Umut Yıldızı

6.Bölüm "Benim Canım Yanar."

Yakışıyorlar diyenlerr⭐

Multimedya: Asrın ve İlke

"Dokunulmasa da, görülmese de;
Kalpte yer verilir bazısına, nedensiz.."
-Cemal Süreya-

İlke

İçinde bulunduğum durum o kadar saçmaydı ki söyleyecek söz bulamıyordum. Karşım da oturmuş öylece bana bakıyordu.

Bütün bunların rüya olma ihtimali neydi? Bu adamın benle zoru neydi? Kafayı yemek üzereydim.

Koluma dokunmasıyla irkildim. Halime bakıp güldü. Hemde ne gülmek. Adamın bir gülüşüne köle olacak kızlar olduğuna emindim.

Dikkatimi toplamak adına silkelendim. Hala gülüyordu utanmadan.

Bana yaklaşıp "Merak ediyorsun değil mi?" dedi.

Konudan o kadar uzaklaşmıştım ki afalladım.

Bu şaşkın hallerim çok hoşuna gitmiş olacak ki bir kahkaha patlattı. Allahım bir insan gülerken ancak bu kadar güzel olabilirdi.

Nihayet sakinleştiğinde saçımdan bir tutamı tutup parmağına doladı."Biliyorum çok yakışıklıyım ama nutkun tutulacak kadar olduğunu bilmezdim."

Saçımdaki eline sertçe gecirdim.Bu adam konuşunca bütün büyü bozuluyordu. Sadece süs niyetine köşede dursa yeterdi aslında.

Ona sinirle baksamda hiç etkilenmiyordu. Yüzünden eksik etmediği alaycı bir ifadeyle sadece bana bakıyordu.

En sonunda dayanamayıp "Benimle uğraşmak hoşuna mı gidiyor?Çünkü daha adını bile bilmediğim halde bana demediğini bırakmadın. Sürekli beni bozma peşindesin. Eline ne geçiyor? Gerçekten çok merak ediyorum."

Nefes almadan konuşmuştum.
Cümlenin sonların da sesim çatallaşmıştı.

Hafif bir tebessüm etti.
"Derdin buysa adım Asrın. "
"Asrın Türkoğlu."

Ellerimi biraz önce onun yaptığı gibi çenemin altına koyup ona baktım. Sanki adını söyleyince herşey çözüme kavuşmuş gibi davranıyordu.

"Peki ya Asrın Türkoğlu senin benimle alakan ne? Ben neden burdayım? Eylül nerede? Sen kimsin? Benim burda işim ne?"

Ard arda sıraladığım sorular karşısında bana bön bön bakmakla yetindi. Cevap vermek yerine suratıma bakmayı sürdürüyordu.

Sabrım tükenmişti artık.En sonunda dayanamadım."E hadi cevap bekliyorum. Boşa mı konuşuyorum ben burada?"

Sabır diler gibi ellerini yukarı kaldırdı. Sonra bana dönüp telefonunu masaya bıraktı.

"Kızım bi susmuyorsun ki konuşayım. Motor mübarek bi insan hiç mi yorulmaz?"
Son kısmını kendi kendine konuşur gibi mırıldanarak söylemişti.

"Bak Asrın mısın nesin sabrım kalmadı artık anlat ne anlatacaksan."
Gerçekten sıkılmıştım artık.

"Tamam anlatacağım." Heyecanla ona baktığımı görünce iyice arkasına yaslanıp sandalyesine yayıldı.Kesin birşey çıkartacaktı.