Everything will be fine | Mainstreet

bladzijde 25

Vanuit Eva:

Rustig open ik me ogen. Wat had ik een leuke droom, maar als ik opzij kijk en Daan nog lief zie liggen slapen besef ik dat het helemaal geen droom was. Het was allemaal echt. Ik heb gewoon met Daan Zwierink. Maar voor mij is hij meer dan DE Daan Zwierink. Het is een super lieve jongen die mijn leven heeft veranderd. Ik schuif naar hem toe, en sla mijn armen om hem heen. Ik knuffel hem, maar kom er iets te laat achter dat hij nog sliep. "Ook goedemorgen" zegt hij sarcastisch. Hij knuffelt terug, en zo blijven we even liggen. Uiteindelijk besluiten we om maar eens naar huis te gaan aangezien Daan de anderen heeft opgesloten. We pakken al onze spullen, en lopen naar buiten. Het is droog, en de zon schijnt lichtjes. Daan zwiert me plots over zijn schouder en zo springt hij op de grond. Ik heb een halve hartverzakking gekregen, maar gelukkig leef ik nog. Daan kijkt me lachend aan, en dan merk ik dat mijn gezicht vast vreselijk heeft gestaan. Ik stomp hem in zijn zij, waardoor hij alleen maar harder begint te lachen. Ik begin nep te huilen. Maar het klinkt meer als lachen, omdat ik me lach natuurlijk niet kon inhouden. We lopen verder. Huppelend als kleuters hand in hand. De mensen kijken ons vreemd aan, maar wat maakt het uit joh. Naar een hele weg komen we eindelijk thuis aan. Er is nog geen licht of iets aan. We besluiten om ze eens lekker bang te maken. Daan bonst super hard op de deur, en ik zet mijn mannenstem op. "Hands off, and come out" Meteen springt het licht aan. Ik zie Owen geschrokken opveren, ja het is een schaduw, maar Owen is zo lang die herken je zo. Er komt iemand naar de deur lopen. Snel gaan we aan de kant staan. Zo te horen is het Rein. "Jongens de deur is op slot we kunnen er niet uit!" schreeuwt hij. Ik kijk naar Daan. Hij haalt iets uit zijn zak, en even later zwaait hij met de sleutel. Ik moet lachen. Ik maak er een wraaklach van. "Jongens dit is echt heel eng stop ermee" hoor ik Laura roepen. "Maar we doen niks" zegt Rein. Ik zie Laura's blik nu al voor me. Even later hoor ik bonken tegen de deur. De groene deur blijft gewoon dicht. "Nou laten we ze maar eens bevrijden" zegt Daan. Ik knik. Hij loopt naar de deur, en met een ruk opent hij hem. Rein vliegt de deur uit, en beland uiteindelijk voor het trapje op de grond. Gelukkig krabbelt hij alweer overeind. Zodra hij ziet dat wij het zijn verandert zijn gezicht. Hij rent op Daan en mij af, en vliegt in onze armen. Hij laat zich op de grond zakken, en gaat smekend op zijn knieën voor ons zitten. "Alsjeblieft vergeef me vergeef me. Ik was een lul. Ik had nooit zo stom mogen doen. Ik had je niet mogen zoenen Eva. Vergeef me please" Ik moet lachen, en ga op mijn knieën voor hem zitten. "Het is je vergeven jochie" Ik geef hem een knuffel. Rein en ik kijken beide naar Daan die nog met zijn armen over elkaar staat, en naar ons staat te kijken. "Ahh tuurlijk vergeef ik het je, als je maar met je kleine tengels van mijn meisje afblijft" Hij bukt ook, en mengt zich in de knuffel. "Ooh hebben we iets gemist?" Owen komt ook van het trappetje gesprongen. "Hoezo?" vraag ik. "Mijn meisje" Daan en ik kijken elkaar aan. Ik word volgens mij helemaal rood. Daan staat op. We lopen met z'n allen naar binnen. Daan springt op de tafel. Hij klapt in zijn handen. Iedereen kijkt zijn kant op. "Dames en heren jullie aandacht. Ik wil jullie voorstellen aan MIJN. Ik herhaal MIJN vriendin. Hij trekt me op de tafel" Luid gejuich, en gefluit van Rein komt er om ons heen. "Zoenen zoenen" hoor ik Laura schreeuwen. Ik fluister wat naar Daan, en spring dan van de tafel. "Inderdaad Laura zoenen" Ik pak haar bij haar hand, en sleep haar naar Nils. "Laura dit is Nils, Nils dit is Laura" Ik duw ze naar elkaar toe, en in een keer staan ze wel heel dicht bij elkaar. Nils pakt de hand van Laura en gaat zitten op zijn knie. Laura word helemaal rood, en begint meteen te ratelen. "Sorry Nils ik vind je heel erg leuk, maar is het nog niet een beetje vroeg om te gaan trouwen. Ik bedoel jij bent 16 en ik ook zoiets en-..." Ze word onderbreekt door Nils. "Lieve lieve lieve lieve en wat wou ik ook al weer zeggen oja lieve Laura. Ik zou trouwen met jou ook hartstikke leuk vinden, maar voor nu wil ik je vragen. Wil je mijn vriendin zijn?" Laura begint hevig te knikken en te giegelen. Nils staat op met een big smile. "Nou komt er nog wat van?" Roepen Rein en Owen. Daan springt van de tafel, en we gaan langs Nils en Laura staan. En we zoenen. Laura en Nils zoenen ook. En het is zo speciaal. De pudding spat er vanaf. Serieus Owen en Rein vonden het wel een leuk idee om een pudding gevecht te beginnen. Daan en ik laten los, en beginnen mee te gooien. Nils en Laura blijven gewoon door zoenen. Die laten er geen gras over groeien. Rein en Owen ploffen na even op de bank. "Eva denk je dat wij nog ooit een vriendinnetje vinden?" "Maar natuurlijk lieverds" Ik geef ze een dikke knuffel. We gaan weer verder met het pudding gevecht. Ook Laura en Nils doen mee. Owen pakt zijn fototoestel, en zet hem op de camera. Iedereen klaar. We knikken. Ik sta naast Daan en Rein. Langs Rein staan Laura en Nils. Daan geeft me een kus op mijn wang. Ik kijk met een duckface en heb mijn arm over de schouder van Rein die ook met een duckface de camera inkijkt. Langs Rein staan Laura en Nils. Nils heeft zijn tong uitgestoken, en Laura geeft hem een kusje op zijn wang, terwijl ze met haar vingers een peace teken maak. Owen klikt op het knopje van de camera, en glijd door de pudding op de grond. Hij beland voor ons. Hij gaat snel op zijn knieën zitten, en steekt zijn tong uit, en immiteert zo'n rockgast. Het fototoestel klikt, en even later hang ik de foto aan de muur in een lijstje. Dit is dan het einde van een geweldige tijd, maar ook een moeilijke en zware tijd. Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om, en kijk recht in de ogen van Daan. "Kom je?" Ik knik, en hang het lijstje nog even goed. We zitten met z'n allen in een kring op de grond. Rein komt aangelopen met een fles kinderchampagne. "Rein kijk uit" roepen we met z'n allen. Maar het is al te laat. Hij licht op de grond, languit. Hij staat rustig op. "Fieuw de fles is nog heel. Zie je wel dat ik toch iets kan" Hij komt bij de rest zitten, en maakt de fles open. De champagne spuit eruit. Iedereen zit onder. "Rein!" Hoor je door de kamer. "Sorry" Komt er heel zacht uit een hoekje. THE END!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit was het dan mensen. Mijn verhaal. Ik hoop dat jullie het een goed verhaal vonden. Laat het me weten in een reactie. Oja deel dit verhaal met je vriendinnen, zodat zij het ook kunnen lezen. Dat zou ik super gaaf vinden. Oja en zoals jullie al wisten schrijf ik wel meerdere verhalen. Wil je dat ik nog een verhaal ga zetten op wattpad laat het dan even weten. In een reactie of een direct. Heb je tips of iets nodig ( Niet dat ik zo goed ben)  dan kun je het me altijd vragen. Nou ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden, en jullie genoeg leesvoer hadden.

ICU x

Eva