Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 18

Vanuit Rein:

Nils en Laura hebben het weer bijgelegd, ook al hadden ze misschien niet eens ruzie. We zijn ondertussen de boodschappen aan het opruimen. Met wij bedoel ik Owen, ik en Eva. Owen kun je ff bukken roept Eva. Hij bukt. Ze klimt op zijn rug, en legt zo wat spullen in het hoge keukenkastje. Ze springt weer van zijn rug af. Bedankt zegt ze. Ik moet lachen. Eva en Laura zijn wel twee gekke meiden, maar ik heb in deze twee dagen toch een sterkere band met ze gekregen. Het begint al donker te worden, en ik Eva en Laura staan eten klaar te maken. Owen en Nils dekken de tafel. Ik ga dadelijk even bij Daan kijken zegt Eva. Oké dan loop ik wel even mee zegt Laura.  Ja hoe was het eigenlijk met de doktor gegaan? Dat vertel ik wel aan tafel, dan weten Owen en Nils het ook meteen. Eva loopt naar de kamer om Owen en Nils mee te helpen.  Laura staat in de soep te roeren. Ze duwt er een lepel in. Mondje open zegt ze. Ik open mijn mond, en ik proef de soep. En? vraagt ze, terwijl ze me met een vragend gezicht aankijkt. Lekker joh zeg ik. Echt waar? Vraagt ze. Ja zeg ik dan nog een keer. Oh nou dan is mijn moeders recept toch nog bruikbaar zegt ze. Ik moet lachen, en we gaan weer verder waarmee we bezig waren.

Vanuit Laura:

Als we eindelijk aan tafel zitten zit iedereen zijn eten op te eten. Laura hebben jullie hier ook een douche? Vraagt Nils. Ja hoor. Zou ik dan na het eten even mogen douchen? Ja hoor. Ik ook? Roept Owen erachteraan. En ik? zegt Rein ook nog. Ja hoor zeg ik. En iedereen is weer stil, en eet rustig verder. Hoe was het eigenlijk met Daan? Verbreekt Owen de stilte van. Eva wil gaan praten, maar verslikt zich in een stuk eten. Ze begint te hoesten, en word nogal rood. Ik sla een paar keer op haar rug. Gaat het weer? Vraag ik. Ja hoor, maar dat harde gesla van jou was ook weer niet nodig. En ze slaat een paar keer terug op mijn rug. Ik lig helemaal dubbel van het lachen. Eva houd het ook niet meer, en even later hoor je onze schaterlach door heel de kamer. Grrr. Ohoh dat was Eva’s geluidje. Ik imiteer hem en lig helemaal dubbel. Mijn lach is zo erg, dat Eva van haar stoel valt van het lachen. Ik zit als een malloot op mijn stoel te stuiteren. Even later lig ik langs Eva op de grond te lachen. Dus terug bij het onderwerp hoe was het eigenlijk met Daan? Zegt Owen op een doodleuke manier. Meteen stoppen Eva en ik met lachen, en gaan op onze stoelen zitten. Nou die doktor kwam in een keer de kamer binnen lopen, en hij zei dat ik even mee moest komen. Dus ik echt zo van oké, en ik loop die vent achterna. Dus hij zegt zo: Ja ik moet even iets recht zetten, en jij moet dan Daan ondersteunen. Dus Daan moest op de rand van het bed gaan zitten, en ik op een stoel ervoor. En toen moesten we in een of andere mongolen houding gaan zitten. En toen zette hij zo z’n handen in de zij van Daan, en begon hij te duwen. En toen ging in een keer zijn telefoon af, en toen ging hij weg, want hij had een spoedgeval. En toen liet hij mij gewoon zo zitten met Daan. En toen dacht ik echt AKWARD!! En dat vertelde Eva allemaal in een adem. Ik lig helemaal dubbel om haar manier van dingen zeggen. Als we uiteindelijk uitgegeten zijn lopen Eva en ik maar naar Daan toe.

Vanuit Eva:

Laura en ik besluiten om even bij Daan te gaan kijken. Zijn medicijnen liggen op het aanrecht. Ik lees het doosje, en pak een glas water. Hij moet er 4 op een dag innemen. Eentje ’s ochtends na het eten. Eentje ’s middags na het eten. Eentje ’s avonds na het eten, en eentje voordat hij gaat slapen. Ik pak een glas water, en neem een pil uit het doosje. Laura en ik lopen de kamer in heel zacht natuurlijk. Opeens horen we Nils roepen: Laura? Eva? Kan iemand me helpen met de kraan. Laura en ik kijken elkaar aan we beginnen stilletjes te lachen. Ik ga wel zegt Laura, en ze loopt de deur weer uit. Ik loop voorzichtig naar Daan toe, en zie dat hij nog slaapt. Hij ligt allemaal te draaien, en heel zijn voorhoofd is bezweet. Ik zet het glas op het nachtkastje, en ga langs het bed op de stoel zitten.