Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 4

Vanuit Eva:

{Op de foto hierlangs zie je ongeveer hoe de slaapkamer eruit ziet, maar bij het nachtkasje staat nog een poef waar je op kunt zitten. Aan de linkerkant van de foto is de deur naar de gang}Oow poep Eva die andere jongen zegt Laura tegen me. Ja ga hem dan halen vertel ik haar. Ze rent naar buiten. Ik pak een kussen, en leg hem voorzichtig onder het hoofd van de jongen. Ik sla de dekens over hem heen, en ga langs hem zitten. Zijn hand ligt nog op de dekens. Zal ik het doen? Zal ik het doen? Ik aarzel, maar leg dan toch mijn hand op die van hem. IJskoud is die hand. De jongen heeft een polsbandje aan. Daan staat er op. Dus de jongen heet Daan. Ik sta op. Daan zeg ik zachtje. Ik zak weer op mijn stoel. Zachtjes begin ik te huilen. Ik zie het weer voor me. Hoe hij schreeuwde van de pijn. Hoe hij viel. Tranen lopen over mijn wangen. Wat een klote dag is het ook. Opeens hoor ik hard gekuch. Meteen kijk ik op. Ja het is de jongen, misschien heet hij dan toch Daan. Ik ren naar het keukentje. Pak een glas water, en doe er een rietje in. Wil je wat drinken vraag ik hem. Hij is weer uitgehoest. Nee dankje zegt hij voorzichtig. Ik plof langs hem neer. Hij ziet mijn bezorgde blik. Het gaat wel hoor. Alleen heb ik het nogal benauwd, en ik heb steken. Meteen nadat hij dat heeft gezegd, word zijn gezicht lijk bleek. Hij schreeuwt het uit van de pijn. Ik veer op. Als hij weer is bijgekomen laat hij zich rustig terug zakken in het bed. Hij ademt zwaar. Daan gaat het wel? Zou je me kunnen helpen? Vraagt hij aan me. Ik knik. Mijn blouse zit zo strak, ik krijg haast geen lucht zegt hij met veel moeite. Oké ik moet dus zijn blouse open gaan doen. Ik vind dat nogal eng, dadelijk doe ik hem pijn. Ik begin met het bovenste knoopje. Mijn handen trillen als een gek. Het eerste knoopje is nu open. Ik begin aan de tweede. Godver denk ik bij mezelf. Waarom moeten mijn handen nu zo trillen? Ook het tweede knoopje is nu open. Daan kijkt me met een zure blik aan. Je hoeft niet bang te zijn hoor zegt hij. Ik knik even. En maak dan de laatste knoopjes open. Ik doe de blouse open. Ik schrik me dood. Heel zijn buik zit onder de blauw paarse plekken. Bij de kant van zijn hart zit een grote wond. Ik doe voorzichtig het blousestukje van zijn schouders opzij die ook blauw paars zijn. Ik hoor hem slikken. Oow sorry zeg ik. Snel sla ik de blouse weer over zijn buik. Ik loop naar de keuken, en pak een washandje. Ik hou hem onder de kraan, en wring hem uit. Ik loop terug naar Daan. Hier ik geef hem aan Daan. Heel voorzichtig doet hij zijn blouse opzij. Hij duwt het washandje op zijn wond. Hij haalt nog steeds moeilijk adem. Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd. Pfoe die gloeit. Hij kijkt me aan, en kan een klein lachje laten zien. Ik loop weer naar de keuken voor een washandje, en ik leg hem op het voorhoofd van Daan. Gaat het? vraag ik hem. Net als hij wil antwoorden komt Laura met de andere jongen binnen. De jongen heeft rood behuilde ogen. Laura roept me. Eva waar ligt de telefoon? Op de tafel. Okee ik bel de doktor voor Daan. Ik loop naar de jongen toe, en stel me voor. Eva zeg ik. Hij schud mijn hand Nils zegt hij met een beetje een  gebroken stem. Gaat het vraag ik hem. Ja ben een beetje geschrokken. Dat begrijp ik. Daan ligt daar ik wijs naar mijn bed. Hij loopt er naartoe. Nils wil je wat te drinken? Ja cola alsjeblieft. Ik pak een glas, en schenk cola voor hem in. Ik loop naar het slaapgedeelte toe. Nils zit op de stoel langs Daan. Ik zie dat Daan in slaap is gevallen. Hier ik geef hem zijn drinken. Nils vertelt ondertussen kort wat er gebeurd is. Ik vertel ook mijn kant van het verhaal. Hoe ik hem tussen de stenen uitkreeg. Je zei toch dat hij toen al steken in zijn buik kreeg? Vraag ik aan Nils. Ja. Je hebt zijn buik nog niet gezien zeg ik hem. Ik doe de dekens opzij, en doe de zijkanten van zijn blouse opzij. Nils zijn mond valt van verbazing open. Hij is er om 5 minuten zegt Laura die ondertussen ook naast me staat. Ook haar mond valt open. Ja hij had het benauwd, dus hij vroeg of ik zijn blouse open kon doen. En toen zag ik dit dus. Volgens mij schrok hij er zelf ook van. Ik sla weer snel de dekens over hem heen, voordat hij het koud krijgt. We zitten rond zijn bed. Laura is een beetje met Nils aan het kletsen, en ik kijk naar Daan die onrustig aan het slapen is. Opeens gaan zijn ogen open. Hij schreeuwt weer van de pijn. Meteen zijn de blikken van Nils en Laura op Daan gericht. Daan probeerde overeind te gaan zitten. Hij word meteen terug geduwd door Nils. Auw auw auw en hij is weer stil. Gast man wat zie je eruit zegt Nils. Hij heeft wel gelijk Daan is lijkbleek. De doktor is er roept Laura. Er komt een man binnen. Hij gaat naar Daan. Wij zijn in de kamer zegt Laura, en met z’n drieën gaan we op de bank zitten. Laten we tv kijken zegt Laura. Ze zet hem aan.