Chapter 31

934 25 3
                                    


Hello! Sorry to keep you waiting . I've been so busy. Please have a long patience in waiting for the next Chapters . Few more chaps nalang po ending na. Salamat sa mga positive comments and dms.

>Kath's POV<

"Kath, tumawag kanina ang Mommy mo. Nireremind ka na nextweek na ang kasal ng bestfriend mo. Kailan ka daw uuwi?" sabi sa akin ni Kristel, my assistant and also my close friend here in San Francisco.

I have my ow business here. Last year nagpatayo ako ng small Cafe and now it turned out well. I'll be opening my second branch a month from now.

Dalawang taon akong hindi umuwi sa Pilipinas pero ngayon mapipilitan akong umuwi dahil ikakasal na ang bestfriend ko. Six months ago nang sinabi sakin ni Julia na magpapakasal na sila ni Quen. Marami ang nangyari simula nang umalis ako. I missed every important events in the life of my friends but I know that they understand me.

Sa dalawang taon ko na pamamalagi sa San Francisco, nahanap ko ang sarili ko. Naging Masaya ako. Narealize ko na kayak o rin palang maging Masaya na hindi nakadepende sa ibang tao. I became that grown-up woman. Independent and mature.

"I'll be home two days before the wedding. Ako nalang ang tatawag sa kanya mamaya. I'll be out for a week lang and you will take charge of the cafe habang wala ako. I need to go back here the soonest para na rin sa preparation n gating opening next month." I told Kristel.

"Bakit 1 week lang?" nagtatakang tanong niya.

"A week is enough. We have so many things to do here." casual na sagot ko sa kanya.

"It will not be enough for you to spend time with your family, your friends and with him." Napatigil ako sa sinabi ni Kristel. I looked at her and smiled in sarcastic way.

"Bumalik ka na sa trabaho mo." utos ko sa kanya.

"Pero aminin mo, napaisip ka. A month of vacation in our country would be enough. Don't worry I can manage. Pagbalik mo dito next month, ready na tayo para sa second branch opening."

Sasagot pa sana ako pero nagmadali siyang lumabas. Alam niya na may irarason lang ako sa mga pinagsasabi niya.

I must admit it, I am not yet ready to face him. Nahihiya ako na iniwan ko siya kahit nagmamakaawa siyang wag na akong umalis. I heard that he is doing well in our company. Hindi pa rin inalis nina Mom and Dad ang pangalan ko sa kompanya dahil alam nilang babalik ako. Everytime na may ikwekwento sina Mommy tungkol kay DJ I cut them off dahil ayoko munang makarinig ng kaht anong balita mula sa kanya. I detached myself from everyone except for my parents. Kahit ang barkada hindi ko rin kinakausap I'm pretending to be busy everytime. I need to do that because I'm trying to stand up on my own and finding myself in this world.

Akala ko two years would be enough for me to be ready to face him pero hindi pa pala. I don't have plans of staying longer in the Philippines because I am not yet ready to face everyone and answer their questions. Miss na miss ko na ang mga magulang ko pero they would understand me. They come to visit here whenever they have time pero minsan sa tatlong buwan lang.

Nagbakasyon ang barkada last year dito, they're texting me, sending emails and trying all of their means to contact me para lang masabi na nandito sila but I'm ignoring them. Masakit rin sa part ko ang ginagawa ko sa kanila pero I know na mas masakit to sa kanila. Then next week, without everyone's knowledge, I am going home to attend Julia's wedding. I am preparing myself with their intriguing stares and full of question faces. I am also preparing na isa sa kanila ay mapagsasalitaan ako ng masama because what I am doing now is a selfish act.

Kinuha ko ang phone ko and dialled the number of my Mom.

"Mom," I said when she answered my call.

"Anak, mabuti naman at tumawag ka, I was about to call you." Iba ang tono ng pananalita ni Mommy, parang may hindi siya sinasabi na problema sa akin.

"Mom? What's wrong?" pati ako ay naguguluhan na.

"Kelan ka ba uuwi?" tanong ni Mommy sa akin.

"I'll be home two days before Julia's Wedding."

"Can you come home the day after tomorrow?" nagtataka ako sa tanong ni Mommy.

"Why Mom? May nangyari ba?"

"Kailangan ka ni DJ dito." Nakaramdam ako ng kaba sa sinabi ni Mommy. For the past two years ngayon lang niya ako tinawagan para sabihin na kailangan ako ni DJ. I know there's something wrong going on.

"Bakit Mom?"

"He's in the hospital." Napanga-nga ako sa sinabi ni Mommy.

"Why? What happened to him Mom? Is he okay? Kailan pa?" sunod-sunod na tanong k okay Mommy.

While I'm talking to my mother nabuo na rin ang pasya ko na umuwi mamayang gabi sa Pilipinas. Kailangan ako ni DJ. I will be there for him, as his wife.

"DJ is fine anak. May cancer ang Daddy niya. Stage 4. DJ is suffering from depression and stress right now. He needs you sa mga oras na to. Kailangan niya ng karamay. Please be here for him kahit bilang kaibigan man lang." lumawag ang paninikip ng dibdib ko nang malaman ko na okay siya.

"I'll be home tomorrow morning Mom. Aalis ako mamayang gabi. And Mom, please don't tell him muna." I ended the call.

Kahit alam kong hindi siya ang nasa hospital kailangan niya pa rin ako. He should not face this problem alone. Hindi pa ako ready na Makita siya pero itinakda na naman ng tadhana na magkita kami. Maybe when everything's fine again I will come back here to live my life but for now I'll stop thinking about my own happiness and my freedom. Ngayon niya ako lubos na kailangan not only as a friend but also as his wife.

"Kristel, please book me a flight for this evening. I'll be home." Sabi k okay Kristel nang pinuntahan ko siya sa table niya.

"Ha? Ang aga naman? Akala ko ba nextweek pa?" nagtatakang tanong niya sa akin.

"Someone needs me in the Philippines. I will not be selfish this time." Sagot ko sa kanya.

Umalis ako ng maaga sa cafe para makapag-ayos ng mga gamit ko. I need to ready my things. Hindi ko alam kung ilang weeks o months ako mananatili sa Pilipinas pero sisiguraduhin ko an I'll be back in San Francisco before my second branch opening. Tomorrow morning, I'll be home again. I hope things are better to be unplanned.

--------------------

Looking forward for sa kanilang pagkikita. I'll add one more chapter before the Final Chapter.

Tapos na ang Chapter 30. Feel free to comment and please Vote. Thank you. Wait for my next update. 36.4K reads na tayo! Achievement to! Salamat ng marami! God bless us all

*PS. I want to know your reactions. Pwede niyo po bang icomment ang mga nararamdaman niyo while reading? Thank you!

Dont forget to vote.

A Deal For 100 Days (KathNiel FanFiction)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon