Nung una laging kong iniisip kung sino ako? Kung sino ba pamilya ko? May humahanap kaya sakin? Bakit wala akong maalala. Sino ang mga nasa paligid ko. Ngayon unti unti ko ng nalalaman pero bakit hindi parin ako masaya? Bakit parang di naman ako bumalik sa dating ako. Parang may kulang?
Yes, I admit.
My memories are back.
Kent Batungbakal kidnapped me and he threatened that he killed my child. He forced me to writed a letter. That was biggest accident in my life. And thanks to Angeles' family. Huminga ako ng malalim at tinignan ko ang tanawin mula sa taas ng rooftop.
Akala nila wala pa kong naalala. Gusto ko muna gumanti sa isang tao na yon kung bakit nag kanda letse letse ang pamilya. Mag papanggap ako hanggang sa matapos at sasabihin ko din sa kanila ang lahat. Hindi ako papayag na hindi mag higante. I have plan at hinding hindi ko hahayaan malaman nila yon.
"Aren't your cold?" Tumingin ako sa likod ko at nakita ko si Kuya Aaron. "Wala ka bang balak sabihin sa kanila?" Umiling ako.
"Mas maganda kung wala silang alam, Lalo na't lumalapit samin ang taong yun at nag papanggap na inosente." I smiled.
"After that, Iiwan mo ba kami?" nawala ang ngiti ko sa sinabi nya.
"No and Never."
"Bakit hindi mo pa sabihin sa kanila? Siguradong magagalit sila."
"Kung sasabihin ko man? Malalaman nya. Hindi pwede yon. Kailangan ko sya mahuli at mapaamin sa gagawin nya." Niyakap ko ang sarili ko dahil sa lakas ng hangin.
"Papasok ka bukas?" Tumango ako at ngumiti.
"Kahit naalala ko na ang lahat, Pakiramdam ko may kulang." umiwas ako ng tingin at tumayo. "Let's go. Ang lamig na e."
Tumayo na din sya at hinawakan nya ang bewang ko, Sabay kaming lumabas don at hindi na nag salita.
Isang linggo simula natapos ang kasal namin noon ng nakidnapped ako, Pauwi ako ng bahay dahil galing ako OB para icheck kung buntis ba ko o hindi and yes, I'm pregnant that time. Sobrang takot na takot ako dahil hindi ko alam ang gagawin ko nung na kidnap ako. I have a child in my tummy at nalaman din nito ng buntis ako at tinakot nya ko. Ina ako na ayaw mapahamak ang anak. Pero sa pag sama ko hindi ko aakalain na sabay kaming mawawala. Ang lake ng nawala sakin at si Adam, Napuno ng galit ang dibdib nya at hindi man nya ko tinangkang hanapin and his biggest mistake his life. Hindi ko alam kung may alam sila na na kidnap ako o wala, But i don't care. Kailangan ko muna mapaamin ang taong yun at hinding hindi ko sya mapapatawad dahil pinatay nya ang anak ko.
Another day.
Gaya ng dati tinatawagan ko sila mama sa maga. Hindi pwedeng hindi dahil alam ko mag aalala sila sakin. Kahit sila walang alam na bumalik na ang ala ala ko. At pag nalaman nila yon at matatakot na sila at baka lumayo loob nila sakin. Gaya ng pinangako ko ay hindi ko sila iiwan makaalala man ako o hindi.
Two weeks simula nag simula ang totoong klase pero ako ngayon palang nag sisimula. Suot ang Navy blue na palda na hanggang ibabaw ng tuhod at isang mahabang medyas at Blouse naman ay puti na may coat na Navyblue din and ribbon sa bandang leeg. Sinuot ko din ang Id ko at nag simula na ko mag ayos.
"Now, Hindi ako papayag na api apihin mo ko."
Ngumiti ako sa salamin at nag lagay ng Light make up gaya ng dati. Ngayon alam ko na kung pano gumalaw kahit hindi pa ko bumabalik sa dating ako ako muna sa Sky pero ako nag papaapi.
"Sky Angeles."
Single, 20 years old, From Gapan Nueva Ecija, Has two siblings and single mother.
