu üzmeyeceğim bir plan...Nasıl bulabilirdim ki? Düşündüm... 3 ayımı da almış olsa da hiç üşenmedim, düşündüm.