Locked by you 3

16.

~Schets van Jocke (let niet op zijn gezicht)~

Evelien

Ik probeer nog even op adem te komen. De hulpdiensten helpen ons overeind. 'Hun toestand is stabiel maar breng hen toch maar voor de zekerheid naar het ziekenhuis.' Ze tillen ons op. Daphne is er het ergst aan toe. Haar hele huid is verbrand door die kast die op haar terecht is gekomen. Mijn gezicht telt enkele zwarte vegen en mijn arm is gedeeltelijk verbrand, maar pijn heb ik niet echt. 'Waar is Jocke?!' Probeer ik uit te brengen wanneer ik oog in oog kom te staan met Luca. 'Ik vrees dat we kunnen zeggen dat die ziekte van koppigheid in jullie bloed zit.' En dan besef ik het: Jocke is het gebouw ingerend. Ik wil hem achterna gaan, maar Luca heeft me beet. 'Hier blijven!' Beveelt hij. 'Laat me los! Jocke zit daar binnen!' 'Dat is zijn eigen fout!' De woede van Luca maakt me bang, al ken ik hem nog niet zo lang, ik heb nu al schrik van h'm.

Jocke

Waar ben ik toch aan begonnen? Denk ik haastig wanneer ik vlammen probeer te ontwijken. Ik had dit beter niet gedaan, ik weet niet eens waar ik moet beginnen zoeken! Ik kijk achterom, de uitgang is nog vrij. Als ik wil ren ik weer naar buiten, maar dat doe ik niet. Ik ben geen egoïst. Ik geef niet op, net als mama. Met een blik vol moed en ogen die dapperheid weergeven zet ik door. De gil wordt steeds duidelijker. 'Waar zit je?!' Roep ik. 'Hier!' Antwoord de schreeuwende stem. Het kan niet ver zijn, ik hoor haar overduidelijk.

Sam

Mijn vader komt naast me staan en legt een hand op mijn schouder terwijl mijn ogen vastplakken aan de grond. 'Jocke was een dapper kereltje...' Fluistert hij. 'Niet liegen, pa. Je haatte hem.' Evelien kijkt op met fronsende wenkbrauwen. 'Waarom haatte je mijn zoon?' Vraagt ze met een bang stemmetje. 'Hij lijkt op zijn vader! Zijn vader was een crimineel! Ik wil niet dat Jocke een gevaar vormt voor Sam nu hij ontembare gevoelens voor haar heeft gekregen.' Ik geef hem een stomp. 'Jocke is niet zo! Hij heeft een zachtaardig karakter! Hij zou me nooit iets aandoen!' Mijn vader schud met zijn hoofd, iets wat mijn woede voed. 'Je zal het zien! Als hij straks naar buiten toerend met een slachtoffer die nog in leven is, dan is hij geen crimineel, dan is hij een held!' Snauw ik.

Jocke

Intussen heb ik de kamer gevonden. De deur is dicht en op slot. 'Doe de deur open! Ik kom je helpen!' Roep ik. 'Ik kan niet weg! De vlammen versperden alles!' Roept ze terug. Ik neem een aanloop en duw met mijn zij tegen de deur aan, maar die gaat niet open. Ik probeer het nogmaals en nog eens en nog eens. Mijn hele zij telt nu schaafwonden en mijn rechterhand is verbrand. Nog een laatste keer grijp ik mijn kans. Ik duw met al mijn spieren in mijn lijf tegen de deur aan. Gelukt! De deur valt om en vormt een toegang tot de kamer. Ik zie een meisje staan, omgeven door metershoge vlammen. haar rode haren, bijna dezelfde kleur als de vlammen, wapperen voor haar ogen. In haar hand draagt ze een klein meisje, die is flauwgevallen door de giftige stoffen. Ik twijfel geen seconde. Ik moet hen helpen!

'Je moet springen!' Roep ik. Ze schud bang haar hoofd. 'Je moet! Het is de enige uitweg!' 'Ik durf niet!' Huilt ze. 'Je kan me vertrouwen!' Roep ik. 'Ik ben bang!' Ik moet haar helpen, voor ze in vlammen opgaat! ' Grijp mijn hand!' Roep ik. Ik steek mijn hand uit, net zodat ik niet in aanraking kom met de gloeiend hete vlammen. Haar hand haakt in de mijne. Ik trek haar uit de vlammen. 'Snel, weg hier!' Roep ik. We rennen de kamer uit, maar de vlammen komen van overal. Ik kan me niet meer oriënteren. 'Langs daar!' Roept ze al wijzend naar een mogelijke uitweg. 'Het is een omweg, maar het is onze enige manier om te ontsnappen!' Ik knik instemmend en volg haar. Het meisje, ik gok dat ze twaalf is, baant zichzelf een weg door het gebouw dat op instorten staat.

Plots stopt ze fors. 'We zitten vast!' Roept ze uit wanneer de vlammen ons omsingelen. 'Geef me je zusje!' Ze overhandigd me het kleine meisje dat ik vervolgens in mijn armen hou en tegen mijn lichaam aandruk. 'Ik heb een plan, je moet goed luisteren. Ik til je op en jij spring vervolgens over de vlammen!' 'En jij dan?! En mijn zusje?!' 'Vertrouw me! Alles komt goed, dat beloof ik!' Na dat te hebben gezegd voeren we mijn plan uit. Ik zet het kleine zusje op mijn schouders zodat ik mijn handen vrij heb. Ik til het roodharige meisje op en help haar over de vlammen heen. 'Ren naar beneden!' Ze knikt en rent zo snel als ze kan weg. Ik haal het kleine meisje uit mijn nek en draag haar weer. 'Rustig maar...' Sus ik en wrijf door haar haartjes. Ik wil het vervolg van mijn plan net uitvoeren, maar dan zakt de vloer in. Ik val een paar meter naar beneden met het kleine meisje in mijn handen.