Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 19

Vanuit Owen:

Het is denk ik half 8. Ik, Nils, Rein en Laura zitten in onze pyjama’s op de bank. We hebben net gedoucht. Ik hoor net de kraan uitgaan. Eva is dus ook klaar. We kijken de lama’s.  Laura en Rein waren echt de hele tijd al moe. Ik kijk op zij. Rein en Laura leunen met hun hoofden tegen elkaar aan. Rein is helemaal in trans die word nu niet snel wakker, en Laura heeft volgens mij nog half besef van wat er gebeurd. Ik kijk naar Nils die links langs me zit. Hij gaat helemaal stuk om een stuk van Ruben. Hij lacht zo hard dat Laura wakker word. Versuft en half geschrokken opent ze haar ogen, en tilt haar hoofd recht. Meteen valt Reins hoofd op haar benen. Ze hingen half tegen haar aan. Reins hoofd kwam als een klap neer. En die gast slaapt gewoon verder. Nils kijkt nu ook opzij. We grinniken zachtjes om Rein die rustig verder slaapt. Laura staat voorzichtig op, en loopt naar de kast in de kamer. Ze haalt er een deken uit, en loopt terug naar Rein. Ze legt het deken over hem heen, en stopt hem goed in. Ik moet grinniken. Rein draait een beetje, en geeft een zachte kreun. Laura rent terug naar de keuken, en komt even later terug met haar mobiel. Dat viel wel een beetje te verwachten van die meisjes hé. Ze maakt foto’s van Rein die schattig ligt te slapen. Dan ben ik geen gay hoor. De deur van de keuken gaat open, en Eva komt binnen lopen. Laura en Eva lopen naar elkaar toe. Ze doen een of andere rare handbox, en ploffen dan langs ons op de bank. We zitten hartstikke dicht op elkaar, omdat de schone slaapster heel de bank in beslag neemt. Laura en Eva zijn volgens mij een beetje moe. Laura ligt al te slapen tegen Nils aan. Eva zit met heel haar gedachte in de tv. Owen als ik dadelijk tegen jou aan in slaap val. Ten eerste Alvast sorry dan, en ten tweede maak me wakker zegt ze. Tuurlijk zeg ik. Opeens word er aangebeld. Wie belt er om kwart voor 8 ’s avonds aan. Nou Nils en Laura zullen wel niet open doen. Nils ligt ondertussen met zijn hoofd op het hoofd van Laura te slapen. Ik wil net opstaan als ik Eva voor me door zie lopen naar de deur. Ze slaat een diepe zucht, en opent de deur. Ik zie doktor Maas binnen lopen. Sorry voor toen straks zegt hij. Ik heb hier de medicijnen voor Daan. Ik heb steun verband voor hem mee genomen. Eva laat hem binnen, en hij loopt naar de kamer waar Daan ligt. Eva komt weer naar me toe lopen. Nils en Laura zijn ondertussen omgevallen, dus er is nu totaal geen plek. Ik klop op mijn schoot. Ze moet lachen, en komt zitten. Ik leg mijn hoofd op haar schouder, en we kijken naar de tv. Even later komt doktor Maas ook weer binnen lopen. Ik heb hier nog wat extra verband. Graag als jullie hem kunnen helpen om de twee dagen. Ik heb er een briefje bijgedaan hoe je het moet aanbrengen. Als er nog iets is bel maar. Eva wil opstaan. Ik laat mezelf wel uit zegt doktor Maas. En de deur gaat weer dicht. Owen hoor ik Eva met een slaperige stem zeggen. Ja zeg ik. Ik ben moe zullen we gaan slapen? Vraagt Eva aan mij. Eerlijk gezegd ben ik ook wel moe, dus lijkt me goed idee. We staan op. Ik kijk naar de bank. Hoe kan ik daar in godsnaam tussen gaan liggen. Ik zie Eva lachen. Je mag wel langs mij komen liggen hoor. Ik buit niet zegt ze, terwijl ze me een deken toewerpt. Ik ga langs Eva op het matras liggen. Ik kijk opzij naar Eva die langzaam haar ogen sluit, en ook in slaap valt. Ik hoor voorzichtig een Auw. Daan. Ik ga nog maar even kijken. Ik sta weer op. Oeh koud. Snel loop ik door de keuken naar de gang, en naar de slaapkamer. Het is pas 9 uur, maar iedereen slaapt al. Voorzichtig open ik de deur. Wie is daar? Hoor ik Daan met een enorm hese stem zeggen. Ik ben het Owen. Ik doe de lichtknop aan naast de deur, en sluit hem. Ah weet je hoe fel dat licht is roept Daan. Stil gast de rest slaapt al. Sorry zegt hij. Hoe gaat het nou? Vraag ik als ik plaats heb genomen op de stoel langs het bed. Daan begint te hoesten. Voorzichtig gaat zijn trillende hand omhoog, en vormt zijn hand een duim. Ik moet lachen. Daan hoest steeds harder. Hij geeft allemaal knikjes opzij. Eerst snap ik hem niet, maar dan begrijp ik dat hij wat drinken wil. Snel pak ik het glas. Kun je het vasthouden vraag ik hem. Hij schud van nee. Ik duw het rietje in zijn mond. Langzaam en heel voorzichtig drinkt hij. Ik zet het glas weer op het nachtkastje. Hahh. Hoor ik Daan zeggen. Een diepe zucht. Zijn hand gaat onder de dekens door naar zijn hart. Zijn gezicht verzuurd weer. Daan gast gaat tie? Hij knikt weer. Als hij weer een beetje bijgekomen is gaan we weer verder met praten. Zitten we rustig tv te kijken staat die doktor in een keer voor de deur zeg ik. Ja hij kwam hier ook binnen. Hij heeft een of ander steunverband bij me omgedaan. Eerst dacht ik yie dat zit strak. Maar het verlicht echt wel een beetje de pijn. Laat is zien dan zeg ik. Hij doet de dekens naar beneden, en zijn buik word onthuld. Bij zijn hart zitten twee wonden nog steeds met verband erom. Zijn hele buik zit onder de blauw/paars/geel/groene vlekken. Het verband zit om zijn borst bij de kant van zijn hart, en gaat naar de andere kant. Maar dan schuin, zodat het onder zijn andere borst uitkomt. Snel trekt hij de dekens weer over zich heen. Ik wil niet de hele tijd denken aan hoe slecht het met me gaat zegt hij. Ik knik. Ik ga maar weer slapen zeg ik. Ik sta op, en geef Daan nog een klopje op zijn schouder. Voorzichtig natuurlijk. Truste hoor ik hem nog zeggen, en dan doe ik de kamer deur dicht. Ik loop de gang door naar de keuken deur. Ik open hem en loop terug naar het matras. Ik ga langs Eva liggen. Ben je bij Daan geweest? Hoor ik haar heel zacht vragen. Ik draai me om, zodat ik haar aankijk. Ja. Hoe is het met hem? Vraagt ze. Hij heeft nou dus dat verband. Het helpt wel een beetje tegen de pijn. Maar hij wil niet zielig zijn, dus ons gesprek stopte eigenlijk alweer. Zo is Daan nu eenmaal zeg ik terug. Ik kijk goed. Ik zie een traan in haar ooghoek fonkelen. Het komt goed echt waar. En ik geef haar snel een knuffel. Laten we gaan slapen zeg ik. Ze knikt. Welterusten Owen. Terusten Eva zeg ik terug. Ik sluit mijn ogen, en denk nog heel even aan wat we de afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt. Dan val ik uiteindelijk toch in slaap.