Hanggang Kailan

Chapter 37

Jia already made a decision while her team mates are playing beach volleyball.

"Maybe this is the time to give them a chance.." She whispered to herself.

She didn't know that Bea is standing at her back, and yeah. Bea heard what she said to herself.

"So you're going to play for 1 more year na?"

Kaya naman napatingin agad si Jia sa kung sino ang nagsalita at tinakpan kaagad ang bibig ni Bea.

"GU-- MA---RO" Sabi ni Bea.

Hindi nya maituloy ang sasabihin nya dahil tinatakpan ni Jia ang bibig nito.

Lumayo sila Jia sa mga naglalaro nilang team mates para hindi marinig ang pinag uusapan nila.

Umupo silang dalawa sa buhangin malapit sa dagat, kaya naman nababasa ang kanilang mga paa.

"Hey, can you please close your mouth first, please bei?"

"Okay okay. So are you going to use it?"

"It's a surprise for all of you, But you heard it. And Yeah, I've finally made a decision. I'm going to use my last playing year, Okay?"

"OMAYGOSH BEA! STOP IT"

Niyakap kasi ni Bea si Jia kaya naman ay puro buhangin na ang katawan nila dahil napahiga sila sa mga basang buhangin.

MICH's pov

"Hey guys, look! I smell something sweeeet!" Sabi ni Jamie at nagsitinginan naman kami sa kung saan sya nakatingin.

"Aww" Karamihan samin yan ang sinabi.

We just saw them happy with each other's arm. And the real Jia's smile is back!

And we're really hoping that she will use her last playing year.

Walang masamang umasa, dahil habang nabubuhay may pag asa.

"GUYS COME ON! JOIN US" Sigaw ni Bea kaya naman binitawan nalang namin ang bola at pumunta kaagad sa kanila.

"Ouch, is this a part 2 of our human sandwhich? Stoooop!!"

"No, tell us first that you were going to use your last playing year!" sabi ni Jamie na nasa ibabaw lang ni Jia

" Ayaw nyo ko pakawalan, ah sige" sabi ni Jia.

Pilit nilalabas ni Jia ang dalawa nyang kamay na dinaganan ng lahat pero di nya ito nailabas dahil hinawakan ito ni Bea.

"BEAAAA!!!" sigaw ni Jia.

Ayaw namin sya mahirapan kaya naman umupo na kaming lahat.

"Guys, where's the ball?"

"Omaygosh Sorry Bei, hinagis lang namin kasi eh" 

"Guys..That ball is from my long lost bestfriend..That's the only one she gave to me before she left.." malungkot na sabi ni Bea.

Nakita ko si Jia na para bang may hinahanap sa dagat.

Kaya naman nung tinignan ko yun ay nakitingin yata sya sa bola na inalon ng dagat.

"Wag mong sabihing kukunin mo yung bola?" tanong ko.

Gaya nga ng sabi ni Bea ay importante ito sa kanya. Maski ako ay kinakabahan na baka languyin ni Jia yun para lang maibalik ang bola.

Medyo malayo, at siguro ay malalim na.

Agad tumayo si Jia at nilangoy ang bola.

"Hey hey hey!!! What are you doing????" tanong ni Jamie
..

"NO JIA! NO!!! " Sigaw ni Bea

Narating ni Jia kung nasaan ang bola at nakuha nya ito, ngunit hindi nya nakayanan bumalik pa dahil nga malalim ito at may hawak sya na bola.

"CALL THE LIFE GUARD NOW!"

"Holyshit. There's no lifeguard here Bea!!" Sabi ni Ponggay

Walang magagawa si Bea kundi sumisid sa ilalim at sagipin si Jia.

Hindi nya kakayanin na makitang nalulunod ang girlfriend nya..

Kaming lahat ay takot na takot sa kung anong pwedeng mangyari sa kanilang dalawa.

Ang ilan samin ay sobrang kabado at yung iba naman ay naiyak nalang sa pangyayari..

Wala kaming magawa.

Nagsimula kaming mag sigawan at humingi ng tulong sa kung sino man ang makarinig samin.

Pero mas nanghina at nag iyakan na kami ng hindi na namin matanaw ang dalawa.

Agad kong tinawagan ang management ng Ateneo pero walang signal sa lugar na to.

Oo nga pala kami lang ang nandito dahil isa itong isla..

Wala kaming magawa kundi sumigaw ng tulong.

Ang mga rookies namin ay tahimik lang at iyak ng iyak dahil sa nangyayari.

Hindi ito pwedeng mangyari dahil mayroong pamilya na nag hihintay samin sa Manila..

"No..please..Make these as a bad dream.. please lord..This can't be happen.." rinig kong bulong ni Deanna habang umiiyak.

Niyakap ko sya at kinomfort. Kahit na umiiyak din ako, ay wala talaga kaming magagawa..

Kung ang isa samin ay sagipin silang dalawa ay malamang unti unti kaming malalagas sa Hindi kilala at walang katao tao na Isla na to.

Si Jamie ay sinisisi ang sarili dahil sya ang nagbato ng bola..

"NOOOOO!!! ARRGGGG" Sigaw ni Jamie at hawak hawak ang ulo nya dahil lahat kami dito ay hindi inaasahan na mangyayari ito.

"Jamie..Don't blame yourself. It is not your fault..Okay?" sabi ni Kim.

"NO! THIS IS ALL MY FAULT! I'M SO STUPID THAT I HAVE NOTHING TO DO BUT TO STARE THEM WHILE DROWNING.. I'M SO STUPID FOR NOT SAVING THEIR LIVES! THEIR FAMILY IS WAITING FOR THEM. AND THEN WHAT? THEY WILL BLAME ME ON WHAT HAPPENED!" Jamie said while she's crying..

"Jamie calm down.. We are one. This is not your fault. There's no have to blame with. We're all broken here.."

"FUCK THIS LIFE!" Sabi ni Jamie sa sarili niya.

Magang maga na ang mga mata namin.. at ang hiniling namin ay sana walang nangyaring masama sa kanilang dalawa.

Pero paano? posible pa ba na may magandang mangyayari sa kanila?

Wala kaming nagawa. At hinayaan lang namin sila na anudin ng alon..

God knows everything, and he will not put them into accident..

A/N

Charing lang yung last ud of May. HAHA! Mag papasukan na kami sa June 5 kaya kailangan ko na mag update baka di nyo na basahin. 😔

Thank You for Reading! 💙

Btw, Congrats JiaGuel! 🎓 and Bea for being First Honor! 💙👏