Locked by you 3

9.

Evelien

Ik voel me schuldig en ben ook bang. Ik voel me als een moeder die niet genoeg heeft gedaan voor haar zoon. Het voelt alsof ik hem in de steek liet. Het lijkt alsof die filmopname belangrijker is dan Jocke, maar dat is niet zo. De reden waarom ik hiervoor koos, was simpel. Ik vertrouw Cyprien, ik vertrouw dat ik hem vandaag met Jocke zal zien zoals hij vermelde in dat briefje. Als ik niet ga naar die opname, dan kan ik mijn financiële kosten niet meer afbetalen, dan ben ik het appartement waar ik de mooiste momenten deelde kwijt en ik zou dan ook niet weten waar ik Jocke zou moeten zoeken, dan was ik helemaal verloren!

Maar ik ging dus naar de filmopname in Homburg, hopend dat het snel voorbij zou zijn.

Met z'n drieën zitten ze aan me. De ene bewerkt mijn gezicht met make-up, de andere doet mijn haar en de derde strijkt de plooien van mijn kleren glad. De regisseur, Dries, wacht ongeduldig af. 'Is ze bijna klaar?' Gromt hij. 'Ja hoor, bijna!' Antwoordt de ene. Wanneer ze eindelijk klaar zijn roept Dries me voor een kleine bespreking. Hij legt zijn hand op mijn schouder en kijkt me aan. 'Je gaat dat super doen, dat weet ik. Maar vergeet niet te lachen.' Ik forceer een glimlach, al is glimlachen moeilijk als ik denk aan Jocke. 'Mag ik weten wie mijn tegenspeler is?' 'Natuurlijk, jouw tegenspeler is Davy. Hij is een jonge, knappe gast die net als jou verzot is op paarden.' 'Dat klinkt als muziek in mijn oren!' Lach ik. 'Fijn! Nienke haal Davy erbij! We beginnen!' Nog snel neem ik het script door. Niet veel later zie ik Davy voor het eerst. Op het eerste zicht is hij niet mijn type. Hij heeft half-lange bruine haren en draagt een pet achterstevoren op zijn hoofd. De bovenste knopjes van zijn blokhemd zijn los en hij ziet er chill uit. Hij komt naar me toe en zet zijn handen in zijn zij. 'Jij moet Evelien Bosmans zijn.' Lacht hij sympathiek. 'Dat klopt, Davy?' Hij knikt. We schudden elkaar de hand. Zijn hand is stevig, ik denk dat ik zonet iedere ader in zijn hand voelde. 'Je ziet er goed uit.' Grijnst hij terwijl hij me bestudeerd. Natuurlijk vind die dat, de schaarse kledij die ik moet dragen vertoont veel van mijn lichaam. Zo zijn mijn schouders, armen en buik volledig bloot en als er wat wind komt opdagen durf ik te wedden dat je ook veel van mijn benen zult zien door die luchtige rok.

'Dries vertelde me dat je net als ik zot bent van paarden.' 'Paarden zijn prachtige dieren. Ze zijn zo elegant, zo sierlijk. Ze zijn sterk en mooi.' Zijn glimlach doet me onbewust blozen. 'Rijd je paard?' Vraag ik geïnteresseerd. 'Ja, het is intussen al een tijdje geleden, maar ik heb het wel vaak gedaan.'

Dries komt plots tussen ons beiden en klapt in zijn handen. 'We gaan beginnen vrienden!' Hij neemt ons mee naar de set, de locatie van de set bevind zich in een groot weiland met kleine heuveltjes, dicht bij een verlaten trein.

Wanneer ik het prachtige zwarte paard zie waarop ik zometeen zal mogen rijden, krijg ik meteen meer zin in die opnames. 'Hij is wel groot...' Stottert Davy wanneer hij het sterk gebouwde paard van dichterbij gaat bekijken. Een jongen, met een bekend gezicht, komt tevoorschijn. 'Dit is Spirit! Hij is een jonge hengst met een wild, koppig en eigenwijs karakter. Hij is moeilijk in bedwang te houden, maar hij is nieuwsgierig en leert graag nieuwe dingen bij en dat maakt hem een toppaard. Hij is sterk, groot en zeer snel.' Ik ga tegenover de jongen staan, ik ken hem, maar weet niet vanwaar. 'Als Spirit echt zo fantastisch is, waarom doet hij dan mee met een filmopname en niet met een wedstrijd? Als hij toch zo vol energie zit, dan kan hij beter aan wedstrijden doen, want een paard met een wild karakter kan je moeilijk dingen gaan verplichten voor een bepaalde scène.' De jongen kruist zijn armen over elkaar heen. 'Maak je geen zorgen, prinses! Spirit is misschien een deugniet, hij zou niemand kwaad doen, in tegenstelling tot zijn moeder dan.' 'Wie is zijn moeder?' 'Maakt dat uit? Ik ken zijn stamboom niet van buiten!' 'Ik ken jou van ergens, kan dat?' Vraag ik plots, hij schrikt op. 'Ik zag jou nog nooit.' Gromt hij. 'Oké jongens, ik stel voor dat jullie eerst even opwarmen voor we beginnen.' Zegt Dries. 'Ik zadel Spirit op.' Zegt de jongen en komt even later weer terug met het tuig. 'Doe jij z'n hoofdstel om? Ik doe het zadel.' Hij legt het hoofdstel in mijn handen. 'Maar... Dit bit, het is zo groot en zwaar! Het lijkt wel een marteltuig, hiermee kan ie zwellingen gaan krijgen in zijn mond. Ik heb echt medelijden met hem.' 'Doe niet zo stom... Hij voelt er niets van en hij is het al gewend.' Die jongen mag ik nu al niet, dat is duidelijk. 'Ik wil zonder bit rijden en zonder teugels.' 'Zonder bit en zonder teugels?! Jij bent gek! Spirit is voor jou een wildvreemd paard!' 'Je zei toch zelf dat hij niemand iets kwaad zou doen, ik vertrouw hem, ik vertrouw jou, dus laat me het proberen!' 'Jij bent zo eigenwijs...' Gromt hij. 'Dat komt dan goed uit!
Dan ben ik net zoals hem!' Ik haal het zadel van zijn rug. 'Wat ben je nou van plan?' 'Ik wil een band creëren met hem en dat gaat alleen als ik me kan ontspannen, paarden zijn namelijk het spiegelbeeld van de ruiter. Als ik ontspannen ben, is hij dat ook. Maak je geen zorgen, ik zal enkel een korte wandeling maken.' 'Dat zou Dries nooit goedkeuren.' 'Hij hoeft het toch niet te weten? Dus alles wat jij hoeft te doen is je mond te houden!' Ik leg mijn handen op de schoft van de zwarte hengst en duw me af. Ik zwaai mijn been over zijn rug heen en ga rechtop zitten. 'Je bent Frans, toch?' Vraag ik. 'Nee, ik ben Nicolas.' 'Ik bedoelde niet de naam "Frans", ik bedoelde de nationaliteit.' 'Ja, dat klopt. Hoe weet je dat?' 'Ik woon al enkele jaren samen met een Fransman, zoiets hoor je meteen.' Ik spoor Spirit aan en begin aan een korte tocht. We galopperen de stijle heuvel op die uitkomt aan een grote boogbrug die we over wandelen. Het uitzicht is prachtig. Ik kan helemaal tot rust komen. We wandelen verder over een verlaten spoorweg, die later uitkomt bij de verlaten treinen...

Jocke

Na een lange en vooral vervelende tocht komen we eindelijk aan bij de verlaten treinen. We moeten dus opzoek gaan naar documenten, maar dat is moeilijk als je niet eens weet hoe ze eruitzien! Sam, Samuel, Verona en ik doorzoeken de wagons. Verona biedt niet veel steun aangezien ze niets kan zien. Maar ze weet wel veel plekjes waar er documenten verstopt zouden kunnen liggen. Pieter, Luca,Cyprien en Milan zijn de personen die ons in de gaten houden. Ze blijven ons de hele tijd aanstaren, maar dat veranderd wanneer we het geluid van kletsende hoeven horen. 'Wat doen jullie daar?' Die stem... Mijn moeder! Ik ren de wagon uit en zie in de verte mijn moeder op een prachtig paard. Wanneer mijn moeder ons duidelijker ziet, zie ik dat ze helemaal in paniek raakt. Dit had ze niet verwacht. Haar paniek slaat over op het paard. Het grote beest begint zenuwachtig te trappelen en te zwaaien met z'n start die als een zweep tegen zich aankomt. Met zijn oren in zijn nek gaat hij van de grond. Mijn moeder grijpt haar stevig vast aan zijn hals en weet haar evenwicht te bewaren. 'Rustig!' Roept ze. Mijn moeder is bang, écht bang, bang van alles om haar heen. Het paard krijgt dat gevoel ook en laat dat overduidelijk merken. Ik schiet te hulp, al weet ik niet zoveel van paarden als mama, ik moet iets doen! 'Jocke, blijf weg! Straks raak je nog gewond!' Waarschuwt ze, maar ik luister niet en ga kordaat voor het paard staan. 'Hoooowww...' Sus ik. Het paard tilt nogmaals z'n benen van de grond, maar lijkt daarna toch te kalmeren. Wanneer ik merk dat hij wat rustiger is geworden, richt ik me tot mijn moeder. 'Jocke...' Huilt ze. 'Mama, rustig blijven, ze doen me niets, ik ben in orde. Alles komt goed!' Ik neem haar hand vast en wrijf over haar witte knokkels. 'Wees niet bang voor hen...' Sus ik. Maar het paard kan het niet aan en steigert nogmaals. Hij trapt daarna zo hard als hij kan tegen een van de verroeste wagons aan. Een deuk vormt zich aan de buitenkant van het oude wrak. Het paard slaat op hol. Mijn moeder, die heel goed kan rijden, probeert hem nog te stoppen, maar ze is zelf in paniek, ze is zelf bang. Het lukt haar niet. Zonder teugels en zadel heeft ze dan ook moeite met het evenwicht te bewaren. Ze valt van het paard af en komt met een harde klap tegen de grond aan. Ze blijft roerloos liggen...

Heeeey mensen! Sorry dat het zo lang duurde, school, school, school... Wat een hekel heb ik er soms aan! Vooral de taken en toetsen... Maar oké, hier is dus eindelijk een nieuw hoofdtuk, vergeet niet te stemmen of te reageren!!!💗