Hermione Zabini • Dramione

Bölüm 2

•Hermione

Quidditch sahasına kendimden emin adımlarla yürürken heyecanımı belli etmemeye çalışıyordum. Sahaya yaklaştıkça artan kalabalık ve üzerimde hissettiğim gözler biraz rahatsız ediciydi fakat umursamadım. Herkes Slyhterin Prensi ve Altın Üçlü'nün Beyni'nin düellosunu merak ediyordu. Normal diye düşündüm. Tüm okul Draco ile olan münasebetlerimden haberdardı ve böyle bir düello kimsenin kaçırmak istemeyeceği cinstendi.

"Nasılsın Hermione?" Luna'nın tanıdık rüyada gibi çıkan sesini duyunca yerimde zıpladım. "Etrafta çok fazla nargle yok Hermione, merak etme." içimi çekip gözlerimi devirdim. Zaten düello için yeterince heyecanlıydım, Luna'nın deli saçması zırvalarını dinleyecek durumda değildim. "Sağol Luna." onu geçiştirmek adına yapmacık bir şekilde gülümsemiş; adımlarımı hızlandırmıştım.

Sonunda Quidditch sahasına vardığımda neredeyse tüm okul Quidditch maçı izlemeye gelmiş gibi yerlerini almış anlayamadığım şekilde bağırıyorlardı. Geçen günden kalan baş ağrımın tekrar kendini gösterdiğini hissediyordum. Şakaklarımı ovdum ve kendimi düelloya hazırlamaya çalıştım.

"Sessizlik!" McGonagall'ın sesi sonunda herkesi susturdu. "Düello için Draco Malfoy ve Hermione Granger buradalar mı?" kalabalıkta gözleriyle ikimizi aradı ve bulunca başını onaylarcasına salladı. "Professör Giovanni lütfen kuralları tekrarlarsanız."

Professör, ileriye doğru çıktı, ben ve Draco'yu aramızda üçer metre olacak şekilde karşı karşıya yerleştirdi.

"Unutmayın, amacınız rakibinizi yalnızca savunmasız bırakmak. Bilerek zarar vermek veya kara büyü yok." kara büyü lafını duyunca herkes şoke olmuş sesler çıkardı. Savaş biteli 1 yıl olmuştu ama insanlar hala korkuyordu. "Selam verip başlayabilirsiniz."

Pozisyonumu alıp asamı hazırladım ve ilk büyü için Expelliarmus ile başlamaya karar verdim. Draco karşımda ünlü yarım ağız gülüşünü yaptı.

"Korktun mu, Granger?"

"Senden mi, Malfoy?"

İkimizde öne doğru eğilip birbirimizi selamladık. Profesör Giovanni "1,2,3" diye bağırdıktan sonra Draco'nun asasından kırmızı bir ışık huzmesi çıktı. Sözsüz büyü yaptığını görünce şaşırdım ama basit bir Protego ile onu engelledim.

"Yapabildiğinin en iyisi bu mu, Malfoy?" diye laf attım. Bana tip tip bakıp "Daha yeni başlıyorum Granger." dedi.

Aniden "Aguamenti!" diye bağırdım. O sırada Draco "İncendio!" diye mırıldandı. Ateş ve su birbiriyle çarpışınca etrafı birden duman kapladı. Çevremdeki kimseyi göremiyordum. Diğer öğrencilerin endişeli mırıltıları kulağımı doldururken Draco'nun yolladığı kara büyüye son anda aynı şekilde karşılık verebilmiştim.

Etraftaki duman dağılırken McGonagall'ın sesi bütün Quidditch sahasında yankılandı.

"Şu saçmalığı kesin hemen!" sesi itiraz istemez tondaydı ama Profesör Giovanni "Özür dilerim profesör ama en iyi öğrencilerimin düellosunu bozmaya hakkınız yok." dedi ve önüne döndü.

Bende dahil bütün öğrenciler KSKS profesörünün çıkışmasına şaşırmıştık. Savaş bittiğinden beri hiç kimse McGonagall'a değil karşı çıkmak, hiç eleştirmemişti bile.