Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 6

Vanuit Laura:

Zullen we met de quad gaan? Vraag ik aan Nils. Is goed zegt hij. Ik klim erop, en Nils gaat achterop zitten. Wel goed vasthouden hè. Ja ik ben er achter gekomen hoe hard zo’n ding kan gaan zegt hij. Hij slaat zijn armen weer om mijn middel, en daar gaan we naar de Hilvaria studio’s. Ik weet waar het is. Hier ben ik met Eva ook vaak geweest. Ik rijd er naartoe. Ik zie net twee jongens van hun fietsen afstappen. Ik stop de quad, en Nils en ik stappen af. Rein en Owen kijken me aan. Hoi ik ben Laura zeg ik vrolijk. Hoi Laura ik ben Owen, en dit is ons kleine Reintje. Owen moet stiekem gniffelen. Rein geeft hem een stomp. We gaan naar binnen. Ik mocht kleren voor Daan gaan pakken. Ik rommel tussen zijn kleren, en haal er alle benodigde spullen uit. Ook pak ik nog wat andere dingen, en dan loop ik naar de kamer langs die van Daan. Ik klop op de deur. Binnen word er geroepen. Ik doe de deur open. Daar staat Nils. Zonder shirt. Oow ik dacht dat jij Owen was zegt hij met rode blosjes. Ik voel heel mijn hoofd gloeien. Nee hè. Hij heeft het vast gezien. Snel doet Nils een shirt over zijn hoofd, en pakt zijn tas. Even later zijn Rein en Owen ook klaar. We lopen naar buiten. Laura zegt Rein, en komt naar me toe lopen. Ja zeg ik. Zou ik bij jou op de quad mogen. Oow tuurlijk. Nils heeft ondertussen zijn fiets gepakt. Nils en Owen zitten al op hun fiets. Houd je goed vast zeg ik tegen rein. Hij pakt de zij stangen. Ik rijd voorzichtig weg. Ik rijd nu langs Nils en Owen. Kom op Reintje je kan haar ook bij der middel vasthouden zegt Nils. Ik bloos een beetje. Kan zo’n ding ook harder vraagt Rein. Ik kijk Nils aan. Hij gniffelt zacht. Ik trap op het gaspedaal, en de quad spuit weg. Rein schrikt zo erg dat hij heel mijn middel afklemt met zijn armen die hij zo strak om me heen heeft geslagen. Rein je kilt me zeg ik. Sorry zegt hij, en hij maakt zijn grip wat losser. We zijn weer thuis. Rein en ik stappen af, en we wachten tot Nils en Owen er zijn. Als ze de plaats opkomen rijden roept Owen meteen. En Reintje lekker gereden. Nils en Owen proesten het uit. Zo grappig hè zegt Rein. Ik schrok gewoon. We lopen met z’n vieren naar binnen. We zijn er roep ik. Geen antwoord ik loop naar het bed waar Daan ligt. Awh jongens kom eens kijken. Ze komen meteen aanrennen. Awh wat lief zegt Owen. Daan ligt nog steeds in bed. Hij slaapt met betraande ogen. Hij ziet nog steeds lijkbleek. Eva ligt met haar hoofd op zijn benen. Met de ene hand heeft Daan de hand van Eva vast. En zijn andere arm heeft hij om haar heen. De jongen zijn super druk. Oké boys als jullie nu eens rustig De Teletubies gaan kijken dan ga ik eten klaarmaken. Oh jongens wraak roept Nils. Ik ren weg. Nils pakt me op, en gooit me over zijn schouder, en rent met me naar de kamer. Aah zet me neer. Hij doet zijn hand voor me mond. Stil ze slapen zegt hij. Gelukkig zet hij me weer neer. We lopen met z’n tweeën weer lachend terug. Daar zitten Rein en Owen al braaf tv te kijken. Nou zal ik jou dan maar helpen? Vraagt Nils. We lopen naar de keuken, en met z’n tweetjes gaan we pannenkoeken bakken.

Vanuit Eva:

Nils en Laura zijn nog geen minuut weg of Daan begint als een gek te hoesten. Ik pak het glas langs me, en duw het rietje in zijn mond. Langzaam neemt hij een slokje. Ik zie hem met moeite het water doorslikken. Ik zie zijn gezicht weer verzuren van de pijn. Hij krijgt een enorme steek. Nee hier kan ik echt niet meer tegen. Het is mijn schuld dat het nu zo slecht met hem gaat. Als ik hem nu op tijd uit het water had gekregen. Ik voel mijn linker oog waterig worden. En de eerste traan valt naar beneden. Meteen volgen er meerdere. Ik zak neer op mijn knieën op de grond, en begin te snikken. Eva hoor ik Daan met een gebroken stem zeggen. Ik moet nog erger huilen. Ik voel opeens een hand op mijn rug. Ik kijk op. Daan heeft zijn arm over de bedrand hangen. Kom eens zegt hij. Ik sta op. Hij klopt voorzichtig op mijn bed, want ja hij ligt in mijn bed. Ik ga op het bed zitten. Luister eens Eva. Ik kijk hem aan. Hij veegt snel een traan weg bij me. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Door jou lig ik hier nog. En weer begint hij te hoesten. Maar hij gaat al weer snel verder. Als jij er niet was dan was ik onderkoeld geraakt, en dan nog erger. Kom eens met je hand. Hij pakt mijn hand, en brengt hem naar zijn hart. Kijk hij klopt nog gewoon. Dus traantjes weg, en geef me eens een knuffel. Ik moet voorzichtig lachen. Doe ik je dan geen pijn? Dat moet dan maar. En voor ik iets kan zeggen heeft hij al zijn armen om me heen geslagen.