A Deal For 100 Days (KathNiel FanFiction)

Chapter 27

Hello! Sorry to keep you waiting . I've been so busy. Please have a long patience in waiting for the next Chapters . Few more chaps nalang po ending na. Salamat sa mga positive comments and dms.
>DJ's POV<

Nagising ako na wala si Chand sa tabi ko. I went to the kitchen nagbabakasakali na nandun siya but she's not there. Tiningnan ko ang kotse niya sa parking lot pero wala na ito. Ang aga pa para pumasok siya sa opisina.

Iniiwasan niya ako. Kagabi ko pa yun ramdam. Our dinner last night was not the one that I imagined. We were celebrating our 3rd month of being married but we're not talking. She's still devastated dahil feeling niya nasaktan niya si Khalil.

I hurriedly fixed myself para masundan ko siya sa opisina. Yayayain ko siya na magbreakfast sa labas. Gusto ko ring pagaanin ang nararamdaman niya.

Wala ang kotse ni Chand sa parking lot that means she's not in the office. Pumunta ako sa coffee shop ni Joyce dahil baka nandun na naman siya naglalabas ng sama ng loob.

As usual, maraming tao ang coffee shop ni Joyce. Her business is in peak right now. Pareho sila ni Kris, mayayaman na nga nagpapayaman pa rin. Tinanong ko ang waiter kung nasaan si Joyce at tinuro naman niya ako sa kitchen.

"Joyce, nandito ba si Chand?" I interrupted her while she's busy inventoring.

"Daniel, kung nandito si Kath malamang nandun din ako sa private office ko at nakikichika sa kanya." Medyo sarcastic ang pagsagot niya sa akin but she has a point. Mukhang wala nga dito si Chand.

"Do you have any idea kung saan siya pwedeng pumunta?" tanong k okay Joyce na busy pa rin sa ginagawa niya.

"Contact the other girls baka sa kanila siya pumunta. Ano na naman ba ang nangyari sa inyong dalawa? Nag-away na naman ba kayo?" tumigil muna si Joyce sa knayang ginagawa at hinarap ako.

"Hindi kami nag-away. Masyado lang talagang kumplikado ngayon ang mga nangyayari" naguluhan lalo si Joyce sa sinabi ko.

"I need to go. Hahanapin ko muna siya." Wala akong oras ngayon para makipagkwentuhan kay Joyce dahil ang paghahanap kay Chan dang iniisip ko.

Tinawagan ko si Julia para tanungin kung magkasama sila ngayon ni Chand. Hindi pa daw nakakadaan ng bahay nila si Chand. Ganun din kay Ella, magkasama si Ella at Francis ngayon kaya imposible ring nandun si Chand sa kanila.

Hindi ko na alam kung saan ko hahanapin si Chand. Parang mababaliw ako ngayon dahil wala siya sa tabi ko. Hindi naman ako dati ganito pero bakit ngayon ang gusto ko lang ay ang nasa tabi ko siya parati, hindi dapat mawala sa paningin ko. Ano ba ang ginawa mo sa akin Kathryn Chandria at nagging baliw ako sayo.

I'm driving like crazy right now, I don't know where to go just to find her. Sumama na ba siya kay Khalil? Nagbago nab a ang isip niya dahil hindi ko pa rin kayang suklian ang pagmamahal niya sa akin? I keep on calling her phone pero puro ring lang, hindi niya sinasagot.

If she's not with her friends right now baka nandoon siya sa bahay nina Tita Agot. Magbabakasakali ulit akong nandun siya. I'm praying that she's there because she missed her parents and not to talk to them about living me dahil kung sakaling tama ang iniisip ko, hindi ko alam ang gagawin ko. I don't want her to leave me.

Kumatok ako sa pinto ng bahay nila. I'm so ervous dahil parang iba ang kutob ko. Sana naman hindi tama ang nararamdaman ko ngayon.

"Nasa library siya. Kaus ap ang Daddy niya." Bungad sa akin ni Tita Agot nang pagbuksan niya ako ng pinto. Hindi ko alam kung pupuntahan ko ba sila sa library o maghihintay nalang akong matapos sila.

"Tita." Tawag k okay Tita Agot na ngayon ay patungo sa library. Huminto siya at ngumiti. Ngiting nababahala na parang may awa.

"You don't need to hear what we are talking about Daniel. Don't pressure yourself. Pwede kang maghintay muna sa sala or you can have your breakfast in the dining area." I don't know what to reply. Tita has that very soft voice na minana ni Chand.

"Tita, I'm sorry to interrupt but can I talk to you? I admit, I'm nervous right now dahil hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan ni Tito at ni Chand sa loob. Can I explain my side? At least kahit sayo po masabi ko lang ang nararamdaman ko." I'm hoping that tita Agot will understand my situation right now.

Tumango siya at iginiya ako sa living room. She's gestured me to sit down. I don't know where to start and I don't know why I need to explain myself either.

"Daniel, how are you and Julz?" I was stunned by her question. Paano siya nagka idea na nagkita kami ni Julz. Or am I being paranoid and at the same time, guilty?

"You don't have to deny it anak. I know that Julz is here in the Philippines again. Actually me and your Mom knew it. We saw you in the restaurant a month ago." so all this time alam ni Mommy na nandito si Julz but she never mentioned a word.

"It's just a friendly date Tita." I lied.

"Hindi mo kailangan magsinungaling anak. Your Mom knew what you really feel. Hindi pa alam ng Daddy mo to but your Tito Ariel knew about it also. Hindi ko tinago sa kanya dahil we're concerned about how our daughter would feel." I don't know what to say when I am caught in the act right niw. No need to lie. No need to defend myself.

"I'm sorry Tita. But after that hindi na kami nagkita ni Julz. Chand and I decided to have a try with our relationship. We agreed on it. I swear." She's smiling at me pero hindi ngiting dahil sa galak kundi ngiting may halong panghihinayang at awa.

"You don't have to try for it. Kusa yang dumadating. Kasalanan naming apat to Dahil sa pinilit naming kayong magpakasal. Alam namin ng Mommy mo na masasaktan ang isa sa inyo sa bandnag huli, I'm not prepared that my daughter will be the one that will be hurt in the end. I'm not mad at you Daniel. I fully understand why you can't love back my daughter. Your heart is still lock in the heart of other girl. Nasaktan ako nang Makita ko kanina ang anak ko na umiiyak. But in the first place it is our fault, not yours."

Natahimik ako bigla sa mga sinabi ni Tita. Bakit ba pinagpala ang pamilyang to ng napakagandang ugali. She's so kind like her daughter. She's very understanding like Chand. Chand possess those good quality that any man would wish to have in his woman pero bakit ako parang nagbubulag-bulagan lang. I'm throwing a gem and picking a stone.

"You should talk to your parents about how you feel. Maiintindihan rin nila because we're not quite different. Mahal namin ang mga anak namin." That meaningful words of Tita got me in.

"Tita, I will talk to Dad and Mom pero please lang po, don't let Chand leave me. I can't explain why do I feel like this pero ayoko pong iwan niya ako." Naguguluhan ngayon si Tita sa pinagsasabi ko. She's about to ask a question when the door of the library opened the Tito Ariel and Chand were on their way to us.

"Hi." Tipid na bati sa akin ni Chand.

"Hi." Maikling tugon ko rin. I don't know how to start our conversation.

"Daniel, I suggest na bumalik ka muna sa opisina. Chand will be staying here for her to rest. We'll see each other at your parent's house later. There's an important matter that we need to discuss." May awtoridad sa boses ni Tito Ariel. I don't want to overthink pero parang alam ko na ang mangyayari mamaya.

I don't have to argue with him. Sinunod ko ang sinabi ni Tito. I walked myself to the parking lot. Mabigat sa kalooban ko na umalis sa bahay nila na hindi man lang nakakausap si Chand.

"DJ!" tawag sa akin ni Chand.
I smiled at her. A smile of assurance na okay lang ako kahit ang totoo ay hindi.

"You need to rest. Magkita nalang tayo mamaya sa dinner." Sabi ko sa kanya.

"DJ, kung ano man ang mapag-usapan mamaya. I think it's for the best. I know you'll be happy. I assure you that you will." She kissed me in the cheeks and waves her hand for goodbye.

Sana nga Chand. I hope and I pray na it is for the best fo the two of us. I don't want you to leave me Chand. Mamamatay ako pag-iniwan mo ako.

-------

*YEY! Tapos na ang Chapter 27. Feel free to comment and please Vote. Thank you. Wait for my next update. 24.7K reads na tayo! Achievement to! Salamat ng marami! God bless us all

*PS. I want to know your reactions. Pwede niyo po bang icomment ang mga nararamdaman niyo while reading? Thank you!