Hermione Zabini • Dramione

Bölüm 1

•Blaise

Yaklaşık beş dakikadır duyduğum saçmalığa bir anlam vermeye çalışıyordum . "Bak Blaise ona bu sene iyi davranman gerekiyor. Büyü bozulduğundan ruhsal ve fiziksel birtakım değişiklikler olacak; eğer sen yanında olmazsan yanlış seçimler yapabilir." dediğinde okuldaki itibarımı düşündüm. Slytherin'de olduğumdan ayrıca bir Zabini olduğum için o bulanık ile yakın bir ilişki kurmak benim için imkansızdı. "Bakın eğer ben o bulanı-

"O artık bir bulanık değil bizim ailemizden, adının artık 'bulanık' diye anılmasını istemiyorum." diye çıkışan babama öylece baktım.

Beni dinlemeden benim adıma karar verdikleri bu zamanlarda onlara karşı gelmek istiyordum. Benden ne zaman bir şey isteseler düşüncelerimi zerre umursamıyor, yine kendi bildiklerini okuyorlardı.

İnanmakta güçlük çektiğim bu saçmalık yetmezmiş gibi bir de onunla iyi anlaşmamı, zor zamanlarında yanında olmamı istiyorlardı. Delirmişlerdi.

"Bunun gerçek olduğuna inanmıyorum. Onun gibi bir insanın bizim ailemizde yeri yok. Bırakın büyü bozulsun; aynı şekilde yaşamaya devam etsin."

"Hala olayın ciddiyetini kavramış değilsin Blaise. Yaptığım büyü onunla ilgili aklına gelebilecek her şeyi değiştirdi. Büyü etkisiz hale geldiğinde gerçek benliği ortaya çıkacak ve olduğundan bambaşka bir insana dönüşecek."

•Hermione

Kendime boş bir kompartman bulmaya çalışırken bir yandan elimdeki ağır kitaplarla mücadele ediyordum. Babama cisimlenerek gidersem daha çabuk olabileceğimi defalarca söylemiştim fakat beni götürmekte ısrar edince haliyle geç kalmıştım. Sonunda bulduğum kompartmanın kapısını açacakken benden önce davranan bir el kapıyı açtı.

"Selam Hermione." dediğinde karşımda duran ince bedenine giydiği siyah kıyafetleriyle kapımı açan Zabini'ye boş bakışlarla yaptığı hareketleri izliyordum. "Yol boyunca sana eşlik edebilirim diye düşündüm. Burada yalnız oturmaktansa bizimle oturmaya ne dersin?" dediğinde hala boş boş bakıyordum. "Bulanıklarla arkadaş olduğunu bilmiyordum." onu orada yüzündeki sıkılmış ifadeyle bırakıp kompartmana girip kapıyı sertçe çektim.

"Ee tatilde neler yaptınız?"

"Ben yine Dursley'lerde kalıyorum. Pek yapabileceğim bir şey yok."

"Bizde her zamanki gibi tatilimizi yapmaya çalıştık. Hermione hey, dinliyor musun?" diyen Ginny'e kafamı çevirdim. "Ne diyordunuz dalmışım." dedim "Tatilde ne yaptınız diyordum." dedi Ron. "Ailemi Avustralya'da buldum ve hafızalarını yerine getirdim sonra orada tatil yaptık ve döndük."
"Neden Kovuk'a gelmedin peki?" diyen Ginny'e kafamı çevirdim
İfadesiz bir şekilde "Canım istemedi." diye cevap verdim.

Soğuk cevabımdan sonra Hogwarts'a varana kadar konuşmadık. Yolculuk sırasında sıkıldığımdan treni dolaşmıştım. Geri döndüğümde üzerimdeki yargılayıcı bakışları umursamadım. Tam oturacakken,

"Herm biraz yalnız konuşabilir miyiz?" diyen Ginny'e başımı aşağı yukarı sallayarak cevap verdim ve kompartımandan

"Neyin var bilmiyorum ama iyi olmadığını görebiliyorum anlatmak ister misin?" diye sorduğunda bir anda sinirlenmeye başladım. "Hayır anlatmak istemiyorum sadece senin gibi bir kanı bozuğa bunca zamandır nasıl tahammül ettiğimi düşünüyorum." dediğimde Ginny yüzüme bakmadan Harry'nin yanına gitti.

Bir anda yaptığımdan pişmanlık duyup gidip Ginny'den özür dilemem gerektiğini düşünürken aynı zamanda söylediklerim doğru gelmeye başladı. Onları başka bir bakış açısından izliyormuş gibiydim ve ani çıkışlarım istemsiz oluyordu.