Ending Madness

Chapter 9

We were greeted by a living room. The ceiling has one small chandelier. The walls were painted by light blue. Mayroon silang isang mahabang couch at tatlong small couches na nakapalibot sa isang coffee table. Their house is simple yet elegant.

"Maupo kayo at mag pahinga muna. Kukuha ako saglit ng meryenda." She said and went to the kitchen.. I think? Sumunod sa kanya si Tito Van.

"We only have 4 rooms here. Hmm.. Share nalang kami ni Cora sa isang kwarto. Then, Arturo and Cade sa isang kwarto at Si Aera sa isa pa." Ria said nang makaupo kami.

We all nodded.

"Ituturo namin mamaya kung saan ang kwarto niyo. May mga sariling banyo ang bawat kwarto, don't worry." She chuckled.

Tito Van went out the kitchen. Inilapag niya sa coffee table ang isang tray na naglalaman ng tea and cookies. Umupo siya sa pang isahan na upuan.

"Cora, tulungan mo muna ang mommy mo sa pag-luto." He said and nod towards her daughter.

Tumayo si Coraline at pumunta sa kitchen.

When she's finally out of view, Tito Van spoke again.

"So, What brings the all of you here?" His voice were serious. Hindi katulad noong nasa labas kami.

"We weren't supposed to tell about our mission, but since you are Cora and Ria's father, I presume we can trust you not to tell this to anyone." Says by Cade. His expression is calm.

"Of course, Son." Tito Van replied while nodding.

"A Demon attack had happened at Aslandria." Bakas ang pagkagulat sa mukha ni Tito Van nang marinig ito. "We were tasked to find the remaining seer."

Nagbuhos si Cade ng tsaa sa kanyang tasa. Inihipan niya ito bago uminom. Kumuha naman ako ng cookies. Ganun din ang ginawa nila Ria at Arthur.

"Kamusta ang mga taga Aslandria? Bakit kayo ang inatasang gawin iyon?" Bakas ang pagtatakha at pangamba sa mukha ni Tito Van. Alam niyang hindi pa kami pwedeng lumabas sa Academy. "At..Hindi ba't nasa mahimbing na pagtulog si King Titus? Tumigil na sila sa pang- gugulo simula noon."

Sinabi ko sa kanya ang dahilan kung bakit kami ang inatasan at ang rason kung bakit namin kailangang hanapin ang natitirang seer sa mundo.

Tito Van just nodded. He crossed his arms at natulala. Tila nag-iisip.
Namayani ang katahimikan. We continued to eat tho.

"Dinner's ready!" Tita Lina shouted from the kitchen.

"Yes!" Ria suddenly shouted. With her fist on the air. Dali dali siyang pumunta sa kusina at iniwan kami. Wews.

Tito Van laughed. "Let's go." Tumayo siya at naglakad din papunta sa kusina. Nagkatinginan kaming tatlo.

Uhmm.. Nakakahiya pala. Napahawak sa aking batok.

Growl

Napatingin ako kay Arthur. What the? I laughed hard.

"Err uhmm. What?-- I'm hungry!" Sabi nya habang hawak ang kanyang tyan.

"Alright. Let's go." Cade said. Bahagyang naka-angat ang gilid ng kanyang labi.

I grinned.

~~~•••~~~

The dinner went well. Nagkwento ng nagkwento si Ria at Coraline tungkol sa mga nangyari sa loob ng academy. Ria even mentioned my fight between Juvia.

Ngayon lang rin pala nakilala ng mga magulang nila Ria ang iba pang Rankers. Maybe it's because, Parents aren't allowed to visit their children inside the Academy.

Inihatid na kami ni Coraline sa kwartong aming tutuluyan. Habang naglalakad, I saw many paintings hanging on the wall. Family paintings, to be exact. They seemed to be so happy.... And contented.

"Tomorrow, before sunrise, aalis na ulit tayo. Wake up early." Cade announced bago siya pumasok sa kanilang kwarto.

"Ang bossy talaga." Coraline whispered.

I automatically pinched her right arm.

"Sssh! Pag ikaw narinig.." I chuckled.

"Whatever." She pouted. "Pasok ka na, feel free to use my things if you needed them." Tumalikod na siya at pumasok sa katabi ng kwartong tutuluyan ko.

I smiled and enter her room.

"Lumina" I whispered.

Light suddenly engulfed the whole room.

Nakaramdam ako bigla ng urge na tumawa ng malakas dahil sa nakita ko. Like seriously, Cora? Inilibot ko ang aking paningin sa kabuohan ng kwarto.

Napailing ako.

Snow flakes everywhere.

Ceiling, wall, curtains, bed, floor, and even the furniture! Well, nagpapasalamat ako dahil 'di niya naisipan na lagyan rin mismo ng snow flakes design ang mirror.

Didn't know na ganito siya ka-adik sa element niya.

Naglakad ako papunta sa kaniyang kama at humiga.

I sighed.

I'm missing my room already.

Ano na kayang nangyayari sa academy? I groaned and try to sleep.

10 minutes...

20 minutes...

30 minutes...

1 hour....

Umupo ako at ginulo ang magulo ng buhok. I can't sleep! Inilibot ko ang aking piningin sa kwarto. I frowned..

Where's my bag?

Kinapa ko ang gilid ng aking beywang. I smiled when I felt that my sword is still with me.

Dahan dahan akong lumabas. Maybe naiwan ko sa labas ang aking bag.

I tried my very best not to make a noise while making my way to the living room. Don't want to wake somebody just because of me.

Agad kong nakita ang aking bag sa upuan kung saan ako naupo kanina. Lalapitan ko na sana ito para kunin nang may nahagip ang aking mata na anino ng isang tao sa labas ng bintana.

I frowned. Sino kaya iyon?
Lumapit ako sa bintana at sumilip. Wala na.

Inilibot ko ang aking paningin sa loob ng bahay para masigurong nag iisa lang ako at wala pa akong nagigising na kahit sino.

Hinawakan ko ng mahigpit ang aking espada at tumungo sa labas ng bahay.

Madilim na ang paligid, ngunit sapat na ang binibigay na liwanag ng buwan para makita ko ang daanan.

Naglakad ako patungo sa lugar kung saan ko nakita ang anino kanina. Pinakiramdaman ko ang paligid. Wala akong maramdaman na kakaiba. No sign of demonic presence.

Sino 'yon? Imposibleng namamalik-mata lang ako.

Pinag-patuloy ko ang paglalakad hanggang makarating ako sa isang mini garden.

Crack

Agad kong inilabas ang aking espada at tinutok ito sa pinagmulan ng ingay.

"Sino ka?" Mahina kong sabi. Nag- iingat pa rin ako na wala akong magising.

The unknown man scoffed.

I readied myself. "Show yourself, this instance." I said calmly.

"You look stupid, Aera."

~~~🔫~~~