Chapter 5: Accident

8.9K 278 9
                                    

"Ikaw si Wesley?"

Hindi siya makapaniwala. Ang lalaking kasayaw niya kagabi, ang lalaking nakita niya pagka gising niya ay walang iba kundi ito!

His jaw moved. Sandali, bakit parang ito pa ang niloko? Oh, well. She has to ignore that and proceed to what she came for.

Natigilan siya sandali nang biglang pumitik muli ang paningin niya. Tila may mga imahe na naglarawan sa harapan niya.

Itong silid. Nakarating na siya rito.

Minsan niya na itong nakita sa mga panaginip niya.

Ang malaking mesa na nasa harapan na gawa sa narra. Ang puting kutsyon na nasa gilid, ang malaking bintana kung saan sumisikat ang araw at... ang puting pader na... sandali, bakit parang may kulang doon? May nakasabit doon..

Hindi siya pwedeng magkamali dahil lahat iyon nasa panaginip niya... or was it really a dream? She pressed a hand to stop the wild beating pulse on her temples.

Nagsisimula na namang sumakit ang ulo niya at hindi niya iyon maaaring hayaan sa mga pagkakataong iyon. Walang Sabrina at Fred sa tabi niya na maaring umalalay sa kanya.

"What's happening to you?" Binalik niya ang atensyon rito. Malakas ang kutob niyang kailangan na niyang bilisan, hindi na maganda ang pakiramdam niya.

Umiling siya rito, "Sir, I know you're confused on what am I doing here," she tried so hard to sound light, God knows she did. "But, there's kind of a problem. W-We're actually--"

"What the hell did you just call me?" He cut her off with a voice so cold yet dark. It seemed like no emotions at all but she could feel there's something, an emotion that is not good.

Is it anger? But, why?

"Sir" She emphasized the word, "I came to give y-you this" she replied and handed him a copy of their marriage certificate.

Mabilis nitong tinignan iyon na para bang nainsulto pa at agad na napabuntong hininga, "What about this?" Tinaas nito ang papel.

"You didn't even look into it, how could you know?" She was starting to be annoyed.

His brows furrowed. What a familiar expression, where did she see this?

"I know what a marriage certificate looks like, Camilla." She was taken aback by his answer, "I know what it looks like especially if it's my marriage certificate!"

Hindi niya maintindihan. Ano ba ang pinagsasabi nito? Does he mean that he knew that they are married? Mali...

"T-There must be a m-mistake.." She doesn't even know where she got the guts to tell that when he was an inch away from her! "We don't know each other...I-I don't know you, Sir..."

"Say that again." He taunted with eyes locked on her, mabilis nitong natawid ang distansya nilang dalawa.

"I-I don't know you--" He cut her off by claiming her lips! She stilled. Shoot! Para siyang lumulutang sa oras na ito, hindi alam kung saan kakapit.

There's a lot of things happening in her mind right now. But, it seemed her mind shut down yet her heartbeats painfully.

Why does her heart hurt?

His lips started to nibble hers, his left arm snaked on her back for support. But, why isn't she pushing him away?

Why does she feel comfortable like home?

What the hell, Camilla?

It seemed that she lost all her energy. This is technically her first kiss!

Hindi magkandamayaw ang puso niya sa nararamdaman. This feeling is achingly familiar to her... how she perfectly fit inside his arms. How it felt so... so right.

Natauhan siya sandali dahil nararamdaman niya na malapit na siyang mawala sa kontrol. Nanginginig ang mga kamay na sinubukan niyang iiwas ang mukha pero ang mga kamay nito ang kumulong sa pisngi niya. Pinipirmi ang pwesto.

"Damn it!" He cursed, tila nakukulangan sa kung ano ang nasa harapan. She tried to clamp her lips together in a firm line, pinipigilan na lumalim pa ang halik nito dahil malapit na... she knew that she should not be kissing him more than he should. But, her husband, being sin-personified, is determined to stab his tongue between her lips... He was the temptation she couldn't withstand.

Hanggang sa tuluyan na nga siyang nagpatangay rito. Natagpuan na lang niyang lumalakbay ng kusa ang mga palad niya sa malapad na balikat nito na tila may sariling isip at tuluyan ng nagpatangay sa sensasyong binibigay sa kanya ng mga halik ni Wesley.

Camilla knew that she couldn't fight him anymore than she could fight herself. Ang mga halik nito, kung kanina ay puno ng galit at init, ngayon naman ay puno ng pag... pagmamahal?

Isang luha ang pumatak sa mata niya. Hindi man maalala ng isip, alam ng puso niya na ito ang matagal na hinahanap.

This is what she craved for two years of being lost and empty. It wasn't Fred's comfort but...

Fred... Hindi man lang naging sapat ang pangalan nito para tumigil siya. Kung ganito ang epekto ni Wesley sa kanya, papaano niya ngayon makukumbinsi maging ang sarili na hindi niya ito naalala kung ang sariling katawan ay tila ito na ang nagsasabi kung sino ang nagmamayari.

So finally... Camilla opened not just her mouth from his probing tongue, but her heart --- giving him full access to invade her inner warmth, with a burning need.

Wesley made a low savage groan deep in his throat, humigpit ang pagkakayakap sa kanya na parang hindi pa sapat ang lapit nila sa isa't isa.

He held her closer that sent a quiver through her body, waking something deep in the pit of her stomach. Hindi na niya maipagkakaila pa ang nararamdaman bago pa niya maunawaan.

"You still didn't know me?" He released her swollen and stinging lips, pareho silang naghahabol ng hininga ngayon.

"I don't understand..." Ang daming tanong sa isip niya ngayon, "Y-You...You were.."

"Yes, Camilla," He said with control yet power, "I am the man whom you danced with last night and unfortunately for you, I am your husband..."

Oh no...

"And there's no mistake in this paper, Camilla. There wasn't and there never will be one. You married me with your own will, you married me wholeheartedly. It wasn't an accident, it will never be an accident"

Accidentally MarriedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon