Benim İçin Çığlık At!

3x05: "A"ffına Muhtacım!

Benim İçin Çığlık At'ın önceki bölümlerinde:

Umut'un yakarmasıyla Linda önüne baktığında üç saniye içinde varacakları yerde bir fener olduğunu gördü ve panikledi. Aklına Sarışaman Akıl Hastanesi'nde sürekli gözünün içine tuttukları fener geldi. İyiye gidiyor mu diye yapılan testlerden biri de buydu. Bilinci bir an için kapandı ve tekrar açıldığında Umut'u direksiyonu kontrol etmeye çalışırken buldu ve "BAM!" sesiyle sıçradı. Bütün çığlıklar kafasında bir uğultuya dönüşmüştü, kafasını kaldırdığında ağaca çarptıklarını fark etti. Basit bir kaza, diye dilese de durum öyle değildi. Ağaca Vedat'ın cansız bedeni yapışmış, arabanın ön camı kan içerisinde kalmıştı.  

Şoku atlatmaları on beş dakika sürmüştü ki arabadan inen ilk kişi İzem oldu. Ağaca yapışmış Vedat'ın bedeni araba ve ağacın arasında kalmıştı. Arabadakilere işaret etti.

"Gelin, hâlâ yaşıyor olabilir."

"Yaşıyor değil mi?"

"Maalesef, ölmüş..." dedi Linda ve başka bir ağacın altına geçip kollarını kavuşturdu, hıçkırarak ağlamaya başladı. İzem elini ağzına götürdü ve ağlamamak için kendini sıktı. Umut ve Sude öylece bakakalmışlardı.

"BURAYA GELİN. ÇABUK!"

Linda oturduğu yerden kalkamayacak kadar bitkindi fakat İzem ve Sude bir umut koşarak gittiler. Bagajda olan kürekleri görünce İzem şaşırdı.

"Bunların ne işi var burada?"

Sude ve Umut bu sorunun oldukça saçma olduğunu düşündüler.

"Bir kurtuluş yoludur belki." dedi Sude ve telefonlarına bir mesaj daha geldi. Linda dışındakiler telefonlarına baktıklarında -A'dan bir mesaj daha geldiğini gördüler.

"HAZİNE AVI! Bakalım kim daha hızlı kazıyor? -A"

Sude mesajda ne dendiğini anlamamış olacak ki dönüp sordu.

"Ne bu yani? Bir şey mi arayacağız?"

Linda ağlamaktan kendine gelememiş bir sesle:

"Hayır, cesedi gömüp ondan kurtulacağız."

"Cesedi buraya gömerseniz Bahadır'ı yakalayamamış olmanızı affedeceğim. Başarılar -A"

İç çekerek navigasyonla alanı tespit ettiler. Önce Umut ve İzem Vedat'ı taşımaya kalktılar fakat ceset oldukça ağırdı. Bunun üstüne hep beraber Vedat'ı oraya kadar yerde sürüyerek götürdüler.

Gittikleri alan bomboştu, sadece topraktan oluşuyordu. Birbirlerine baktılar ve Linda konuştu.

"Sizi buna bulaştırdığım için özür dilerim, umarım bir an önce bu belayı başımızdan def ederiz."

Hiç kimse özrü kabul etmiş durmuyordu fakat başka çareleri de yoktu. Birer birer toprağı kazmaya başladılar.

-

"Nerede kaldın Nur? Başına bir şey geldi sandım."

"Bahadır Amca siz misiniz?"

Nur son derece masum bir şekilde bu soruyu sorunca Bahadır, kızın korkmuş olduğunu düşündü. Daha sakin ve neşeli bir ses tonuyla konuştu.

"Benim, kızım. İçeri geçsene, neden buradayız?"

"Benimle neden buluşmak istediniz?"

"Hayatta olup olmadığını merak ediyordum, hepsi bu."