Hermione Zabini • Dramione

Bölüm 9

Draco'yla yaptığımız alışverişten sonra eve dönmüştük. Kabinde söylediklerinden sonra dönmek istemiştim çünkü Draco Malfoy'un bana iltifat ettiğini görmek doğal olarak şaşırtmıştı. Bana karşı davranışlarındaki değişim, söylediklerindeki imalar beni olur olmaz düşüncelere itiyordu. İlk yıllarda ondan hoşlandığımı kabul ediyordum ama bana her seferinde 'iğrenç bir bulanık' olduğumu hatırlatıyordu bu yüzden zamanla onu atlatmıştım fakat şimdi böyle davranması, neredeyse senenin başından beri yanımda olup kafamı karıştırması şu anda hiç yardımcı olmuyordu.

Alışverişin akşamımda biraz eğlenebilmiştik; Blaise dışarıdan göründüğünün aksine çok eğlenceliydi, Draco ve Pansy de öyle. Eva ise sadece asildi. Ne kadar benimle konuşmaya çalışsada onu olabildiğince geçiştirmiştim. Kendimi onunla konuşmaya ya da normal anne-kız ilişkisine sokmaya hazır değildim. Daha çok Blaise'le muhabbet etmiş 17 yılın acısını çıkartmıştık. Birbirimizden o kadar da farklı olmadığımızı gördüğümde gerçekten son zamanlarda kendimi mutlu hissetmiştim. Ne zaman Draco'ya baksam gözünün bende olması hala tuhaf hissettirse de bunu yadırgamıyordum çünkü artık onu anlamaya çalışmayacaktım. Bana söylemek istediği ya da benim öğrenmem gereken bir şey varsa zamanı gelince söylerdi.

Artık Slytherin masasında oturmak bir alışkanlık haline gelmişti çünkü Gryffindor masasındaki iğneleyici bakışlar beni sinir etmekten başka bir şey yapmıyordu. Profesör McGonagall bina değişimi için tekrar seçmen şapka takmayı teklifi etmişti fakat bina değiştirirsem sadece Gryffindor değil bütün okulun bakışlarına maruz kalacağımdan reddetmiştim. Zaten günümün çoğu Pansy, Draco, Blaise üçlüsüyle geçiyordu, ayrı olduğumuz zamanlar da kimseyle konuşma ihtiyacı hissetmiyordum ve mezun olmama az bir zaman kalmıştı. Bu yüzden bina umrumda değildi.

Harry, Ron ve Ginny eskisi kadar gözüme batmıyordu. Yıllarca sürdürdüğümüz arkadaşlığımız ne kadar iyi bir sonla bitmese de onlarla olan anılarımı hatırladıkça hala gülebiliyordum fakat değiştiğim zamanlarda kontrol edemediğim duygu ve hareketlerimden dolayı ne olduğunu sorgulamadan bana karşı cephe almaları arkadaşlığımızın da sonunu getirmişti ve bu raddeden sonra onlarla tekrar arkadaşlık kurmayı düşünmüyordum.

Masanın çaprazındaki çöreklere uzanmak için oturduğum yerden kalkıp elimi çörek tabağına uzatacakken kendimi tekrar oturur halde bulunca şaşkınlıkla yanımdaki Draco'ya döndüm. "Bedeninin tamamen değiştiğinin hala farkında değilsin sanırım ve bu gömlek fazla dar Hermione." diye çıkıştığında bakışlarımı aşağı indirdim ve önüme çıkan manzaranın fazla kışkırtıcı olduğunu fark ettim. Draco ile olan kısa süreli bakışmamızın ardından ilk iki düğmesi açık olan gömleğin bir düğmesini ilikledim ve önüme dönüp çöreğimi yemeye başladım.

Doyduğumu hissettiğimde kalkıp Pansy'e
"Kütüphanede ders çalışacağım." diyip masadan kalkarken "Bekle ben de geliyorum." dedi ve elindeki ne olduğunu anlamadığım küçük şeyi ağzına attı, birlikte Slytherin masasından kalkıp kütüphaneye doğru yürümeye başladık.

Geldiğimiz kütüphanedeki en insansız yere yerleşirken karşıma çıkan Nott güzel başladığım haftayı bana zehir edecek gibiydi.
"Hermione cidden dedikleri kadar varmışsın! Resmen başka birine dönüşmüşsün ve artık Malfoy ile aranda engel de kalmadı. Benden sana tavsiye kendini Malfoy'un büyüsüne fazla kaptırma. O üçlü seninle fazla takılıyor olabilir ama en ufak hatanda seni gözden çıkarabilirler; söz konusu ikiz kardeşin bile olsa." dedi ve arkasını dönüp kütüphanenin çıkışına doğru yürümeye başladı. Neden böyle bir şey dediği hakkında hiç bir fikrim yoktu "İşine bak Nott." dediğimde geri birkaç adım atıp yanımda bitti "Tecrübe konuşuyor tatlım. Söylediklerimi dikkate alıp almamak sana kalmış."