Satus: Single But Married Again? (Book2)

Chapter 13

"Hindi ko alam. Sumasakit ang ulo ko kapag iniisip ko yung nangyari nung araw na yun."

"Don't force yourself. If hindi mo na kaya ang sakit, tatawag na ako ng doctor."

"Huwag.. Huwag mo akong iwan."

Hinawakan niya uli ang kamay ko and this time, nakaramdam na ako ng kuryente na dumadaloy sa buong katawan ko. Again.. I can hear my heart beating so fast. Katahimikan.. purong katahimikan lang sa buong kwarto and I'm worried because he might hear my heart beating so loud. I have to break the silence. I took my hand and started conversation. "A.. alam mo bilib ako sa mga taong gaya mo na working student. Kasi sa edad mo dapat nagpa pamilya ka na."

"Tama ka."

Ay shet bat ko sinabi yun? It's like your giving him an idea to get married soon. Bawiin mo Lorraine!! "Pero okay lang naman kahit hindi muna kasi dapat education first before anything else, diba? Pagbutihin mo lang sa school mo at mag focus ka lang muna jan."

"Salamat."

And there was silence.. Sigh.. Ang awkward naman. Nahalata kaya niya?

"Alam mo bang nung nasa ospital ako ay halos isang buwan akong tulog?"

I look at him as he started to tell what happened a few months ago, I guess.

"Sa halos isang buwan na yun nagkaroon ang ng isang napaka habang panaginip." He smiled as he continue. "Panaginip na akala ko talaga totoo." Then he paused and chuckled. "Ang wierd nga eh."

"Weird? Ba't weired?" I asked.

"Weird kasi.." He look at me sincerely as if I was part of his dream. "Kasi sa panaginip ko nandun ka."

Blam!!

Parang bigla akong nabingi at yung lakas ng tibok na lang ng puso ko ang naririnig ko. Why do I have this weird feeling on my chest?? Na parang aatakihin ako anytime.
I was about to say something pero bigla uli siyang nagsalita.

"Kalimutan mo na lang ang sinabi ko. Panaginip lang maman yun. Lahat naman pwedeng mangyari sa panaginip."

I just nod para naman hindi maging awkward. I excuse myself to buy some food kasi para na akong aatakihin doon sa loob. Though, na curious ako dun sa panaginip nya. Why would he dream of me kung hindi naman kami magk kilala, before? I think I'll just ask him some other time. Habang naglalakad ako sapo sapo ko padin ang dibdib ko dahil sa kaba. Kung na wi-weirduhan sya sa panaginip nya, mas nawi weirduhan ako sa nararamdaman ko. "I'm just hoping that this isn't love.." bulong ko sa sarili ko then I calm my self by inhaling and exhaling saka na ako naglakad to buy him some food.

Hindi ko alam kung anong bibilhin ko kaya pumunta na lang ako sa pinaka malapit na hotel and I ordered him food. Dinamihan ko na yung inorder ko so I could also eat with him and para marami din syang choices. I waited for almost an hour and within that time wala akong ibang naiisip kung hindi sya. This is so bad!! Bakit ba hindi sya mawala sa isip ko??? He's making me crazy!!
Pagdating ng order ko ay kaagad na akong bumalik sa ospital then when I enter his room wala na sya at nag liligpit na yung nurse. Lumabas ako to check if tama ba yung room na napasukan ko and tama naman. "Excuse me, asan na yung patient dito?"