Locked by you 3

24.

Evelien

Wanneer Jocke en Sam de volgende dag met Pieter naar school zijn vertrokken, gaan Luca en ik naar de manege, hier heeft Luca gisteren een afspraak geregeld met de eigenaar van het paard dat hij voor me zal kopen.

Wanneer we er toekomen zie ik de eigenaar meteen. Zijn donkerbruine ogen en zwarte haren herken ik van vroeger, alsof ik hem nog al eens zag. 'Bent u de eigenaar van Spirit?' Vraagt Luca. De jongeman knikt en kijkt dan naar mij. 'Ik ken jou van ergens...' Zegt hij. 'Dat gevoel heb ik ook, maar we hebben elkaar al eens ontmoet op die filmset.' Leg ik uit. 'Ja, maar volgens mij kende ik je al langer...' Er volgt een stilte die even later door Luca verbroken wordt. 'Waar is dat paard?' De jongen ontwaakt uit zijn trance. 'Euh, volg mij maar.' Zegt hij en toont ons de weg. 'Hoe heet je nou weer?' Vraag ik. 'Nicholas.' Antwoordt hij. 'Ik ben Evelien.' Zeg ik. We komen aan bij de weide waarin Spirit staat. Hij is prachtig. Wanneer Nicholas op zijn vingers fluit, stopt hij met grazen en draaft sierlijk naar ons toe. 'Welk ras is het?' Vraag ik geïnteresseerd. 'Het is een kruising van een mustang en een camarguepaard.' 'Een mustang en een camarguepaard? Dat zijn beide wilde paarden. Dit paard heeft dan vast een hoop temperament.' 'Reken maar, dit paard heeft een sterk karakter. Zijn moeder was een volbloed mustang. Ik probeerde haar te temmen, maar dat is me nooit gelukt. Op een bepaald moment was er een meisje die zonder training gewoon op de rug van het paard klom, zonder angst en ze vertrouwde het beest ook meteen. Ze vluchtte met het paard, maar ik heb de merrie een paar jaar later teruggevonden in het bijzijn van een klein veulentje: Spirit. De merrie kon ik niet te pakken krijgen, ze was te snel en te nijdig, Spirit heb ik wel kunnen vangen en ik heb hem wel kunnen trainen.' 'Nicholas... Dat meisje dat op die mustang reed, dat was ik.' Hij trekt zijn ogen open. 'Nu herken ik je weer! Besef jij wel hoe gek je was in je hoofd?! Je had dood kunnen zijn!' Ik haal mijn schouders op en wrijf over de neus van het paard dat tegen mijn hand aan briest. 'Ik voelde haar goed aan.' 'Ze is een paard!' Gromt hij. 'Als je hen niet begrijpt, dan is het normaal dat je me nu vreemd aankijkt.' Hij rolt met zijn ogen en maakt intussen het hek van de weide open. Hij doet het halster om bij Spirit en leid hem de weide uit. 'Proefritje maken?' Vraagt hij. Ik ben best zenuwachtig, maar heb er ook zin in, dus ik stem in. Hij maakt het paard vast en gaat het tuig halen.

'Weet je het echt heel zeker dat je h'm wilt?' Vraagt Luca die het paard bestudeerd. 'Ik had een sterke band met zijn moeder, ze was vast nog jong toen ze het veulen kreeg. Je weet toch wat ze zeggen? Jonge merries krijgen de beste veulens.' 'Die uitspraak ligt wel heel dicht bij jou in de buurt...' Grinnikt Luca. 'Jocke is het beste wat me ooit is overkomen, die uitspraak kan dus tellen voor zowel mensen als paarden.'

Intussen komt Nicholas al terug met het tuig in zijn handen. 'Weet je hoe je een paard moet opzadelen?' Ik trek een wenkbrauw op. 'Ik zit in het Belgische team eventing, ik zou dus echt totaal niet weten hoe ik een paard moet opzadelen.' Grinnik ik sarcastisch. Hij overhandigd me het tuig en ik begin met opzadelen nadat ik Spirit even snel gepoetst heb. Wanneer ik klaar ben duwt hij meteen een cap(paardrijhelm/tok)op mijn hoofd. 'Niemand wil dat je een tweede hersenschudding krijgt.' Wanneer ik klaar ben stijg ik op. 'Wil je binnen of buiten rijden?' Vraagt hij. 'Binnen.' Zeg ik. 'Oké, wees voorzichtig.' Hij geeft het paard een klopje in de hals en dan vertrek ik naar de piste.

Ik begin met rustig te stappen en het valt me op dat Spirit super mak is, iets wat ik vreemd vind aangezien ik verwachte dat hij een hoop temperament zou bezitten. Ook het draven gaat zeer goed. Wanneer ik galoppeer gaat hij eerst al schuddend met zijn hoofd in protest en bokt zelfs, maar zijn koppigheid duurt niet lang want niet veel later zit hij al meteen in een goede galop. Hij buigt zijn hoofd en loopt heel netjes. Hij lijkt wel een echte kampioen! Ik neem een paar kleine sprongetjes en ook die neemt hij zonder problemen. 'Hij is super!' Roep ik blij terwijl ik mijn laatste rondje galoppeer. 'Hij is helemaal getraind. Eens hij je vertrouwd, gedraagt hij zich heel netjes, maar als hij een hekel aan je heeft dan zul je dat ook wel merken.' Ik laat Spirit halt houden in het midden en beloon hem nogmaals, vervolgens stijg ik af en grijp de teugels vast. Ik zie Luca en Nicholas onderhandelen en wanneer ik Nicholas zie verdwijnen en Luca naar me toekomt met een hoop papieren, weet ik dat Spirit officieel mijn paard is. Ik sla mijn armen om zijn hals en kus hem op zijn wang, ongewild weliswaar. Wanneer het tot me doordringt wat ik aan het doen ben laat ik hem meteen al blozend los. 'Gefeliciteerd met je eigen paard, schoonheid.' Ik wrijf verlegen over mijn schouder. Hij geeft me nog een kus, iets waarvan ik eigenlijk moet kotsen. Gelukkig duwt Spirit z'n hoofd tussen ons beiden waardoor we elkaar meteen loslaten. Beiden moeten we lachen. Ik zag Luca nog nooit zo lachen, hij lacht zo lief, zo schattig. Ik ben boos op mezelf dat ik dat net dacht, maar hij lijkt wel verandert.