" YOU'VE TOUCHED MY WOUNDED HEART "
WRITTEN BY : SHERYL FEE
CHAPTER 11
Kung ang pamilya Calvin at pamilya Harden ay kompleto gano'n din ang circle of friend ng matandang Calvin. Ahh pamilya Smith, Harden, Mckevin at ang pamilya na naghihinagpis ang pamilya Calvin. Ang kulang lang sa kanila ay ang nauna ng pumanaw, ang mag-asawang Allen at Aslea.
Halos isang araw din ang biyahe ng chopper na ginamit nila para maiuwi sa Baguio ang bangkay ng mag-asawa.
Mula lamay hanggang sa nailibing ang mag-asawang Collin at Cheska ay hindi nagpabaya ang mga magkakaibigan. Kung umuuwi man ang mga ito ay upang magbihis pero agad din namang bumabalik bago man lumaganap ang gabi ay nakabalik na ang mga ito.
Few days later....
" Pare ano ngayon ang planu mo?" tanong ni grandpa Ralph I sa kaibigan.
" Nothing pare dahil nawala man ang mga anak natin mananatili pa rin ang pagkakaibigan natin at isa pa hindi naman porket wala na sila ay may magbabago na." tugon ni grandpa Roy na banaag sa mga mata at boses ang kalungkutan.
" Tama ang kumpare ni'yo pare dahil bago man kayo nagsipag-asawa ay magkakaibigan na kayo kaya you don't nothing to worry pare." sang-ayun ni grandma Sheryl sa tinuran ng asawa.
" Maraming salamat mare, pare at ito rin ang maipapasigurado namin sa inyo na susuportahan namin kayo sa anumang bagay." tugon ni grandpa Ralph.
" Thank you pare." sagot ni grandpa Roy.
As the days goes on, mahirap man para sa magkabilang pamilya ang mawalan ng mga mahal sa buhay pero kinaya pa rin nila ang mag-move on dahil ang dahilan nila ay kung silang nakakulong o panatilihin nilang ikulong ang sarili sa trahedya ay mas masakit itong tanggapin.
Sa tahanan ng mga De Ocampo, makaraan ng ilang buwan na paglagi ni Rizza sa kanilang tahanan sa siyudad ng Manila ay naisipang magpaalam nitong magpaalam sa ama na mamasyal sa Baguio City. Ang summer capital ng Pilipinas.
" Galit ka pa ba sa papa anak?" malungkot na tanong ni Mr De Ocampo sa unica iha.
" Hindi naman ako galit papa oo siguro nga nagtampo ako pero hindi naman po ako galit at isa pa hindi naman siguro masama iyun dahil totoo naman pong inilihim ninyo ang tungkol sa sakit ni mama." sagot ng dalaga kasabay ng kanyang pagpapakawala ng malalim na hininga.
" Alam naman iyun ng mama mo anak at kaisipan naming dalawa ang huwag ng sabihin sa iyo ang tungkol sa kanyang karamdaman dahil ayaw naming madistorbo sa iyung pag-aaral. Pero ngayon na tapos ka na at handa ng magtrabaho ay napagdesisyunan naming ipagtapat na lang ito sa iyo." mahinang sagot ng matanda.
" Ipinagtapat ni'yo nga po papa pero hindi rin naman nagtagal sa mundo si mama ay lumisan na siya. Pero huwag mo na pong ipaalala . Dati na pong gusto kung mapasyalan ang Baguio at ngayon na hindi na mahigpit ang schedule natin ay nais ko po sanang mamasyal doon. Ikaw papa baka gusto mong sumama sa akin para naman makakita ka ng ibang tanawin." sagot ng dalaga na pilit pinapasigla ang boses dahil ayaw naman din niyang laging iniisip ng kanyang ama paglilihim ng mga ito sa tunay na karamdaman ng yumao niyang ina na kaya pala hindi na niya ito masyado nakakausap bago siya umuwi dahil nahihirapan na itong magsalita.
" Maraming salamat anak pero sa ibang pagkakataon na lamang anak dahil kung sabay tayong mamasyal ng Baguio ay walang tatao sa opisina. Wala namang problema doon kaso may meeting ang BOD sa makalawa. Just enjoy your vacation . Anyway kailan mo gustong bumiyahe anak?" tugon ng matanda na kahit papaano at umaliwalas na ang mukha nito unlike before na laging nalulungkot.
