Locked by you 3

20.

Jocke

Ik ga zitten in het gras, wachtend op mijn moeder die lang weg blijft. De angst neemt toe en het geduld raakt op. Sam komt naast me zitten en volgt mijn ogen die naar het onwetende staren. 'Ze komen heus wel terug Jocke, maak je niet druk.' Ik kijk haar aan. Hoe kan zij dat nou weten? 'Ik ken mijn moeder, als ze eenmaal iets in haar hoofd heeft dan laat ze het niet zomaar gaan, ik was beter meegegaan...' 'Nee Jocke, ik ben blij dat je hier gebleven bent, bij mij.' Ze legt haar vingers onder mijn kin en draait mijn hoofd naar zich toe. 'Je bent zo schattig en lief, ik zou het toch nooit goedgekeurd hebben als je van plan was geweest met haar mee te gaan.' Ik glimlach, ze doet zo anders tegen mij. Ze is altijd wel lief, maar deze keer voelt het anders aan. 'Hoe is het eigenlijk met je? Met jou en Jack?' Ik kon het niet laten dat te vragen, al weet ik dat het niet goed voor me is wegens mijn jaloezie die meteen begint mee te spelen als ik zijn naam zelfs nog maar hoor. 'Het is gedaan tussen ons...' Mompelt ze stil. Ik schrik en kijk haar aan met een verwarde blik. 'Hoezo?!' Niet dat ik het erg vind, maar het is toch wel vreemd dat het zo plotseling gedaan is. 'Hij deed rot tegen je en-' '-Sam, als dat de reden is dat je het uitmaakte, dan ben ik daar niet blij mee, ik bepaal jullie relatie niet, naar mij moet je echt niet kijken ik vind het niet erg als hij mij haat.' 'Jocke, ik vind dat wel erg. Hij kan niet begrijpen dat wij goede vrienden zijn, hij zegt steeds vreselijke dingen over jou die niet waar zijn en ik kan daar echt niet tegen! Want jij... Jij hebt iets bijzonders... Jij bent anders dan de andere jongens die ik ken. Jij bent lief en respectvol, Jack was gewoon een klootzak die volgens mij gewoon alleen maar met mij in bed wou kruipen en zo ben jij niet.' Ze haalt diep adem en komt dichter. 'Er is iets wat ik je nog moet vertellen...' Ze kijkt recht in mijn ogen. Mijn hart gaat sneller kloppen en misschien was het beter geweest om een woordenboek mee te nemen aangezien Nederlands praten ook niet meer zal lukken met dat verliefde gevoel. 'Ik ben verliefd op je.' Fluistert ze zacht. De glimlach op mijn gezicht verdwijnt. Ik herhaal haar woorden in mijn hoofd. Ik ben verliefd op je... Normaal zou ik nu super blij zijn, ik zou in het rond huppelen en roepen van geluk, maar dat doe ik niet. Ik moet weer denken aan de taken van Pieter: haar kussen, met haar naar bed gaan en haar pijn doen. Dat laatste ga ik nooit kunnen doen en ik zal het zeker nooit willen doen als Sam en ik samen zouden zijn. Ik wil haar dat net vertellen, maar ze neemt mijn hoofd vast en drukt een kus tegen mijn lippen aan. Haar vader springt razendsnel recht en rent naar ons toe. Hij grijpt me vast en trekt me van haar weg. 'Dit gaat niet door! Jij kleine crimineel! Blijf uit de buurt van mijn dochter!' 'Pa!' Roept Sam boos. 'Ik weet wel wat je met mijn dochter van plan bent... Pieter heeft het erover gehad!' Ik kijk hem bang aan. Hij kijkt naar zijn dochter. 'Ik zal jou eens vertellen waarom ik Jocke niet vertrouw...'

Sam

Ik kijk mijn vader boos aan. 'Pieter gaf hem de opdracht om je te kussen.' Ik haal mijn schouders op. 'Dat doe ik met plezier.' 'Hij wou ook dat Jocke je zou verkrachten!' 'Als we het beiden willen heet het geen verkrachting meer...' Zucht ik. 'En hij wil dat Jocke je zal kwetsen!' 'Als hij op mijn voet gaat staan, dan heb ik ook pijn en roep ik het toch ook uit? Dus papa, ik snap niet waarom je zo moeilijk doet!' Ik stap naar Jocke toe en hou zijn hand stevig vast. 'Je kan ons niet scheiden.' Ik zie de twijfel op het gezicht van Jocke. 'Misschien heeft je vader wel gelijk en moeten we uit elkaars buurt blijven.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat?! Wat zeg jij nou weer?!' Hij duwt zijn hoofd tegen het mijne aan. 'Als ik die taken nou eenmaal heb uitgevoerd, gaat er een tweede fase van hun plan in werking en ik vrees dat die erger is. Misschien verkopen ze je wel of gebruiken ze je als slaaf... Dat wil ik niet!' Ik baal mijn vuisten. 'Ik ben het zat om mijn eigen toekomst niet te kunnen bepalen! Het kan me niet schelen Jocke! Ik wil bij jou zijn!' 'Sam, geloof me... Het is beter zo...' Hij laat me los en wandelt een eindje verder van me vandaan. Vervolgens gaat hij ergens zitten, in het midden van de tuin, wachtend op zijn moeder waarvan hij hoopt dat ze terug zou keren.