Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 21

{Vanuit Laura}

Ik gooi mijn telefoon terug op de tafel. Hij blijft net op het randje liggen. Haha zo doe je dat. Ik loop weer terug naar de kamer. Nils is ondertussen weer wakker. Jammer hij lag er net zo schattig bij.

Nils gaat het vraag ik aan hem. Ik zit langs hem op de bank tv te kijken. Hij is denk ik 10 minuten ofzo wakker nu. Hij knikt, maar volgens mij gaat het echt niet. Hij is spierwit nog witter dan toen straks. Zijn ogen zijn helemaal rood. Huilen of ontstoken ik weet het niet. Zijn arm hangt slap over de rand van de bank. Ik sta op. Ik loop naar hem toe, en ga op het kleine stukje wat nog over is langs hem zitten. Hij kijkt me aan. Ik kijk diep in zijn ogen. Ik word opgeslurpt door de zielige twinkeling in zijn o zo bruine ogen. Langzaam zie ik een traan in zijn ooghoek verschijnen. Ik kom weer tot de werkelijkheid. Hij veegt zijn traan ruw weg. Ik leg voorzichtig mijn hand op zijn voorhoofd. Hij murmeld een beetje. Oké zijn voorhoofd is angstig koud. Ik krijg er zelf de rillingen van. Ik sta op, en wil hem eigenlijk niet alleen laten. Snel zoek ik een deken in de gangkast. Ik loop weer naar Nils toe. Hij probeert op te staan. Ik kijk hem vragend aan. Ik moet denk ik overgeven zegt hij. Meteen laat ik het deken vallen, en ren naar hem toe. Ik ondersteun hem, en samen lopen we snel naar de wc. Nils knielt voor de pot neer, maar hij hoeft niet te spugen. Een eenzame traan verlaat zijn wang, hij spat uit elkaar op de grond. In een keer raakt Nils helemaal in schok. Hij begint te schreeuwen, te krijsen, te huilen. Ik leg mijn hand op zijn schouder. Bang om iets verkeerd te doen. Opeens kijkt hij me aan. Huilend valt hij in mijn armen. Goh wat is er toch met die jongen wat hem zo van streek maakt. Ik wrijf over zijn rug. Nils trekt zich terug. Sorry zegt hij zacht. Wat spijt je? Vraag ik hem. Heel je shirt is nat door mij. Die was ik wel uit zeg ik hem. Ik ga zitten tegen de badkamer deur. Nils? Zeg ik. Hij kijkt op. Ik wenk hem dat hij naast me moet komen zitten. Hij staat op, en loopt naar me toe. Als hij langs me zit pak ik zijn hand. Ik voel een kleine schok. Wat doe je nu weer doos denk ik. Ik trek mijn hand weer terug. Maar Nils houd hem stevig vast, en geeft een kneepje dat het goed is. Nils wat is er aan de hand? Jou hand zegt hij zacht. Ik kijk hem aan. Zijn ogen kijken recht in de mijne. Ze doorklieven mijn ziel. Ik ik stottert hij. Ik ben bang. Mijn opa is 2 jaar geleden overleden. Hij was nog jong. Die dag zit nog als de dag van gisteren in mijn hoofd zegt hij. Het was zaterdag net als elke zaterdag. Ik zat op mijn fiets onderweg naar het huis van mijn opa. Elke zaterdag ging ik bij hem op bezoek, zodat hij niet zo eenzaam was. Ik kwam aan, en zette mijn fiets tegen de heg. Ik liep het tuinhek door. Via de achterdeur ging ik naar binnen. Opa ik ben er riep ik, maar ik kreeg geen antwoord. Hij ademt even rustig. De tranen glijden ondertussen over zijn wangen. Ik leg mijn vrije hand op zijn rug, en wrijf er even over. Hij ademt nog even diep, en gaat dan verder. Ik riep nog een keer, maar kreeg geen antwoord. Toen hoorde ik opeens geluiden op de gang. Ik liep er naartoe, en zag de deur van de wc open staan. Ik liep er haastig naartoe. Daar in de wc trefte ik mijn opa aan. Voor de wc pot. Stikkend in zijn eigen kots. Hij had bloed overgegeven. Meteen belde ik de ambulance, maar het mocht niet baten. In de ambulance onderweg naar het ziekenhuis heeft mijn opa het laatste deel van zijn leven afgesloten. Hij was overleden. En nu 2 jaar daarna voel ik me nog steeds schuldig. Was ik maar op tijd. Had hij het dan wel gehaald? Ik ben zo vreselijk bang dadelijk stik ik ook. Nils huilt met lange uithalen. Nu breek ik ook. Al weer. Ja mensen ik heb ook gevoel. Hij legt zijn armen om mijn middel, en houd me stevig vast. Maar dat kan me nu even helemaal niks schelen. Anders zou ik hier namelijk de zenuwen van krijgen. Ik en een jongen. Vroeger droomde ik altijd over een vriendje. Hoe zou het zijn? Maar ik met me domme en lelijke kop vond mezelf toch niet genoeg voor iemand. Oké ik dwaal af. Ik sla mijn armen om zijn nek. Zo zitten we daar een tijdje. Af en toe glijd er een traan van hem in mijn nek. Dankjewel hoor ik Nils zeggen. Ik begrijp je Nils. Zelf heb ik ook veel meegemaakt. Ik zal op je letten. Ik trek me spijtig terug uit de omhelzing. Nils kijkt me aan. Opgedroogde tranen zijn te zien op zijn wangen. Ik veeg een eenzame traan weg die over zijn wang glijd. Ik help hem overeind. Ik merk dat hij vreselijk zwak is. Ik krijg hem met moeite omhoog. Ik breng je naar bed zeg ik tegen hem. Hij knikt moe. We lopen naar de kamer. Ik help hem op de bank. Zijn benen vallen terug van de bank. Ik leg ze erop. Ik hoor hem stilletjes grinnikken. Ik pak het deken, en stop hem goed in. Hij heeft het nog steeds behoorlijk koud. Ik geef hem het knuffelbeest. Mag ik ook een andere knuffel vraagt hij aan mij. Ik kijk hem aan. Wat bedoelt hij? Kom een zegt hij. Ik loop naar hem toe. Nog voor ik langs hem sta slaat hij de dekens open. Oke ik snap de hint. Ik trap mijn schoenen uit, en gooi ze in de hoek. Ik ren naar de badkamer, en trek mijn pyjama aan. Ik loop weer terug naar de kamer. Daar zie ik hem liggen. De jongen waarvan ik vlinders in mijn buik krijg. Hij heeft zijn ogen zwakjes dichthangen. Ik ga stil langs hem liggen, en draai mijn rug naar hem toe. Opeens voel ik een arm om mijn middel krullen, en een warme adem in mijn nek. Jij knuffelt veel fijner fluistert hij in mijn oor. Mijn huid tintelt nog naar van zijn warmte, en ik voel mijn wangen langzaam rood kleuren. Godver wat doet die jongen toch met me. Je bent schattig als je bloost fluistert Nils weer, en hij plant een zacht kusje in mijn hals. Ik draai me om. Lul zeg ik, en ik geef hem een stomp. Hij schiet in een voorzichtige lachbui. O my godd. Wat is hij leuk als hij lacht. Nu zal ik hem eens pesten. Ahh Nils je krijgt van die lieve kuiltjes in je wangen als je lacht. Hij stopt meteen met lachen, en word lichtjes rood. Ik kom langzaam dichterbij met mijn hoofd, en fluister in zijn oor. Je bent schattig als je bloost. En ik druk een kusje op zijn neus. Nils word zo rood als een tomaat. Ik lig helemaal dubbel. Uiteindelijk ben ik toch wel moe. Voorzichtig kruip ik dichter bij Nils. Vooral omdat ik bijna van de bank flikker. Maar wat wil je nou als je op een bank ligt van 2 meter breed ofzo (waarschijnlijk nog minder) Hij pakt me vast, en duwt me stevig tegen zich aan. Mijn hoofd word tegen zijn borst gedrukt. Ik hoor zijn ademhaling die van zwaar naar rustig, en kalm gaat. De melodie van zijn hart galmt door mijn hoofd. Het lijkt of er een liedje is opgezet. Zo mooi en rustig. Oké Laura rustig ademen. Je gaat gewoon cool blijven. Je word niet rood, of wat dan ook. Gewoon calm down bitch. In mezelf geef ik me nu een paar klappen. Ik duw mijn hoofd nog iets dichter tegen zijn borst. Ik geniet van de klopping van zijn hart. Ik word er helemaal rustig van. Ik merk nu wel dat ik toe ben aan slapen. Truste brabbel ik tegen de stof van zijn t-shirt. Mijn oogleden worden langzaam zwaarder. Nog voordat ik echt weg ben hoor ik Nils nog zeggen. Welterusten Lauraatje. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik voel zijn hand door mijn haren strijken. Dan val ik toch echt weg.