Crimson and Blue

Chapter 12 (It's Cadillac..not Bell!)

Walang nakaalam about sa nangyari sa rooftop, sabi nya gagawan daw nya nang paraan para walang lumabas na balita about it, kaya ang topic parin ng mga tao dito ay ang nangyari about sa party. After naming magsayaw sa party nung Saturday ay inulan na kami ng tuksuhan. Akala ng lahat ay may relasyon kami ni Blue lalo pa’t my nakarinig ng sabihin ni Blue kay Carla na ako ang girlfriend ni Blue. Hindi na humiwalay saakin si Blue hangang sa table ko, nakitable narin sya samin. At dahil sa crush sya ng mga classmates ko ay welcome na welcome sya, he had been nice the whole night. He seemed like the Blue whom I met during the first day of the class, yung Blue na nakabunguan ko. Ngayon naguguluhan na ako, sino ba talaga ang totoong Blue?. Minsan gusto ko na tuloy isipin na may multiple personality sya, pero wala naman siguro..naguguluhan lang talaga ako sakanya.

 “Hi crimson!”

Nagulat ako sa biglang pag sulpot ni Blue out of nowhere. Uwian na at palabas na ako ng campus ng mga sandaling iyon.

“How did you know my nickname?” taka kong tanong sakanya, huminto ako sa paglalakad para harapin ito. And again I met those smiling eyes.

“Someone told me” pilyo itong ngumiti.

“Who?” pamimilit ko.

“Everyone knows your name, you’re the bell of the ball remember?”nanunukso nitong wika.

“Maybe, but like what you’ve said, it’s my name that they knew, not my nickname.”

“Well, maybe before, but now, almost everyone is reffering you as Crimson, the bell of the ball.” Nakangiti nitong sabi.

“Stop teasing me of being the bell of the ball” nakanguso kong sabi na ikinatawa nya, the first time I heard him laugh without his friends around him.

Nakagat ko ang  labi ko ng wala sa oras. Bakit ba bigla nalang itong sumusulpot?

“ By the way I’m-”

“Blue! ” putol ko sa pagpapakilala nya.

“How did you know my nickname?”nakangiti nitong tanong.

“Someone told me” pang gagaya ko sakanya na ikinatawa nya. Nag umpisa na uli ako maglakad papuntang gate at sumabay ito. “Besides everytime na nagkakaconflict ka sa girls nagkakataong andoon ako diba, so normal lang na marinig ko ang tawag nila sayo.” Nang aasar kong sabi na sinagot lng nya ng ngiti.

"Ouch, para naman sinasabi mo na palagi mo akong nahuhuli?" nakangiting tanong nya.

"Hindi nga ba?" ganting tanong ko.

"Don't tell me nagseselos ka?"

Nag init ang mukha ko sa sinabi nya, grabe talaga itong lalaki na ito.

"No way!"

"Alam mo, you don't have to be jealous, wala lang yung mga yun."

"Ewan ko sayo!" I said, then tinalikuran ko sya para maglakad papuntang gate.

"Hey, Bell.. ang pikon mo naman.."sabi nya habang sumusunod sakin.

"I'm not Bell!"

"But you are the Bell of the Ball."

"Whatever..just leave me alone ok..baka mamaya nya, meron na namang mga nag aabang sayo dyan, madamay pa ako."

Biglang nagseyoso ang mukha nya.

"Look, I'm sorry for what happened, I promise you..it won't happen again." he sincerely said.

I sighed.

Sincerity is my weakness, pag alam kong sincere ang isang tao mabilis naaalis ang inis ko.

"Fine.."

He smiled, and he is about to say something pero inunahan ko sya.

"Andyan na yung sundo ko, bye." sabi ko.

"Ok, bye Bell..See you!" sabi pa nya.

Without another word, i left him. Kahit na nag sorry sya ayoko parin syang maging ka-close..mahirap na, twing kasama ko sya may nangyayaring gulo. Besides allergic ako sa mga katulad nya na Playboy.

Haaayy..Liam, ang tagal mo namang umuwi.

                 Friday, papunta akong sa Pavilon ng maisipan kong daanan sa locker ang iba kong books ng may mariinig akong umiiyak.

“P-please…d-don’t say that! I love you.. I c-can’t leave without you” gumagaralgal na boses na sabi ng babae.

I was about to leave kasi syempre I don’t want to eavesdrop lalo na sa ganung kaselang bagay nang marinig ko ang familiar na boses.

“I’m sorry Keisha, but you know that from the very start na kahit kalian hindi ako nagseseryoso sa isang relasyon, but still you agreed to my rules, and now I don’t want you anymore so let’s end this fling thing!” mahinahong sagot ni Blue.

“F-fling?! But I thought I am your girlfriend?! You’re girlfriend for the month atleast!” umiiyak na sabi nito.

“Girlfriend?! I never had a girlfriend..kayo lang ang nag assume na girlfriend ko kayo just because I’m hanging out with you” sarcastic na sabi ni Blue.

“Y-you’re lying.. pinakilala mo si Cadillac kay Carla as your Girlfriend.” Naguguluhang sabi nito.

“Yes that’s true, kaya nga ako nagtataka kung bakit mo kini-claim na girlfriend kita when you know all along na si Cadillac ang girlfriend ko?!” natatawang sabi nito.

“You bastard! Ang sama mo! Sana one day maranasan mo rin yung mga pinaranas mo saming sakit! I hate you!” galit na sabi ng babae at sinampal nito si Blue.

Huh buti nga sayo..

Maya maya lang ay may narining ako na yabag na papalapit sa akin kaya nag pretend ako na may kinukuha sa locker ko. Tumatakbong umalis ng locker area ang babae, at maya maya pa ay kasunod nitong lumabas si Blue na hawak ang kaliwang pisngi.

Nagkatinginan kami, sarcastic akong napangiti sakanya at tumalikod na.

“I hope you learned your lesson…” mahina kong sabi sakanya maglalakad na sana ako palabas ng locker area ng hindi ko mapigilan ang sarili kong humarap sakanya . “But I doubt it, I think sanay ka na nga sa sampal, sa dami ba naman nang pinaiyak mo.. Seriously Blue, ano ba ang tingin mo sa mga babae laruan?” naiinis kong sabi. At tumalikod na ako, nag umpisa na akong maglakad ng mag salita aito.

“Bell..”

“I’ts Cadillac not Bell, and by the way please lang wag mo ko isali sa laro mo! Hindi nakakatuwa!”  bago pa sya makapag salita ulit ay tuluyan na akong umalis ng locker area.

Inis na inis talaga ako sakanya! Napakaplayer nya! To think na sinabi nga naman nya na Girlfriend nya ako kay Carla! Kaasar ano nalang iisipin ng mga tao? Na ako si Cadillac Venice Madrigal ay napabilang sa listahan ni Yuan Zobel! Grrr! Kaasar talaga!