3x02: Sessizliğin Sesi

63 11 18
                                    

#Benim İçin Çığlık At'ın önceki bölümünde:

"Nerede kaldın? Ağaç oldum resmen."

Kafeye girdiği an daha önce hiç bu kadar rahatlamış hissetmemişti. Melek,güneş ışığından yanan derisini kaşırken kafenin serin esintisine kendini kaptırdı, Melis'in yanına gitti ve öpüştüler. Her zamanki yerlerinde oturuyorlardı. Muhabbet başlamadan önce Melek bir şeyler sipariş etmeye yeltense de Melis erkenci davranmıştı. Milkshakeler çoktan masaya gelmişti.

"Hatırlıyor musun buraya hep beraber geldiğimiz günleri?"

"Evet, anımsıyorum."

"Güzel günlerdi Melek, hep beraberdik. Sen, ben, Nur ve Burcu..."

Gözleri dolmuştu ancak konuşmaya devam etti.

"Emir'in bize ihanet etme sebebi neydi peki? Bizden ne istedi sence? Burcu'yu neden öldürdü o? Nur'u neden tekrar delirtti?"

Melek, Melis'in elini tuttu.

"Hepsi geçip gitti, artık mutluyuz Melis."

"Ama eksiğiz, hep de eksik kalacağız. Onu ziyarete gittin mi hiç?"

"Hayır, gitmedim. Sen gittin mi?"

"Asla, asla gitmem Melek. Benim için öldü o."

-

Emir saçlarını köpürtürken aynada kendine baktı. Yüzünde yaralar çıkmıştı, vücudunda da benzeri yaralar vardı. Kendisine ne olduğunu hatırlamıyordu çünkü sürekli uyutuluyordu. Her kalktığında vücudunda yaralar buluyordu. Kilo almıştı, gözlerinin altı morarmıştı. Çabucak yıkandı ve bornoza sarındı.

"Korkma işte, eline bir daha bu fırsat geçmez. Kaç git, kendini kurtar."

Arkasında Bora'nın sesini işitti.

"Yapamam, korkuyorum."

-

"Kafanı mı kaldırdın sen?"

Emir cevap vermeyince yılandan bir tokat yedi.

"Cezalısın, bugün ziyaretçi almayacağız.

"HAYIR!"

Bir anda ayağa fırladı ve yılanın eteğine yapıştı. Yalvarıyordu. Suratına yediği tekmeyle yere yığıldı.

"ÇOK OLDUN AMA SEN EMİR! AHMET AKŞAM SENİ GÖRMEYE GELSİN."

-

İzem, Umut, Linda ve Sude; korku evine gitmeye karar vermişlerdi. Adres kasabadan uzaktaydı ve oraya gitmek için otobüse bineceklerdi.

"Hoş geldiniz, buyurun!"

Selamlaşıp içeri geçtiler. Umut etrafı dikkatlice inceledi. Korku evinden ayrı duvarda küçük çerçeveler vardı.

"Burayı nasıl buldunuz?"

"Efendim okulda sizin korku evinin kartını bulduk. Dedik ki belki bu bir işarettir."

Sude'nin açıklaması Linda'yı epey eğlendirmiş olacak ki kahkaha attılar. Adam gülümsemeyle yetindi ve Umut'a baktı.

"Bu çerçevelerdeki fotoğraflar çocuğunuzun mu?"

"Evet, benim oğlum."

"Kaç yaşında şimdi?"

"17 yaşında. Neyse, oynamaya geldiyseniz başlayabiliriz."

İzem "Evet!" diye bağırsa da Umut bu fikri reddetti. Gitmek için kapıyı açtı ve kızları da oradan çıkararak yola koyuldu.

"Ne oldu Umut?"

Benim İçin Çığlık At!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin