SMS 1: Eros' Allurement (Book 2) [COMPLETED]

Epilogue

I will be pleased when you play the video above for the better ambiance, dearies😊

Thank you for making it here. I love you for being there for me and for these two lovely couples we have.😊 For loving Kuya Priapus and Aeliana😘😙

It will be the very last part for you all. Enjoy and happy reading!😊😍

Like what I've said.... "always remember that I love you all and I'll do things that everyone of you will be happy. 😊"

This chapter will be dedicated to all my lovely readers... active or not.

You're the best! *cheers*

Now Playing: 'Perfect'- Ed Sheeran

Priapus POV:

~Aftermath~

Nagising ako sa isang marahang pagyugyog ng aking balikat gawa ng magaang kamay. Humigpit ang aking hawak sa isa pang malambot na kamay, mas maliit iyon kaysa sa akin.

"Pry, are you okay?" sunod naman ay ang isang malambot at malambing na boses ang aking narinig. Pamilyar na boses na kailan man ay hinding- hindi ako magsasawang pakinggan.

Pagmulat ko ng aking mata ay kaagad kong sinundan ang pagmamay-ari ng kamay na hawak ko.

The beautiful and glowing face of Aoife is in front of me. She's wearing a hospital gown that makes her look like an Angel for me.

"Are you having a dream again?" nag-aalalang sabi nito.

Umayos ako mula sa pagkaka-upo at agad inalalayan ang kaniyang kamay patungo sa aking labi at hinalikan ang likod niyon. I saw how her face blushed. I grinned.

"A nightmare, actually," saad ko sa namamaos na boses. Umayos ito sa pagkaka-upo mula sa hospital bed. It's been three days since she became stable. Ang anak nami'y nanatili sa incubator. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang napapanaginipan ko sa tuwing natutulog ako.

And I'm always thankful that it's just a fucking dream! Hindi ko alam ang gagawin kapag sakaling totoo iyon. Hindi ko kayang mawala sa akin si Aoife. Hindi ko kakayanin!

Hinding-hindi.

"Hey, baby, it's okay. I'm here, I'm safe," she softly said. Hinaplos ng malambot niyang kamay ang aking pisngi na nagpapikit sa akin. Dahan-dahan naman siyang humarap sa akin. She let her legs fall down on the bed while facing me. Kaagad kong ibinaon ang aking mukha sa kaniyang tiyan. Making sure that this time, this is true. That she's alive and she's here with me.

Marahang sinuklay niya ang aking buhok na kahit papaano'y nagpakalma sa akin.

"We can finally carry our baby after two days," she said. Ang lambot ng kaniyang boses ay mas lalong nagpagaan sa aking dibdib.

Dammit! I really love this woman.

"Mmm, how about you? How are you, baby?" She cutely giggles which makes me smile.

"I'm fine, Pry. Kung gugustuhin ko nga ay puwede na akong lumabas dito."

Mas lalo kong ibinaon ang aking mukha sa kaniyang tiyan at inamoy siya. Even with the hospital gown, she still smells like my baby.

Hindi na ako makakapaghintay na maiuwi ang mag-ina ko at alagaan silang dalawa.

At sinusumpa kong walang sino man muli ang makakapagpahamak sa kanila. All of those bastards should pay for their lives. Kahit maubos man ang perang tinrabaho ko para lamang mabulok sila sa kulungan ay gagawin ko.