Chapter 23: Vague

6.7K 207 23
                                    

Napamulat ng mga mata si Camilla at mukha ni Wesley kaagad ang nakita niya.

"Camilla..." Agad siyang bumangon at niyakap ito nang mahigpit, "Hey..."

"I-I'm sorry... I'm sorry..." She didn't want to let go! "I'm sorry, Wes... I'm sorry kung hindi ko naalagaan ang anak natin... Sorry kung iniwan kita..." She felt him stiffened, "I'm sorry, Wes..."

"Y-You remembered?" Agad siyang tumango, hindi pa rin bumibitaw rito, "H-Hanggang saan?"

"It was January..." Simula niyang kwento, "I-I remembered that during Christmas 2019 until New Year I wasn't feeling well... I-I was just afraid to take a pregnancy test dahil baka negative so I waited... at dumiretso na sa OB ko..."

"Y-You remembered the night..."

Tumango, "I-It was the longest two weeks I had... Hindi ko nakayanan... I-I came back to see you but..."

"Y-You came back?" Hindi makapaniwalang sambit nito, "Kailan? Saan?"

"S-Sa opisina mo... I-I saw Maribel and she said your parents are back..."

"What?" He cussed, "She never said anything to me."

Hindi? Ibig sabihin... "W-Wes, hindi ba kayo nagkarelasyon ni Maribel?"

"What? No!"

"B-But someone said... you've crossed the line..." Ang labo ng isip niya ngayon, "Y-You were happy without me... I-I'm not sure if it's her... "  Hindi niya matignan ito sa mga mata.

"Baby, look at me please... Wala kaming naging relasyon ni Maribel." Pinal nitong sambit, "But, I would look into this... Huwag ka ng umiyak..."

"I can't look at you, I feel so ashamed..." Tinakpan niya ang mga mata pero marahan itong inalis ni Wesley, "Hindi naman kita masisisi kung... magmamahal ka ng iba..."

Hindi nakasagot si Wesley. Bagkus agad siyang kinulong sa mga bisig nito, "Hindi na ako magmamahal ng iba bukod sa'yo..."

Those words are a relief. An assurance she had another chance.

"Wes, forgive me..." Ang higpit ng hawak niya sa damit nito, "For leaving...I just wanted you to be free...I thought I'm being selfish if I keep you with me...I-I just love you so much..."

"Y-You love me?" Sandaling nanghina ang yakap nito sa kanya, "Y-You remembered... now?"

She cried harder, "Hindi nawala, Wes... I-I may forgot but when I met you, again... My heart strongly beats for you... Naalala ka ng puso ko... I-I was too embarrassed to say because of what I did... Baka hindi ka maniwala ----" Humigpit agad ang yakap nito sa kanya, "Baka hindi mo na rin ako mahal---" Wesley cut her off  by claiming her lips.

Kahit nakapikit, tuloy pa rin ang daloy ng luha sa mga mata. She could also feel his tears, dumikit na ito sa pisngi niya. His kisses were different this time, may pagkasabik pero may pagalalay.

He kissed her like how he does before. Naalala na niya. Alam na alam niya ang hawak nito sa kanya ngayon.

"I-I love you, Camilla... so damn much.."

His kisses begin to trail down. Hanggang sa naramdaman na lang niya na naihiga na muli siya nito. He interlocks his finger with hers then continued kissing her passionately.

Sa unang pagkakataon muli pagkalipas ng ilang taon. Naging isa sila. At sa mga oras na iyon, hindi man bumalik lahat ng alalaa niya, alam niyang kumpleto na siya.

Wesley completed her. Fully and deeply.

Nagising siya kinabukasan sa loob ng bisig nito. Mahigpit ang yakap sa kanya na para bang takot na mawala siya pagdilat nito ng mata.

Accidentally MarriedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon