Hanggang Kailan

Chapter 36

JIA's pov

Nagising ako bigla dahil naiinitan ako, kaya lumabas muna ako ng tent.

Mukhang mahimbing din naman ang tulog nya dahil parehas kaming lasing.

Umupo ako sa buhangin malapit sa dagat.

Hanggang ngayon nahihirapan pa din akong hindi pumayag sa mga pamimilit nila.

Nung nag tweet at nag post sila sa IG about sakin, doon palang nahihirapan na ako.

Who would thought that my team mates will miss me when I stop playing volleyball for a while.

Hindi ko namalayan na bigla na palang tumulo ang mga luha ko.

Sayang nga at hindi ko pa team mate si Bea noon.

Sana narinig nya yung speech ko.

"Bakit ba kasi kailangan kong mahirapan ng ganito" bulong ko sa sarili ko at binato sa dagat ang bato na hawak ko.

May biglang yumakap sakin sa likod kaya napatingin nalang ako.

Si Bea pala.

"Sorry, nagising ba kita?" tanong ko

"Hindi naman. Nagulat lang ako wala ka na sa tabi ko"

"Tulog ka na ulit dun, okay lang ako dito"

"Ah, nope. Mag isa ka lang, delikado."

"Hindi. Ako bahala promise, sleep ka na"

"Ayaw"

matigas talaga ang ulo nito. Gusto ko kasing mapag isa.

Hindi naman sa ayaw ko syang makasama dito habang nag eemote ako.

Ayoko lang na makita nya akong imiiyak.

"Are you crying?"

"Nope, babe."

Hindi pa nakuntento at pumunta sya sa harapan ko kaya naman nababasa ng alon yung paa nya.

Tumayo sya ng makita nyang tumulo ang mga luha ko.

Pinatayo nya ako at niyakap ng mahigpit.

"Everything is well" sabi ko naman

"Tsk. I know it's not."

Ang kulit talaga neto.

Umupo ulit kami sa buhangin at pinatong nya ang ulo ko sa balikat nya habang niyayakap nya ko.

"Wala na bang chance para bumalik ka?"

Lagot na.

Wala na kong kawala kay dineretso ko nalang.

"Meron naman siguro. Pero hindi ko pa kayan magdesisyon ngayon. May 6 days pa tayo dito para makapag isip ako."

Sabi ko naman.

"Umaasa ako Jia. Kasi alam kong hindi ko na kakayanin pang tumapak sa loob ng court ng wala ka"

Napahinto naman ako sa sinabi nya.

Parang she remember something.

"What do you mean? eh hindi ka pa nakakatapak ng court since you went to the hospital" sabi ko.

"I'm back Jia! pagkatapos nung gabing nasa Church of the Gesu tayo, nagpacheck up ako sa doctor"

"Anong sabi"

"Malinaw na lahat ng alaala. Bihira nga lang daw ito mangyari. But I guess, Im too strong to remember everything."

BEA's pov

Yep, I remember everything.

Gulat na gulat si Jia sa narinig nya sakin kaya tumulo nanaman ang mga luha nya.

"You're ...back bea"

"Yes, I am. Shh.. Don't cry na. Tomorrow nalang okay?"

And then I kissed her cheek before we go inside the tent to sleep.

The next morning..

The team decided to wake up early to take a picture and to enjoy the sunrise.

Masaya ang lahat pero sa kabila neto, alam kong may tinatagong sakit na nadarama ito.

One More JIAmazing Year, Jia

Yan ang palagi kong hinihiling sa kanya.

Pero kahit anong gawin ko, hindi nagbabago ang desisyon nya.

Aasa pa din ako, kahit na alam ko na hindi na talaga sya babalik.

Aasa ako kasi naniniwala akong pwede pang magbago ang lahat.

Pwede pang magbago hangga't hindi pa huli ang lahat.

After the sun rises, we go back to our house, to cook for our breakfast.

--

"Guys Beach volleyball tayo later" Pang aya ni Mich samin.

They all nodded naman.

Mich is leading the prayer before we eat.

"Thank You for these another day of our lives. Bless our foods, and keep us healthy. We thank you for all the blessings you've gave on us. We really do appreciate all the sacrifices you've done for us. Please guide Jia Morado to stay for 1 year in our team. Amen"

"Amen!" sigaw namin lahat at kumain na.

A/N

Bitin sya diba? 😭 Wala na kong drafts. Last UD for the month of May. 💔

Sana may magbasa pa din kahit na matagal pa ud.

Thank You for reading! 💝