Locked by you 3

42.

Evelien

Ja... Sam is dood. Ze overleefde de bevalling niet, maar het was wel een mirakel dat haar kindje toch geboren werd. Het is een meisje, maar ze heeft nog geen naam. Jocke kan en wil daar nog niet over nadenken, Sam spookt nog door zijn hoofd heen. Hij is mentaal gebroken, maar hij is niet alleen. De vader van Sam is er nog erger aan toe. Hij staat er nu alleen voor. Eerst verloor hij zijn vrouw en nu zijn dochter. Pieter besloot hem vrij te laten en hij liet ook Samir vrij. Ik begrijp nog steeds niet waarom, maar ik moet bekennen dat Pieter verandert is. Hij is niet meteen een heilige persoon geworden, maar nu ik bekend ben heeft hij op één of andere manier meer respect voor me gekregen, net als Cyprien die intussen weer mijn goede oude vriend is. Luca en Milan blijven monsters en Jos vertrouw ik al helemaal niet. Hij bevind zich steeds op de achtergrond maar is wel overal aanwezig en bestudeert me steeds met argusogen.

Omdat Jocke het nu moeilijk heeft na het verlies van Sam, lukt het hem niet om voor zijn dochtertje te zorgen. Hij probeert wel, maar dan moet hij aan Sam denken en barst hij in tranen uit. Volgens mij is hij nog niet klaar voor het vaderschap en daarom heb ik besloten om zijn meisje op te voeden. Ik schenk haar borstvoeding en de liefde die ze nodig heeft, maar ze heeft nog steeds geen naam...

'Wat dacht je van Alice?' Vraag ik terwijl we aan tafel zitten te eten. 'Nee, te hedendaags...' Moppert Pieter. 'Misschien kunnen we haar Twaalf noemen, aangezien Elf nu weg is.' Lacht Milan, maar hij wordt genegeerd door iedereen. 'Misschien is Nafi wel een toffe naam...' Stelt Luca voor. 'Luca, dat is een hondennaam.' Zeg ik al rollend met mijn ogen. 'Een hond en een vrouw, veel verschil is er niet hoor. Beiden blaffen ze en bijten ze en ze zijn beiden dol op een worst.' 'Luca!' Roep ik meteen. 'Zie je: het blaft en het beet bijna mijn neus eraf.' Wijst hij. 'Die "het" heeft ook een naam...' Zeg ik. 'Oh excuseer, mevrouw Evelien Bosmans.' Articuleert hij overdreven. 'Dat is al beter.' Knik ik.

Plots gaat mijn mobiel. 'Mag ik opnemen?' Vraag ik aan Pieter zoals gewoonlijk. 'Wie is het?' Vraagt hij. Ik haal h'm uit mijn broekzak en kijk op het vergrendelscherm. 'Michael, mijn toneeldocent.' Ik toon hem vervolgens mijn mobiel als bewijs dat ik niet zou liegen. 'Goed, neem maar op, maar zet hem op speaker.' Zegt hij. Ik knik en neem op.

'Hallo, met Evelien Bos-'

'Hey Evelien! Hoe gaat het met je?' Onderbreekt hij meteen.

'Euh goed... Ik ben net aan het eten.' Zeg ik.

'Oei sorry! Ik stoor toch niet?' Vraagt hij meteen.

'Nee hoor, het was hier toch niet zo gezellig... Waarvoor bel je nu Michael?'

'Ik bel je om je iets te vragen... Zoals je misschien weet heb ik een zoontje Charlie. Hij is acht jaar en hij is dol op paarden. Aangezien jij aan paardrijden doet en je best heel goed erin bent, vroeg ik me af of je het misschien zag zitten om mijn zoontje les te geven?'

'Goh Michael, heel graag, maar... Ik zit met een overvolle agenda: fotoshoots, interviews, draaidagen, trainingen,...'

'Dat begrijp ik, dan is het misschien voor een volgende keer...'

'Maar hij kan altijd komen kijken! Morgen ga ik naar de manege om met Spirit te trainen voor een aankomend kampioenschap. Hij mag de training mee volgen en mag indien erna eventjes op Spirit rijden.'

'Klinkt goed! Om hoe laat en wat is de locatie?'

'Dat stuur ik je wel nog door.'

'Super! Bedankt Evelientje, tot morgen!'

'Tot morgen!'

Ik beëindig het gesprek en sluit mijn mobiel af. 'Ziezo, die heb ik ook weer gelukkig gemaakt.' Zucht ik tevreden. Jocke komt ook aan de tafel zitten en neemt naast me plaats. 'Jij en Michael komen precies al goed overeen... In het begin vond je hem toch niet leuk? Hoe noemde je hem weer? Hmm even denken... Ah ja! "Die egoïstische bekende die alles beter weet."' Ik geef hem een klein duwtje. 'Hé dat is niet waar! Zo noemde ik hem helemaal niet!' 'Dan dacht je het wel!' 'Misschien...' Geef ik al glimlachend toe. 'Vooroordelen... Ze zijn nergens goed voor.' Zegt hij. 'Ja, je hebt gelijk... Toen we acteerden had hij soms de nijging om me aan te raken. Hij was nogal aantastelijk, niet alleen naar mij toe, maar ook Frances en Daphne werden slachtoffer. Hij legde zijn arm om ons heen, greep naar onze handen als hij ons iets wou vertellen en wreef door onze haren... Ik kreeg er de kriebels van! Hij was gewoon een pedofiel door mijn ogen! Maar ik had het fout... Michael is gewoon een warm persoon, hij zou nooit iemand kwaad doen en zeker niet nu ik weet dat hij een zoontje heeft. Soms oordeel ik te snel, sneller dan vroeger eigenlijk. Het komt vast door alles wat ik al meemaakte...'

Plots begint de baby, die net nog lag te slapen, heel luid te huilen. 'Evelien, laat het stoppen.' Gromt Luca. 'Ben al onderweg.' Zeg ik nadat ik hem een nijdige blik geef. Ik ga naar het kleine meisje toe en leg haar in mijn armen. 'Stil maar liefje, ik ben er...' Sus ik stil. Ik zie in een ooghoek hoe Jocke het weer moeilijk krijgt. Hij hoeft nog maar door iets kleins geprikkeld te worden wat met Sam te maken heeft en hij kan alweer depressief worden. Ik begrijp dat wel, zo was dat ook met mij toen Jonas pas was gestorven...

Ik trek mijn trui uit en ga zitten in de zetel met de baby in mijn armen. Ik schenk haar borstvoeding, iets wat ik eigenlijk niet graag doe, zeker niet in de buurt van al die criminelen. Maar ik moet het doen. Pieter wil geen cent uitgeven aan haar, hij wil dus geen babyspullen zoals papflesjes kopen. Hierdoor moet ik het wel doen als ik haar ik leven wil houden. Vaak staren Milan en Luca dan met een grote glimlach op hun gezicht naar hoe ik een onschuldige kleine baby voedt. Ze zijn gek.

Jocke

'Ik heb ook eens nagedacht aan een naam voor haar.' Zeg ik. 'Aan wat dacht je dan?' Vraagt m'n moeder me met een glimlach aankijkend. 'Wel, ik wil een naam zoals de naam van Sam. Sam is een naam die zowel gebruikt kan worden bij jongens als bij meisjes. Zo'n naam wil ik m'n meisje ook geven. Je belde net met Michael en die vertelde over zijn zoontje met de naam Charlie. Dat vind ik een mooie naam en die wordt ook aan meisjes gegeven.' 'Charlie is een super naam!' Reageert mama meteen.

'Evelien, er komt straks een klant, dus maak je klaar.' Zegt Pieter plots om van onderwerp te veranderen. 'Pieter, ik heb hier echt geen zin meer in. Als dit ooit uitkomt is mijn carrière afgelopen. Ik zal in elk tijdschrift verschijnen met zo'n vreselijke titel en bijschriften vol roddels.' 'Dat is net goed! Slechte reclame is ook reclame! Er zullen dan meer klanten komen, perfect! Maak je nu klaar, hij kan hier elk moment zijn.' Ze zet zich recht en legt Charlie in mijn armen. 'Dat hoefde je ook niet eerder te melden hoor...' Zuchtte ze sarcastisch. 'En straal wat meer positiviteit  uit! Dat heeft meer effect op onze klanten!' Roept Luca nog wanneer ze zich gaat klaarmaken.

Evelien

Een kwartiertje later wordt er aangebeld. De klant is er. 'Evelien, doe jij maar open.' Zegt Pieter met een smerige grijns op zijn gezicht. Ik schenk hem dezelfde blik en ga naar de deur toe. Wanneer ik die open, schrik ik zo hard dat ik bijna een hartaanval krijg.

Heeeeey mensen! Eindelijk staat dit hoofdstuk online... Jullie hebben er lang op moeten wachten sorryyyyy!!! Vergeet niet te stemmen en te reageren! Bijna 2018=eindelijk meer spanning! Tot snel!!