Ending Madness

Chapter 5

His face became serious and his grayish-eyes were fixed on the fire.

Hinintay namin ang susunod niyang sasabihin.

"We received a news from the resident of Aslandria" Humarap siya sa'min at isa-isang tinignan. "They had a Demon attack."

Napaawang ang bibig ko. What? How come?! Magtatanong na sana ako pero naunahan ako ni Ria.

"Paano po nangyari 'yon? The Demon King is in a deep slumber! Sa pagkaka-alam ko, hindi umaatake ang mga Demons kapag wala ang King nila." She frowned.

Tumango si Headmaster Salvidor. "Yes, 'yon ang pagkaka-alam nating lahat. Ngayon lang nangyari ito kaya hindi namin alam kung paano nangyari yun." He sighed and looked at Cade. "There's only one way to find out why and how this was happened."

Cade crossed his arms over his chest. "What is it?"

"Kailangan n'yong pumunta sa west part ng Aslandria. Hanapin niyo si Amara Cadence."

"And she's a?" Coraline asked. Her face was calm.

"A seer. She's living there since who knows when?" Marahan siyang tumawa.

"Why us?" Tanong ni Arthur na kanina pa nananahimik. Nakataas ang kaliwang kilay.

Umupo si Headmaster Salvidor sa upuan na malapit sa fireplace.

"Unfortunately, busy ang Official Slayers. Some of them were hunting those demons down while the others were investigating." The Headmaster answered.

Tinutukoy niya ang mga naka-graduate na Official Slayers dito sa Academy. Ang mga hindi pa naka-graduate ay hindi pa pwedeng mag-take ng kahit anong missions na may kinalaman sa labas ng Academy. Kaya nagtataka ako kung bakit kami ang gagawa ng pinapagawa nila.

"What about the Royal Slayers?" He asked again.

"Hmms. They're here, securing the Academy and the Palace." He answered.

"Wala po bang Seer dito sa Academy? At, Kailan po kami aalis?" I finally asked. Napatingin ako kay Cade na bigla akong inikutan ng mata. I frowned. Problema na naman nito?

The Headmaster gave me a low chuckle. Did I say something funny?

"It's seems like Miss Aera doesn't listen to her Professor when he's teaching." Oh. Tinutukoy niya yung Professor namin na nakaka-antok magturo. Akala mo sarili niya lang ang kinakausap niya sa sobrang hina ng kanyang boses.

"Anyways, walang Seer dito sa Academy. If I'm not mistaken, Si Amara nalang ang natitirang Seer sa mundo. A seer is a threat to Demons that's why they killed her race. And to answer your last question, Tomorrow midnight para hindi kayo mapansin ng ibang studyante." I nodded. Tomorrow midnight..

"YES! No classes! I'm sooo excited." Ria suddenly said--or shouted? Napahawak ako sa dibdib ko. I think nagkaroon ako ng mini heart attack.

"Geez, twin. Nagtataka talaga ako minsan kung kambal ba talaga kita." Coraline said while glaring at her twin.

"Whatever, Cora. Aren't you guys excited? First mission natin 'to sa labas ng Academy!" She throw her right fist in the air and laugh like an insane girl. Binatukan siya ni Arthur pero halata naman sa expression niya na excited rin siya.

I face palmed. Wala na siyang pag asa.

"Any other questions?" The Headmaster asked. Umiling kaming lahat. He smiled.

"Meeting adjourned. Prepare your things."

~~~•••~~~

I put everything I need in my backpack. Clothes, toothbrush, a dagger and other necessary things. Si Coraline at Arthur na ang bahala sa pagkain. Narinig ko na tatlo't kalahating araw ang byahe papunta sa west part ng Aslandria gamit ang kabayo.

Nagsuot ako ng kulay itim na pantalon, hapit na white T-shirt, Dark blue leather jacket, at itim na boots. Ikinabit ko ang aking sword sa bewang ko. Isa sa mga tinuro sa amin sa Academy ay, Kailangan laging nasa tabi namin ang espada namin dahil who knows kung kailan sasalakay ang panganib? Our sword is our most trusted company.

Inilagay ko ang backpack sa aking likod at bumaba na papunta sa living room kung saan naghihintay ang mga Rankers. Nakita ko si Coraline, Arthur at Ria na busy sa pagtingin sa laman ng tatlong malalaking bag. Hinanap ng aking paningin si Cade. There he was. Nakaupo sa couch, nakapikit at nakasandal ang ulo sa headrest. He's wearing a white shirt, a black jeans and a brown boots. His black hair is a bit messy which make him look...uhh..nvm.

"Ehem"

Napatingin ako sa aking kaliwa. Ria gave me a teasing smile. I frowned.

"What?" I asked. Naglakad siya papalapit sa'kin at inilapit ang bibig sa aking kaliwang tenga. She whispered...

"You're staring too much, babe." Nginisian at kinindatan niya ako bago nilagpasan. I blinked. Sinundan ko siya ng tingin. Kinuha niya ang siguro ay kanyang backpack.

When I realize what she just said, I felt myself blushed. Hey, Napatingin lang ako sa kanya. I didn't mean it.

"Is everything done?" Tumingin ako ulit sa direksyon ni Cade. Nakatayo na siya at naka-crossed arms. Suot na niya ang kanyang backpack sa likod. We all nodded. "Then let's go. The horses were already outside."

Lumabas na kami ng bahay. Bitbit ni Arthur ang dalawang malaking bag sa magkabilaang kamay at ang isa ay dala ni Cade.

Nilibot ko ang aking paningin sa paligid para hanapin ang mga kabayo. And there, I saw them under the tree. Hindi kalayuan sa bahay. They're all six white horses. Naglakad kami papunta doon. I wondered...

"Bakit nga pala hindi nalang tayo gumamit ng mga Teleporters? Hindi ba't mas mabilis at madali 'yun?" I asked. Lahat sila ay napatingin sa'kin. What again? Cade sighed.

"We can't take a risk. Hindi pwedeng malaman ng iba na lumabas tayo ng Academy. Magtatanong sila kung bakit at kapag nalaman nila ang dahilan, magpa-panic sila." He explained. Oh right.. Bakit 'di ko naisip 'yun? I mentally face palmed. I feel so stupid.

Nilagay ni Cade at Arthur ang tatlong bag sa likod ng isang kabayo at tinali. I suddenly felt sorry for the horse. Hindi naman 'yun siguro sobrang bigat 'di ba?

Pumili na ako ng sasakyang kabayo. Pinili ko ang pinaka-malapit sa'kin. Lumingon sa'kin ang kabayo at tinitigan ako gamit ang malalaki niyang mata. I smiled and touched its neck. Sumakay na ako dito at hinawakan ang tali na naka-palibot sa leeg niya. We all know how to ride a horse. Tinuturo iyon sa mga first year. Tinignan ko ang ibang Rankers at nakitang handa na rin silang umalis.

"Alrighty! Let's go! Aslandria, here we comeee!!" Ria cheered. I laughed and pressed my feet to the horse's body. And it walked.