Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 16

Vanuit Eva:

We wachten al een tijd. Opeens gaat de deur open. Doktor Maas komt binnen lopen. Ik en de jongens staan op, en lopen naar de kamer.

Vanuit Laura:

Rein en ik zitten in de kamer rustig tv te kijken. We zijn weer helemaal bijgekomen van de kieteldood. Ik loop naar de koelkast in de keuken. Shit we hebben amper wat te eten. Ik ren terug naar de kamer. Rein we moeten boodschappen doen zeg ik. Is goed. Net als we willen gaan komen Nils, Owen en Eva de keuken binnen. Wie gaat er mee naar de winkel? Vraag ik. Nils en Owen knikken. En weg zijn we. Eva blijft alleen achter. We pakken maar de fiets. Ik mag bij Owen achterop, en Rein springt op de fiets van Nils.

Vanuit Daan:

Ik wacht en wacht. Ik verga van de pijn kan die doktor nou komen. De deur vliegt open, en de man van gisteren komt weer binnen stappen. Nils, Eva en Owen verlaten de kamer, en ik blijf alleen met de doktor achter. Nou Daan ik hoorde dat je uit bed was gevallen zegt doktor Maas. Ik knik. Mijn pijn wint het van mijn stem zo voelt het. Praat ik dan doet het pijn. Adem ik dan doet het pijn. Beweeg ik dan doet het PIJN. Oké Daan kalm blijven ander doet het pijn. Doktor Maas komt weer op het bed zitten. De dekens gaan weer van me af, en even later duwt de doktor op verschillende plaatsen. Het doet echt heel erg pijn. Ik bijt heel de binnenkant van mijn wang kapot, omdat ik anders heel hard loop te schreeuwen. Nou lopen ik ben nog niet uit bed geweest. Nou wel twee keer, maar dat liep niet zo goed af. Niet dat het helpt. Ik bedoel mijn wang doet nu ook pijn, en ik kon het toch niet inhouden. Heel even blijven liggen zegt hij. Hij loopt de deur uit, en komt even later terug met Eva. Nou dit was de enige die ik kon vinden de rest is weg zegt hij. Nou Daan ik wil ook even luisteren naar je rug, en ik moet even iets goed zetten bij jou daarom moet Eva mij helpen zegt de doktor. Hij begint nu tegen Eva te praten. Daan gaat dadelijk op de rand van het bed zitten. Hij heeft steun nodig, dus jij moet hem helpen zegt doktor Maas. Hij helpt me overeind, en zorgt dat ik zit. Eva komt voor me zitten. We geven elkaar een soort knuffel. Dat moet. Ik heb mijn armen over haar schouders hangen.

Vanuit Eva:

Daan en ik zitten in een soort van knuffel. Zijn lichaam zit helemaal tegen me aangedrukt. Oké zorgen dat hij blijft zitten zegt de doktor. Oké wat gaat die man doen. Ik zie dat hij zijn handen allebei in de zij van Daan zet. Oké jongen daar gaan we zegt hij. Ik zie dat doktor Maas kracht zet. Daan schrikt nogal. Ik hou hem stevig vast. Auw!!!!!!!!!!!!! Schreeuwt hij. Ik vind het zo zielig. Kom op Daan je kunt het zeg ik. De doktor laat weer los. Zijn telefoon gaat namelijk over. Ja ja ik kom er meteen aan. Sorry jongens spoedgeval. Hij schrijft snel medicijnen op voor Daan, en weg is hij. Daan en ik zitten nog steeds in dezelfde akward houding. Zijn hoofd rust op mijn schouder. Daan gaat het? vraag ik. Ja zegt hij met een huilende stem. Langzaam laat ik hem los, en help ik hem zodat hij weer ligt. Ik hoor een diepe zucht. Welterusten Daan zeg ik. Ik loop naar de deur en sluit hem.