Şimdiden hayırlı bayramlar... Bölüm UMUDUN PEŞİNDE'ye bekliyorsunuz biliyorum ancak bayramdan sonra uzun bir bölüm sizlerle olacak. Küçük bir de sürprizim var...
Keyifle Okuyun...
"Son bir kaç gündür aksiyonlu geçen hayatım, yerini sakinliğe bırakmıştı. Bir haftadır Elif'i görmediğim gibi sosyal medyada da hiç bir paylaşımına rastlamamıştım. Onunla konuşmak özür dilemek istiyordum ama nereden başlayacaktım. Funda'yı arayamazdım. Arasam da arkadaşı yüzünden benimle konuşmazdı. Aktan'dan sonra kara listesine beni de eklemişti kesin.
Hava kararmaya başlamıştı, akşam olmak üzereydi. Yatmaktan, sanal oyun oynamaktan sıkılmıştım. Eski hayatıma dönmüştüm ne istiyorum diye düşünüyordum. Ne yapmam gerektiğini söyleyen biri yoktu. Hayatımda bir şeylerin eksikliğini hissetmeye başlamıştım. İtiraf etmek zor olsa da Elif' in arkadaşlığını özlemiştim. Çünkü onunla konuşmayı seviyordum. Aklımda düşünceler ceketimi alıp evden çıktım. Arabamı çalıştırıp soluğu sahilde aldım. Bir mucize olur belki Elif'i görür ondan özür dilerdim.
Arabadan çıkıp ellerim cebimde deniz kenarına ağır adımlarla yürümeye başladım. Onu en son bura da ölü gibi yatarken bulmuştum. Ömrümün yarısı gitmişti. Kumsaldan bata çıka yürürken birinin deniz kenarında oturduğunu gördüm. Denizi seyrediyordu. Hızlı adımlarla yanına yaklaştım onun olmasını umut ediyordum. Benim yaklaştığımı görünce oradan kalkmış uzaklaşmaya başlamıştı. O zaman emin oldum orada ki Elif'ti.
"Elif dur! Gitme yalvarırım! Konuşmaya ihtiyacım var. Arkadaşımı özledim." Elif duraksamıştı.
"Lütfen bana dön. Kendimi affettirmeme izin ver." Derken git gide ona yaklaşıyordum. Elif'in omuzları hareket etmeye başlamıştı. Sanırım ağlıyordu.
Arkasından yanaşıp Elif'e sarıldım. Saçlarına küçük bir öpücük bıraktım.
"Özür dilerim Elif. En başta sana dürüst olmadığım için. Yemin ederim. Niyetim seni hafife almak ya da seninle dalga geçmek değildi. Söyleyemedim... Seninle kurduğum arkadaşlığıma gölge düşsün istemedim. Daha önce senin gibi hiç arkadaşım olmadı. Bencillik ettiğimin farkındayım ancak lütfen affet beni. Eskisi gibi arkadaş olalım. Sen benim sahip olduğum rahatlıkla konuşabildiğim, yanında kendimi huzurlu hisssetiğim tek arkadaşımsın."
"Seni tanımıyorum Umut. Kapalı kutu gibisin. Hiç bir şey anlatmıyorsun. İşine geldiği kadarımı söylüyorsun. Arkadaşlar bizim gibi olmaz. Saygı, sevgi güven olur. En önemlisi birbirinden bir şey saklamaz. O yüzden arkadaşlığımızı uzatmanın anlamı yok" dediğinde içimden bir şeyler kopup gitmişti. " Elif özür dilerim. Söz veriyorum bundan sonra sana hep dürüst olacağım. Sen bana hep dürüsttün. Bende sana dinlersen kendimle ilgili merak ettiklerini anlatmak istiyorum. Hem sana sözüm var. Neden bu halde olduğumu güvensiz oluğumu kapalı kutu olduğumu..." Elif'i kendime çevirip gözyaşlarını sildim.
" Lütfen herkes ikinci bir şansı hak eder. Arkadaşlığımıza bir şans ver." Yalvarırcasına dedim. Elif kararsız gözüküyordu. Umarım benden yana kullanırdı kararını.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun Peşinde(KİTAP OLDU)
Ficción General@Tüm hakları saklıdır. Hikaye kurgusuyla her şeyiyle bana aittir. İzinsiz kullanımda yasal işlem başlatılacaktır. Elif sana bir arkadaş nasihatı bir erkeği baştan çıkarmak istemiyorsan sakın dudaklarını ısırma. Helede bir odada gecenin bir yarısı...
