Locked by you 3

36.

~veel heb ik niet nodig om gelukkig te zijn💕~

Evelien

Deze nacht heb ik weinig geslapen, maar als ik sliep dan waren mijn dromen mooier dan ooit. Raphael bezorgt me een fantastisch gevoel! Ik hou echt van hem! We zijn al super lang vrienden en het is wel vreemd dat we er nu pas vooruitkomen dat we verliefd zijn op elkaar. Hoelang zou hij eigenlijk al verliefd zijn geweest? Wie weet was hij wel jaloers toen ik samen met Jonas was?

'Evelien, opstaan!' Roept Pieter. Ik hoor hem wel, maar ik blijf veel liever onder mijn warme deken liggen dan dat ik moet opstaan voor die klootzak. 'Evelien!' Roept hij nogmaals. Ik negeer hem en probeer verder te slapen. Plots spring iets of iemand op het bed. Ik verdenk Elf ervan... De persoon kruipt naar me toe en blaast in mijn gezicht. Ik open slaapdronken mijn ogen. Raphael?! Ik geef hem een verbaasde blik en hij moet lachen. 'Goeiemorgen!' 'Goeiemorgen...' Mompel ik. Ik probeer wel te glimlachen, maar ik besef nu pas dat ik een groot slaaptekort heb. Raph helpt me om uit het bed te komen. Wanneer we aan de keukentafel eten moet ik een paar keer geeuwen en val ik bijna weer inslaap. Telkens wanneer Raph dat opmerkt moet hij lachen en verzint hij steeds wel weer iets om me wakker te houden: hij port me, hij laat een glas vallen, hij laat me schrikken,...

'Je haren zitten helemaal in de knoop.' Merkt hij op wanneer hij met zijn hand door mijn haren gaat. 'Logisch ook, heb ik altijd nadat ik geslapen heb.' Cyprien en Pieter houden ons nauwlettend in de gaten. Telkens wanneer Raph me aanraakt door zoals net door mijn haren te strelen, kunnen ze het niet laten om een opmerking af te vuren. Ze zijn echt jaloers. Zouden ze onze relatie nu al door hebben?

'Ziezo, die is weer gemaakt.' Zucht Raphael trots wanneer hij de motorkap van de wagen van Pieter dichtgooit. 'Goed, dan kunnen we weer vertrekken.' Zegt Pieter. 'Vertrekken? Naar Mol hoop ik dan toch? Vandaag is het een draaidag...' Zegt Raphael snel. 'Ja, geen zorgen...' Gromt hij.

~Een paar maanden later~

Nu de draaidagen erop zitten, is mijn leven plots veel saaier geworden. Ik zie Raphael niet meer vaak. Nou, soms komt hij wel eens langs maar dan moet hij betalen en het is een grote geldsom voor gewoon een uurtje te praten. Pieter en die andere idioten hebben nog niet door dat we samen zijn en dat moet zo blijven. Ik ben steeds wel gelukkig als Raphael komt. We liggen dan naast elkaar in één van de bedden. Hij speelt dan met mijn haren terwijl ik mijn hoofd in zijn nekholte laat rusten. Ik hou echt van hem, maar Jonas kan ik niet vergeten. 'Was je eigenlijk al lang verliefd op mij?' Vraag ik tijdens z'on moment. 'Ja... Al ontzettend lang.' Geeft hij toe. 'Ook toen ik met Jonas samen was?' Hij zucht diep. 'Ja... En hij wist dat.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Hoezo?'

'Ik was al verliefd op jou sinds de lagere school. Ik kon je maar niet uit mijn hoofd zetten. Ik wist wel dat Frances verliefd op me was, maar ik wou jou! En toen ik hoorde dat je een stel vormde met Jonas, in Andalusië was dat toen, ga ik er niet om liegen: ik wou jullie niet meer samenbrengen. Sterker nog, ik wenste Jonas de dood toe. Ik was vreselijk jaloers, maar omdat ik een acteur ben kon ik dat steeds verbergen. Doorheen de tijd veranderde er wel iets. Ik begon Jonas minder te haten. We werden zelfs goede vrienden. Weet je nog in Frankrijk met de toneelgroep? Jonas en ik konden echt goed overeen komen met elkaar, totdat... Jij bekende dat je zwanger was. Mijn jaloezie kwam weer naar boven, maar ik zei er nooit wat op. De dag dat je in het ziekenhuis lag toen Jocke werd geboren, vergeet ik nooit meer. Ik wenste je eerst en vooral proficiat en glimlachte eens lief naar de piepkleine Jocke die in je armen lag. Er tolde bijna een traan van mijn wang, wat had ik graag gewild dat dat mijn kind was... Ik merkte nu pas mijn vreselijke jaloezie op en besloot Jonas even apart te spreken. Daar vertelde ik hem alles. Hij toonde begrip, maar hij vond dat ik een gevaar vormde voor z'n gezin. Mijn jaloezie zou Jocke kunnen verwonden, had hij gezegd. Ik zou dat nooit hebben gedaan, maar hij was ontzettend bang dat ik jou van hem zou afnemen. Ik volgde zijn raad op en probeerde uit je buurt te blijven, maar dat lukte niet altijd omdat we in dezelfde toneelgroep zaten. Jonas beloofde wel dat hij jou dit nooit zou vertellen, dat was mijn taak.'

Ik word er helemaal stil van en het geloven kan ik niet goed. 'Het spijt me liefje...' Slikt hij. Ik wil net nog wat zeggen, maar dan wordt de deur opengegooid.

Jocke

Ik zwaai de deur wild open. 'Ze is zwanger!' Roep ik in paniek. Mijn moeder springt recht. 'Wat?! Sam is zwanger?!' Ik knik en wrijf radeloos door mijn haren. Mijn grootste zorg werd vervuld...

Heeeeyy mensen! Een kort hoofdstuk, I know... Maar ik wou toch nog publiceren omdat het anders te lang zou duren... Hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen en te reageren!💕 bye!