hey, I'm back!/chanbaek

finale

2 yıl sonra

Baek💙: Chanyeol neredesin sen?! Saat neredeyse 2 olmak üzere!

Baek💙: Beni çıldırtmadan önce mesajlarıma cevap ver ya da ara!

Baek💙:Hangi cehennemdesin? Sırf küçük bir kavga ettik diye bu yaptığın gerçekten çok boktan!

Baek💙:Ben gerçekten endişeleniyorum Chanyeol. Tamam tüm suç benim, üzgünüm.

İçim içimi yiyordu ve ben bunu durduramıyordum. İçimdeki kötü his bir türlü yok olmak bilmiyordu. Salondaki kahve tonlarında olan geniş koltuğa bedenimi atıp biraz sakinleşmeye çalıştım. Sonuç ise tahmin edilen gibiydi; sakinleşemiyordum.

Küçük bir kavganın böyle bir şeye yol açacağını bilsem inat etmeyi bir kenara bırakıp özür diler ve kocamın üzülmesine neden olmazdım. Aptaldım. Hep aptal olmuştum ve şimdi de aptaldım. Bazı şeyleri alttan almayı başaramayan sinir bozucu herifin tekiydim. Gerçekten Chanyeol'un bana nasıl katlandığını anlamıyordum. Şahsen ben benim gibi birine 1 haftadan daha fazla tahammül edemezdim.

Neden kavga ettiğimizi merak ediyorsunuzdur belki de. Tatil yüzünden. Hangi şehir olmalı konusu büyük bir kavgaya getirip çıkarmıştı. Chanyeol'un hep Los Angeles'i görmek istediğini bilmeme rağmen Milan diye tutturmuştum. Birlikte yaşadığımız 3 yıla yakın bir süre zarfında Chanyeol beni gerçekten kıracak hiçbir şey yapmamıştı dersem yalan olmazdı. Fakat ben tam bir piç gibi onu çoğu zaman sinir ediyor ve üzüyordum.

"Appa?"

HeRa'nın seslenmesiyle birlikte kafamı ellerimin arasında kaldırıp kapının önünde dikilen küçük kızıma baktım. Birkaç saat önce giydirdiğim lila şortu ve birazcık bol beyaz pijama üstüyle gerçekten tatlı gözüküyordu. Kısa saçları birbirine karışmıştı ve yanakları kızarmıştı.

"Gel bakalım appanın kollarına."

Kollarımı iki yana açıp hafif bir tebessümle söylemiştim. Paytak adımlarla yanıma gelmiş önce koltuğa çıkmış ardından da kucağımdaki yerini almıştı. Chanyeol için olan endişemin yanı sıra HeRa yüzünden de endişelenmiştim. O gecenin bir vakti uyanan bir çocuk değildi.

"Güzelim neden uyandın? Kabus mu gördün?"

"Hayır, susadım. Sana seslendim ama duymadın. Babam da duymadı sanırım."

"Baba evde değil o yüzden duymadı seni. Ben de dalmışım. Hadi gel sana suyunu içirelim. Sonra da güzel uykuna geri dön. Tamam mı kızım?"

Saçlarına küçük birkaç öpücük bıraktıktan sonra kucağımdaki minik kızımla birlikte kalkmış ve mutfağa taraf adımlamıştım.

"Appa sen neden uyanıksın? Babam neden evde değil? Gelmeyecek mi?"

Sorduğu soruya ne cevap verebilirdim? Kızım babana yine haksızlık yaptım ve bu sefer o dayanamadı gitti mi? Yoksa baban için endişelendiğimden gözüme uyku girmiyor mu demeliydim? 6 yaşındaki bir çoçuğun böyle bir sorusuna nasıl cevap vermeliydim?

"Gelecek. Ben de onu bekliyorum. O yüzden uyumadım."

Zorlukla gülümsemeye çalışmış ve bir bardak suyu içmesi için HeRa'ya uzatmıştım.