ÖLÜM MUCİZELERİ || miraculous ladybug

-20-

Medyayı dediğim yerde açın.

----

‘’ Lanet olsun. ‘’ dedi Ladybug, yoyosunu beline takarken. Ve yeniden tükürürcesine tekrarladı. ‘’ Lanet olsun. ‘’

‘’ Ne oldu, böcüşüm? ‘’

Ladybug güneş batmaya hazırlanırken turuncuya dönüşmüş manzarayı oturup dizlerini kendine çekerek izleyen ve sırtını kendisine dönmüş olan Firefox’a baktı. Uzaktaydı. Kendisine doğru yaklaşan Chat Noir’ın gözlerine baktığında, belki de iki sene sonra ilk kez çarpıldığını fark etti ve bu tuhaf hissettirdi.

‘’ Açmıyor. ‘’ dedi kalbinin atışı normale dönmeye başladığında. ‘’ Bugün Fu’ya çok kızmıştı. Başına bir şey gelebilir, Chat. ‘’

Chat Noir’ın da gözleri endişeyle parladı. Sonra onu rahatlatmaya çalışır gibi gülümsedi ama aslında kendisi de rahat değildi.

‘’ O, Panda. Başına bir şey gelmez. ‘’ Belinden sopasını sıyırdı ve ekranını açtı. ‘’ Muhtemelen eve dönecektir. Bugün bulamazsak, yarın elbette buluruz. ‘’

‘’ Bu imkansız. ‘’

Başını manzaradan çevirmeyen Firefox’a döndü ikisi de. Tek görebildikleri turuncu sırtı ve arkaya doğru muntazam şekilde kıvrılmış kuyruğuydu.

‘’ Onu bugün bulmam gerekiyor. Bir gün bile beklediğimi duyarsa kafamı kırar. ‘’

‘’ Peki ya… ‘’ Chat yavaşça ona doğru yürüdü. ‘’ …seninle hala arasının iyi olduğunu ne biliyorsun? İki sene geçmiş. Hadi ya seni unutmuşsa? ‘’

Kırmızı gözleri, güneşten oturduğu çatının beton tabanına döndü.

‘’ Ölürken, onu duydum. ‘’ dedi, sesi ona yakışmayan şekilde titrerken. ‘’ Ağladığını duydum. Beni bulacağına yemin ettiğini duydum. Panda bir şeyi eğer çok isterse yapar, Chat. ‘’

Chat Noir onun da Clarice’i aslında kendisi kadar tanıdığını fark edince kıskançlık duygularını göz ardı edemedi. Firefox yavaşça ayağa kalktı, yumruklarını sıktı.

‘’ Ayrıca o beni bulamadan ben onu bulup bunu aylar boyunca yüzüne çarpmak istiyorum. ‘’ dedi keyifle, sanki az önce hüzünlenen o değilmiş gibi.

‘’ Ne kadar iyi bir ortaksın sen ya… ‘’

‘’ Panda senin geri gelemeyeceğine inanıyordu. ‘’

Ladybug yavaşça ona doğru yürüdü.

‘’ Bu nedenle seni bulması zaten imkansız. Birkaç gün kendine gelmesini beklemeliyiz, yani sakinleşmesini. Sonra normal bir şekilde yanına gider- ‘’

Karşısında duran ve kendisinden bir kafa kadar büyük olan genç adam karşılıklı bir şekilde sol elini onun sol omzuna attı ve yanıbaşında duraksadı. Ladybug kafasını kaldırıp Firefox’a bakacak oldu, yüzünde sinsi bir sırıtış veya inkar ifadesi bekliyordu. Büyük ihtimalle hoşuna gitmeyen şeyler söylediği için onu durdurmak istemiş olabileceğini düşünüyordu.

Yanılmıştı.

Firefox onu durdurmuştu çünkü kırmızı gözleri kısılmış bir şekilde onun sırtını döndüğü manzaraya bakıyordu. Dalmamıştı, siyah küçülmüş gözbebekleri sürekli hızlı bir şeyi takip eder gibi sağa sola kayıyordu. Kızıl büyük kulakları dikleşmişti –plastik değil miydi onlar?- ve omzunun üzerindeki parmakları da kasılmıştı.

Bir şeyleri dinliyordu.

Birkaç saniye sonunda ne istediğine karar vermiş olacaktı ki nazik bir şekilde onun omzunu bırakıp, Ladybug’ın sırtının dönük olduğu yere doğru yürümeye başladı. Ladybug arkasını döndüğünde Firefox çoktan çatının kenarında dikilmiş, aşağı bakıyordu.