How To Forget

Chapter Twenty-Six

Chapter Twenty-Six

Rushed

Xavier Sebastian:

Goodmorning, baby.

I checked the time it was sent, napangiwi ako. 4:43? Really, Xavier? Bakit sobrang aga naman niyang magising—my thoughts halted when I realized why.

Mayroon nga pala siyang practice! Their usual training starts at 5:00 am and ends when the clock hits 7.

Halos matampal ko ang aking noo nang hindi maalala iyon, January 3 pa nga lang ay bumalik na siya ng Elbi dahil sa kanilang training, kasama si Roseburg. I cleared my throat as I type some reply pero binura ko din naman agad ito.

It's already quarter to 11 o'clock! Para saan pa ang bati kong goodmorning?

Inilawit ko na ang aking paa at tumayo na mula sa kama, tiningnan ko ang bawat kama at walang nakita na kasama ko. They're all gone, pangalawang week palang ng sem na ito ay bangag na ako!

I'm not yet used with my schedule. Medyo hindi ko din ito gusto dahil may klase ako hanggang seven. This is my first time to experience classes up to seven o'clock in the evening! I hate my schedule pero wala na akong nagawa, I cannot overlap one subject to another, iisa lang ang katawan ko at hindi dalawa! I cannot be in two places at the same time, alright!

Medyo nagkaron pa nga ako ng conflict sa pagaayos ng schedule ko, nakailang delete at balik ako sa mga subjects para lang hindi ito magsabay sabay sa isang oras o di kaya may masagasaan na isang subject. Really, ang hirap! Lalong tumatagal ay lalong humihirap!

I hate my schedule but I have no any other choice, lalo kong kinamuhian ang sched ko nang malaman na magkaclassmate sila Ana at Marian sa Bio 140. I missed them! Sana ay doon nalang din ako sa lecture and recit nila.

Nagmadali akong naligo at nag ayos, I wore a a flannel and a black pants. Rinig ko pa ang ang medyo malakas na ulan sa labas. May bagyo na naman kasi. This country welcomed the year with heavy rain at noong nakaalis na ang bagyo ay may dumating naman na bago.

Well, I think I still prefer this weather than those sticky and hot temperature.

Iyon nga lang, uso na naman ang mga sakit katulad ng ubo, sipon at lagnat. Natigilan ako, kung umuulan ngayon ibigsabihin umulan rin kanina. May practice pa rin sila Xavier?

I clean my mind from anything at nagsuot na ng flats. Sinukbit ko ang aking bag at huling kinuha ang phone ko saka lumabas na ng dorm tuluyan.

I yawned silently as I listen to the professor, umikot ang mata ko sa buong lecture hall. Marami din naman ang katulad ko ah! Marami din ang mas malala pa sa akin at hindi na nakayanan ang antok kaya nakaubob na sa kani-kanilang desk. Seriously, this weather plus the soft voice of our professor in front is too perfect for sleeping time. Humikab ulit ako, naantok na talaga ako!

I cleared my throat. Umayos ako ng upo at pinilit na h'wag antukin. Damn it, How can I fight this?

Tatlo na ang natutulog sa hilera ko at itong katabi ko pang lalaki ay parang wala ang diwa sa mundong ito. I stole a glance on him, my lips twitched. Nakatulala lang siya sa harap, hindi ko alam kung nakikinig ba siya o sa loob loob niya ay natutulog na siya.

Pinikit pikit ko ang aking mga mata. If I'll sleep for sure the boring lecturer will mention our row. Puro na kami tulog! Pero bumibigat na rin ang aking mga mata, damn it.

Maybe I should go to the bathroom and wash my face. I pursed my lips and was about to stand up. Natigilan ako nang may inilagay ang katabi kong lalaki sa aking desk.