Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 22

{Heey ik weet dat ik jullie lang heb laten wachten, maar het is vakantie people, dan zit ik niet de hele dag achter de laptop. Maar hier is hij dan toch het nieuwe deel. En volgens mij is hij best wel lang. Sorry als er typefouten inzitten}.

Vanuit Eva:

Ik, Owen en Rein zijn op weg naar huis. *klap*. Fuck neej hoor ik Rein zeggen. Owen en ik remmen meteen. Mijn band is kapot jammert Rein. Tja Reintje dan zul je moeten lopen hè. Loop maar alvast aan, dan ben je denk ik rond 8 uur ’s avonds wel thuis grapt Owen. Kom maar zeg ik. Als jij bij mij  achterop gaat. Owen kun jij die fiets liften. Nee, maar ik kan hem wel achterop knopen zegt Owen. Ik knik. Ehm Owen hoe wil je hem gaan vastknopen? Vraagt Rein als Owen de fiets al opgepakt in zijn handen heeft. Ehm tja ja hehe daar had ik eigenlijk nog niet aangedacht. Touw touw touw. Ehm. Ahah. Rein armen omhoog zeg ik. Rein doet wat ik zeg. Ik maak zijn riem los. Hoho gaan we strippen? roept Owen. Owen hou je kop zeggen Rein en ik tegelijk. Oké oke ik zeg al niks meer zegt hij. Ik haal de riem uit Rein zijn broek. Wuala! Ik gooi de riem naar Owen. Ehm Rein kun je je broek nu nog ophouden. Ja hoor zegt hij. Owen bind de fiets vast. Boem zo doe je dat zegt hij, als de fiets vastzit. Kunnen we karren roep ik. Rein spring maar achterop. Springen? vraagt hij.  Nee ga maar zitten, voordat we dadelijk met z’n tweeën op de grond liggen. Rein gaat zitten. Zit je? vraag ik. Ja. Rijden roept Owen ongeduldig. Ik trap en we rijden. We zijn al een heel stuk onderweg. Rein zit stil! Roep ik geschrokken wanneer ik bijna in de sloot ben gereden. Auw mijn rug en benen doen pijn zegt Rein. Kunnen we niet even wisselen? Ik stop, en stap af. Rein en ik wisselen om, en we fietsen weer. Ik houd me vast aan mijn bagagedrager. Hobbel zegt  Rein. Ik was even niet op aan het letten. Opeens word ik omhoog gegooid. Snel sla ik mijn armen stevig om Reins middel. Ik zei toch hobbel lacht hij. Ik was niet aan het opletten. Ik hou hem weer wat minder stevig vast. Als we eindelijk naar een te lange reis voor mij thuis zijn, ben ik helemaal stijf. Ik kan niet eens meer van de fiets afkomen. Rein pakt me op, en gooit me zo over zijn schouder. Rein zet me neer gil ik. Hij loopt gewoon door, en lacht zich kapot. Hij loopt het trappetje van de keet op, en opent de deur. Op slot. Ik heb de sleutel zeg ik. Opeens voel ik een hand op mijn been. Nee Rein niet doen gil ik. Hij gaat over mijn zakken. Uiteindelijk heeft hij de sleutels. Ik spartel. Zet me neer gek gil ik. Ik ben haast heel mijn stem kwijt. Ik mep zachtjes met mijn handen op zijn rug. Meiden kunnen echt niet slaan hè zegt Rein. Dat kan ik wel, maar ik wil je geen pijn doen. Hij doet de deur open, en loopt naar binnen. Joehoe we zijn thuis. Hij kijkt rond. Zo het lijkt hier wel uitgestorven. Owen komt ook naar binnen. Waar is iedereen? Vraagt hij. Rein draait zich naar Owen toe die nog in de deur opening staat, waardoor ik met mijn gezicht richting de kamer kijk. Gevonden zeg ik. Op de bank. Rein draait zich weer om. Ik stoot bijna mijn hoofd.  Ahw wat lief! Roept hij enorm kleuterachtig. Ik mep hem zachtjes tegen zijn schouder. Shht gek. Noem jij mij een gek. Ja, want je draagt me al de hele tijd, zonder enige reden. Owen moet lachen. Zeg Reintje als jij haar nou een neer zet, dan kun je me helpen met je fietsbandje plakken, en dan kan Eva kijken bij Daan. Inderdaad zeg ik er nog achteraan. Rein laat me plots zakken tot de grond. Mijn hoofd raakt net niet de grond. Hij helpt me weer te staan. Snel loopt hij achter Owen aan naar buiten. Ik pak jou nog wel mannetje roep ik lachend. Ik loop de gang op naar mijn slaapkamer. Zachtjes klop ik op de deur. Daan zeg ik. uchehuchehuche. Ik open de deur. Daan hoest keihard. Ik loop snel naar hem toe. Daan? Hij steekt zijn hand uit dat ik even moet wachten. Uiteindelijk is hij uitgehoest, maar ik hoor hem nog piepen. Daan? Vraag ik nog een keer. Ja sorry beetje benauwd. Oké. Zeg eh Eva zou je me kunnen helpen? Natuurlijk. Zie je dat potje daar? Nee kan ik je bril even lenen? Nee ja die zie ik. Ik ehm. Tja kijke. Nou eigenlijke ehm. Ikke.  Een diepe zucht verlaat zijn mond. Oké ik zeg het maar gewoon. Ik moet die vieze gore zalf op doen, maar ik krijg die voor geen meter op. Zou je me alsjeblieft kunnen helpen? Hij kijkt me een beetje verlegen aan. Oh god. Was ik Laura nu maar even. Die is echt een stuk zekerder met jongens. Ik bedoel moet je kijken. Nils en zij. Zo lief. En ik. Ja wat durf ik eigenlijk qua jongens. Ehm glimlachen. Oh pas geleden  hè. Dat was zo erg. Liep er een facking knappe jongen voorbij. Flikker ik voor zijn voeten op de grond. Serieus ik kon wel door de grond zakken. Dat kon ik ook, want ik viel voor een openliggende put.  Ik wil gewoon een beetje normaal kunnen doen. Ehm Eva? En weer terug in de realiteit . Ehm wat zei je? Ik kijk snel naar de deur. Zou ik weer rood zijn. Godver wat heb ik toch. Ik ben echt doktor roodhoofd jongen. I’m having a redhead day. Ik schaam me dood, en mijn hoofd doet met me mee. Opeens duwt een hand tegen mijn wang. Ik kijk recht in het gezicht van Daan. Eva gaat het wel? Sorry zeg ik snel. Hij kijkt me nog even bezorgd aan. Ehm zou je me kunnen helpen? Ik knik. Ik maak het doosje open, en smeer wat zalf op mijn hand. Daan doet de dekens naar beneden, en opent voorzichtig zijn blouse. Oké Eva calm down word niet rood, want dan sta je echt voor schut doos! Schreeuwt een stem in mijn hoofd. Snel geef ik mezelf een tik tegen mijn hoofd aan. Daan kijkt me raar aan. Ow fuck deed ik het nu echt? Oja zalf.  Ik wil hem net helpen als hij enorm begint te piepen weer. Daan slist. Je hoort hem binnensmonds kreunen van de pijn. Oow fuck heb ik hem nu pijn gedaan? Sorry Daan het spijt me zeg ik. Nee nee Eva het is niet jou schuld. Ik word hier gewoon gek van. Ik wil geen pijn meer. Ik wil uit bed. Ik wil lopen, ik wil rennen, ik wil fietsen. Zachtjes zie ik zijn rug op en neer gaan. Hij huilt. Ik leg mijn hand op zijn rug, en wrijf er zacht over. Alles wat ik wil is uit bed. Kan dat nu niet even? Ik heb wel een idee. Heel even wachten Daan ik kom zo terug zeg ik. Hij knikt. Ik ren de kamer uit, de gang door naar buiten. Ik ren naar buiten naar onze oude hut. Ik zie Rein en Owen ondertussen prullen aan Reins fiets. Haast ofzo roept Rein weer plagend. Etter! Schreeuw ik terug. Ik ren tussen de bomen door, en loop op de wiebelplank. Eens kijken. Waar stond dat ding ook alweer. Oja bij de boom. Ik loop er naartoe, en ja hoor. Daar staat hij. Hij ziet er nog goed best uit. Voor de carnavals optocht van de basisschool hebben we een keer een rolstoel gemaakt. Ik til hem op, en loop terug. Aangezien Daans rug nog niet sterk genoeg is zijn krukken geen optie. Ik loop weer naar de keet. Wat heb jij nou weer? Vraagt Rein. Oow een rolstoel die ik straks boven op een berg zet met een raket eronder, en jou erin. Zodat ik je kan afschieten naar de maan zeg ik zo vrolijk mogelijk. Tuurlijk kan ik mijn lach niet inhouden. Goh mijn humor is zo slecht ik weet het, maar ik vind het dan weer grappig. Wat ben ik ook een muts. Ik maak de deur open, en til de rolstoel op. Ik duw hem de deur door. Ik klim erachteraan, en sta weer in de keuken. Laura en Nils liggen nog met z’n tweeën lief te slapen op de bank. Ik ben echt blij voor Laura. Volgens mij vind ze die jongen echt leuk. Oja Daan. Kan dit ding eigenlijk wel door de deur. Gelukkig. Ik rijd hem door de gang. Ik klop weer op de deur, en open hem. Ik rijd de rolstoel naar binnen. De glimlach op Daans gezicht is echt geweldig. Ik rijd de rolstoel langs zijn bed. Zo klaar om uit bed te gaan. Hij gooit de dekens meteen van zich af. Ja dus zeg ik. Oké als je gaat zitten eerst zeg ik. Ik duw tegen zijn rug. Ik draai hem, zodat hij met zijn benen de grond raakt. Mag ik proberen te staan? Vraagt Daan. Oké. Hij legt zijn handen in de mijne. Ik help hem omhoog, maar het grootste deel doet hij zelf. Hij staat nog geen seconden op zijn voeten, of hij valt al voorover. Ik kan hem gelukkig opvangen. Snel help ik hem in de rolstoel. Staan komt nog wel zegt hij. Ik pak een deken, en leg het over hem heen. Ik maak de deur weer open, en rijd hem naar de kamer. Nils en Laura zijn ondertussen wakker, en ook Rein en Owen zitten in de kamer. Nils hangt er nog een beetje moe bij. Ze kijken allemaal verbaasd als ze Daan zien aankomen. Ik zet Daan langs de bank neer. Iedereen zit op de bank. Fijn. Ik ga wel op de grond zitten zeg ik. Na ah zegt Daan. Hij trekt me aan me arm omhoog. Ja ik ben sterk hè zegt hij, wanneer ik hem verbaasd aan kijk. Kom maar zitten zegt hij, en hij klopt op zijn schoot. Nog voor ik tegen kan stribbelen zit ik al. Daan ik wil je geen pijn doen. Hij duwt zijn hand voor mijn mond. Stil anders kunnen ze de tv niet horen zegt Daan, terwijl hij naar Laura en Nils wijst die ondertussen weer tegen elkaar aan liggen te pitten. Ik moet lachen. Wat er echt heel vaag uitkomt, als iemand een hand voor je mond heeft. Daan begint ook te lachen. Heel hard. Waardoor ik op en neer word gehupst. Daan dat zal ik maar niet doen.  We weten wat er kan gebeuren als Eva de slappe lach heeft. Dan loop het niet zo goed af zegt Owen. Wat zijn jullie ook een stel irritante klojoos hè. Rein en Owen komen niet meer bij van het lachen. Hoe laat is het eigenlijk? Vraagt Daan. Ehm 6 uur. Ik ga maar eens eten maken voor jullie. En Owen en Rein als jullie niet opletten gooi ik zo maar gif in jullie eten. Ik doe mijn wraaklach. Wow wat was dat? Vraagt Rein. Ik praat met mijn wraakstem: “Dat is mijn wraaklach Reintje ik ga je opeten * wraaklach*”. Ze kijken me allemaal raar en een tikkeltje verbaast aan. Ik sta in de keuken te kokkerellen. Opeens zit Daan langs me. Ik dacht ik kom meehelpen. Dat lijkt me geen slim idee. Je hebt nogal tril handen, en je kunt niet bij het aanrecht. Oja dat is waar zegt hij. Ik zie de teleurstelling in zijn ogen. Godver Eva wat heb je nu weer gezegd. Wacht Daan. Je kunt de slacentrifuge. Ik geef hem de slacentrifuge, en hij begint vrolijk aan het ding te draaien. Ik bak ondertussen de gebakken aardappels, en de vissticks. Na even is alles klaar. Ik rijd Daan naar de tafel. Zo heb jij ook een normale avondmaaltijd zeg ik tegen hem. Hij knikt. Jongens eten zeg ik. Ik zie dat Owen nog even een deken over Nils en Laura legt, en dan ook aan komt lopen. We zitten met z’n vieren te eten. Ik tussen 3 jongens. Gezellig joh. Zeg jongens jullie gaan dadelijk toch wel even jullie hippe pyjama’s showen aan Daan? Alleen als jij je pyjamaatje ook showt zegt Rein. Ik had toch helemaal geen pyjama gekocht. Alleen een topje, een spijkerbroekje, een nieuwe bikini, een jasje, een t-shirt. Wacht even. Nieuwe bikini. Iewl gadver Rein lul schreeuw ik zowat door de kamer. Ik sta op van tafel, en ren naar Rein. Hij had mijn snelle actie niet door, dus hij zit nog gewoon op zijn stoel. Ik pak zijn bord waar hij pudding op had gedaan, en duw het zo in zijn gezicht. Ik smeer de pudding die nog op het bord ligt door zijn haren. Hij gilt het uit. Nee niet mijn haar! Niet mijn haar! Owen en Daan komen ondertussen niet meer bij van het lachen. Jij schreeuwt Rein door de kamer. Snel maken dat ik weg kom. Ik wil net naar buiten rennen, als ik twee armen om mijn middel voel. Zo snel kom je niet van me af hoor ik Rein zeggen. Hij duwt mijn rug tegen zijn buik. Ik probeer met alle macht weg te komen, maar veel zin heeft het niet. Rein loopt de gang op. Hij opent de deur van de badkamer. Nee Rein nee gil ik. Hij zet de douche aan. Ik hou me stevig aan hem vast. Nee gil ik wanneer ik bijna in de douche lig. Ik klamp me als een koala aan hem vast. Toch weet hij me los te krijgen. Hij duwt me onder de douche, maar ik weet zijn shirt nog mee te grijpen. Uiteindelijk komen Rein en ik kletsnat onder de douche uit. Ik spring boven op hem. En duw hem naar de grond. Ik ga boven op hem zitten. Je gaat eraan zeg ik tegen hem. Ik duw in zijn zij. Hij lacht het uit. Rein pakt mijn handen, en draait me om. Nu zijn de rollen om gedraaid. Ik lig onder Rein, en hij kietelt me. Aaah stop! gil ik. Opeens hoor ik Daan vragen. Staat het erop? Rein en ik stoppen gelijk waar we mee bezig waren, en kijken richting de deur. Daar zien we Owen met zijn telefoon staan. Nee je hebt het toch niet opgenomen hè? Daan en Owen lachen het uit. Ze gooien de deur van de badkamer dicht. Rein zit nog steeds op me. Onze blik hangt allebei nog op de deur. Oow god. Schaam schaam. Mijn shirt plakt helemaal aan mijn lijf. Ik kijk naar Rein die boven op me zit. Holy fuck. Zijn sixpack komt door zijn witte shirt heen. Oké Eva gewoon niet kijken. Wacht wat voor kleur shirt had ik aan? Ik kijk snel naar onder. Ik zie mijn roze bh door mijn witte shirt heen. Nee kut zeg ik hard op. Ik vind het wel sexy hoor, hoor ik Rein zeggen. Ik word volgens mij echt knal rood. Godver. Ik wil nu echt zo’n Laura antwoord hebben. *pling*. Jouw fatpack schijnt toch ook door. Rein kijkt beschamend naar zijn shirt. Dat zijn pure spieren zegt hij. Ik hoest sarcastisch. Wat echt heel erg pijn doet, als er iemand op je buik zit. Rein kun je alsjeblieft van me af gaan? Hij doet gelukkig wat ik vroeg, en staat op. Ik sta ook op. Rein trekt voor mijn neus zijn shirt uit, en wringt hem uit in de douchebak. Ooh god niet kijken. Snel doe ik of ik een handdoek uit het kastje pak. Ik droog mijn haar. Tenminste dat wou ik doen. De handdoek word uit mijn handen getrokken. Rein droogt zijn haar af. Geef terug zeg ik. Hij houd hem boven zijn hoofd. Ik spring naar de handdoek, maar ik ben natuurlijk te klein. Ik spring op zijn rug, en probeer de handdoek te pakken. Ik kan er nog steeds niet bij. Rein begint te lopen. Hij loopt de badkamer uit naar de kamer. Jongens kijk ik ben niet klein. Ze kan er niet eens bij, als ze op mijn rug zit zegt hij stoer. Ik prik in zijn zij. Zijn arm komt naar beneden, en ik gris de handdoek uit zijn hand. Ik spring van zijn rug, en loop naar mijn slaapkamer. En bedankt Reintje! Schreeuw ik. Ik kleed me om in mijn pyjama. Rein en Owen hebben hun pyjama ondertussen ook al aan. We zitten op het matras voor de bank. Daan zit nog in de rolstoel. Als er nu eens iemand bij Daan slaapt, dan is hij ook niet zo alleen zegt Owen. Maar wie dan? Vraagt Rein. Ik slaap hier zeggen Owen en Rein tegelijk, terwijl ze languit op het matras gaan liggen. Ik kijk Daan aan. Hij kijkt een tikkeltje verlegen terug. Komt er nog wat van. Tjop tjop naar bedje zegt Owen. Ooh god help me. Ik rol Daan naar mijn kamer. Ik help hem in het bed. Ik leg een deken op de grond, en wil gaan liggen. Nee Eva ik laat jou niet op de grond slapen zegt Daan. Ik ga wel op de grond zegt hij. Nee Daan ik laat jou niet op de grond slapen. Ik wil gaan liggen op de grond. Eva kom eens hoor ik zacht. Ik sta op, en loop naar Daan toe. Ga eens zitten zegt hij. Ik ga zitten op de rand van het bed. Daan slaat zijn arm om me heen, en duwt zich naar me toe. Ik lig op hem. Nog voor ik kan zeggen dat ik het niet wil, of dat ik hem geen pijn wil doen heeft hij al geantwoord. Je doet me geen pijn. Ik laat je niet op de grond slapen. Ik vind het juist wel fijn om je even vast te houden zegt hij er nog achter aan. Gelukkig is het donker, dus kan Daan niet zien dat ik bloos. Mijn hoofd rust op zijn borst. Ik voel de pijn schokjes door zijn lijf gaan. Zijn hart klopt rustig. Wauw hoor ik Daan zachtjes zeggen. Wat is er? Vraag ik geschrokken. Alle pijn is verdwenen zegt hij zacht. Hoe kan dat? Vraag ik hem. Ik denk dat het door jou komt zegt hij. Je helpt me zo goed. Je staat de hele tijd voor me klaar. Je bent echt bijzonder. Noemde hij me nu bijzonder? Dankje Daan fluister ik zacht. Weet je ik had pas een droom. Hij vertelt me de droom. Maar het meisje is toch nog weggegaan? Vraag ik aan hem. Helaas wel, maar weet je wat ik denk fluistert hij heel zacht. Nee fluister ik terug. Dat jij dat meisje was. Ik moet even laten bezinken wat hij zei. De de dankje stotter ik. Ik voel een zacht kusje op mijn slaap. Ik hou van je fluistert Daan. Wow oké. Ik hou ook van jou fluister ik terug. Eva ben jij ook moe? Hoor ik Daan weer fluisteren. Eigenlijk wel. Zullen we gaan slapen? Vraagt Daan. Oké fluister ik terug. Welterusten Daan zeg ik. Welterusten Eva. Voorzichtig draai ik me om, zodat ik op mijn andere zij lig. Ik sluit mijn ogen. Als ik bijna weg ben. Voel ik twee lippen op mijn wang. En een zachte hese stem die fluistert:”Je moest eens weten hoe speciaal je bent”. Met een glimlach val ik in slaap.