Ontvoerd

Hoofdstuk 9

Ik weet niet waarvan, maar ik schrik plotseling wakker. Verdwaasd kijk ik om me heen. Ik hoor zacht gesnurk en kijk naar Grace. Maar het komt niet van haar af. Ik kijk voorzichtig naar de stoel en zie dat Xander daar nog zit. Hij slaapt en snel schiet ik overeind. Ik trap de dekens van me af en stap zo zachtjes mogelijk uit bed. Ik sluip naar Grace en maak haar wakker. "W-whut-"Ik leg snel mijn hand op haar mond. Ze kijkt me aan met grote ogen, maar als ze ziet dat ik het ben knikt ze langzaam. "Hij is hier in slaap gevallen. Dit is ons moment, we kunnen nu ontsnappen. Kom." Ik trek haar half uit bed. Ze kijkt me geïrriteerd aan. We sluipen naar de deur. Ik leg mijn hand om de klink en druk hem voorzichtig naar beneden. Er klinkt een scherpe, felle piep. Ik kijk blijf geschrokken stil staan. Als er na een paar seconde geen reactie komt, duw ik de klink verder naar beneden. Ik houd mijn adem in als ik de deur openduw. Ik kijk naar achteren. Grace kijkt me geschokt aan en werpt een blik op Xander. Xander geeft geen reactie en slaapt verder. We lopen direct naar de woonkamer en proberen direct alle ramen, maar niks gaat open. Gefrustreerd geef ik een trap tegen de bank aan. Boos ga ik op de bank zitten. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Ik hoor Grace weglopen en kijk op. "Grace, waar ga je heen?" Fluister ik. Ik krijg geen antwoord en sta op. "Grace." Ik loop haar achterna, maar in de hal aangekomen zie ik haar nergens. "Grace? Waar ben je?" Ik zet een stap naar voren. Mijn oog valt op een deur, die op een kiertje staat. Ik leg mijn hand op deur en duw hem voorzichtig open. De deur kraakt zachtjes als hij openzwaait. Ik kijk nog snel naar achteren om te kijken of Xander niet achter me staat als ik een stap naar voren zet. "Grace?" Vraag ik nu bang. "Hier." Hoor ik zachtjes vanuit de kamer komen. Ik loop verder de kamer in als ik zie dat ze er midden in staat. Maar ik heb nog geen drie stappen gezet als ik stil sta en mijn hand voor de mond sla. Geshockeerd kijk ik om mij heen. "Wat is dit? W- hoe, wanneer heeft hij dit..." Grace draait zich om naar mij. De tranen lopen over haar wangen heen. Ik wil naar haar toe lopen, maar ze houdt me tegen met haar hand. "Grace, wat is er?" Ze zucht en kijkt me dan boos aan. "Dit is allemaal jouw schuld. Als jij hier niet was geweest, waren we nu niet ontvoerd." Sist ze naar mij. "Waar heb je het over Grace?" Zeg ik terug. "Kijk om je heen Hayley. En vraag het dan nog een keer." Ik zet een stap verder in de kamer en draai een rondje. Overal hangen foto's van mij. Overal. Ik sla een hand voor mijn mond en kijk geschokt om me heen. De tranen stromen over mijn wangen, terwijl ik ontkennend mijn hoofd schudt. "Snap je het nu, Hayley? Dit is allemaal jouw schuld. Het ging niet over mij. Het draait allemaal om jou! Dus jij zorgt er maar voor dat ik hier wegkom." Ik loop naar achteren. Maar dan houdt een gevoel van binnen mij tegen. Ook ik ben nu boos. "Oh ja, want ik heb ook echt gepland om te worden ontvoerd. Ik had ook de hele tijd een neonbord op mijn hoofd staan met daarop: ontvoer mij! Ja, Grace, ik heb dit allemaal opzettelijk gedaan. Want dat is wat ik graag wil." Roep ik boos terug. "Toevallig denk ik dat wel. Je bent tegen iedereen aardig. Jij bent altijd diegene die iedereen mag, iedereen wil vrienden zijn met jou!" Ik begin te lachen. "Nee, want dat heeft echt hier iets mee te maken. And by the way, jij," zeg ik, terwijl ik met mijn vinger naar haar wijs. "Jij staat ook op de foto's. Dus misschien was hij wel achter jou aan en moest hij míj meenemen, omdat hij anders een getuige had. Of misschien was hij wel achter ons beiden aan." Grace knikt en schudt vervolgens haar hoofd. "Nee, daarom sta ik ook maar op de helft van de foto's, omdat hij achter mij aanging. Ik meen het Hayley, je zorgt er maar voor dat je mij hieruit krijgt. Want anders-" Ik trek mijn wenkbrauw op. "Anders wat, Grace?" Maar ze schudt voorzichtig haar hoofd. Haar gezicht veranderd van boos naar bang, terwijl ze een stapje naar achteren zet. Op dat moment voel ik pas de aanwezigheid van Xander achter mij. Mijn hartslag slaat op hol en ik draai me voorzichtig om. Xander staat in de deuropening en kijkt heel boos. Ook ik zet nu een stap naar achteren. Ik zoek met mijn hand naar die van Grace en na een paar seconden voel ik die van haar die van mij ontsluiten. We gaan naast elkaar staan en kijken bang en geschrokken naar Xander. Hij zucht en zet een stap naar voren. Wij zetten er een naar achteren. "Wat doen jullie hier? Volgens mij had ik geen toestemming aan jullie gegeven om jullie kamer te verlaten, of wel?" Vlug schud ik mijn hoofd. "Wel, wat doen jullie hier dan?" Hij zet nog een stap naar voren. Ik wil er nog een naar achteren zetten, maar voel vervolgens de muur tegen mijn rug aan. Er verschijnt een gevaarlijke glimlach op zijn gezicht. "Grace, kom hier en neem Hayley mee." Hij draait zich om en loopt weer weg, maar hij stopt weer als hij merkt dat Grace niet achter hem aankomt. Verbaasd kijkt hij om. Grace staat halsstarrig stil. Zijn verbaasde gezicht, slaat om naar woedend. Ik slik en knijp in de hand van Grace. "Nu, Grace en Hayley." Grace schudt haar hoofd en blijft staan. Xander haalt zijn pistool uit zijn broekband en richt hem op Grace. Ze laat mijn hand los en zet dapper een stap naar voren. "We gaan niet met u mee. Wij gaan hier weg, want u heeft geen reden om ons hier te houden. En haal dat verdomde pistool uit mijn blik weg." Als antwoord horen we de hamer van het pistool. Mijn handen beginnen te zweten en ik probeer Grace terug te trekken aan haar pols, maar ze blijft vastbesloten stilstaan. Ik grom zachtjes en zet ook een stap naar voren, maar zo dat ik half voor Grace kom te staan. "Hayley, ga aan de kant." Resoluut schud ik mijn hoofd. "Hayley, nu." Ik zie dat zijn handen beginnen te trillen. "Waarom zou ik? Zonder Grace ben ik niemand. Ben ik niets waard en aangezien u niet van plant bent mij neer te schieten ga ik voorlopig nog niet aan de kant." Maar in plaats van dat ik blijf staan, loop ik naar voren, recht op hem af. Hij kijkt me verdwaasd aan en laat zijn pistool zakken. Als ik recht voor hem sta, doe ik iets wat ik niet opnieuw zal durven. Ik geef hem een zet en sluit de deur direct achter hem. Gelukkig zit de sleutel aan de binnenkant van de deur. Ik draai de sleutel vlug om en ga hijgend op de grond zitten. Luid gebonk klinkt op de deur. "Hayley, doe die deur open!" Ik kijk Grace aan en sein met mijn ogen naar de foto's. "Wat voor foto's hangen er allemaal?" Vraag ik aan haar, het luide gebonk op de deur negerend. "Foto's van jou, van ons op allerlei verschillende plekken. Op school, de sportclub, voor onze huizen, close ups van ons in onze slaapkamers, in het zwembad, op het station, in-"
"Stop, alsjeblieft." Onderbreek ik haar zachtjes. "Oké, maar ik moet je nog eentje vertellen of nou ja, laten zien. Hier kijk." Ik sta op en loop naar Grace toe. Ze wijst naar een foto, waarop wij beiden slapen. Dan pas besef ik me dat die is genomen op, waarschijnlijk, de eerste dag dat we hier waren. Boos loop ik terug naar de deur, waar Xander nog steeds uit zijn dak gaat. "Hé, houd je kop en luister naar me!" Schreeuw ik naar hem. Vrijwel direct is het stil aan de andere kant. "Oké, je moet even heel goed luisteren naar mij. Je mag me niet onderbreken. Ik wil een deal sluiten met je. Je laat Grace aan het einde van de week vrij. Zo niet, dan vernietigen we alle foto's die hier in de kamer hangen en vernietigen we je camera! Is dat een deal?" Het blijft even stil aan de andere kant. "Denk je nu echt dat die foto's zo belangrijk zijn?" Ik glimlach, omdat ik blij ben met zijn antwoord. "Wil je het uitproberen? Denk je dat we het niet durven?" Ik draai me lachend om naar Grace en knik. Ze glimlacht en pakt de laatste foto die hij heeft gemaakt. "Oké, over drie seconden verscheurt Grace de eerste foto. Drie...twee..." Het blijft stil aan de andere kant. "Een... Nul... Oke, Grace, ga je gang." Vrijwel direct verscheurd ze de foto's in stukjes. Ik houd mijn hand op en ze legt de stukjes erin. Ik ga op mij knieën zitten en schuif de stukjes eronder door. Een hele boze schreeuw doorbreekt de stilte, zodra hij door heeft dat we het menen. Er volgt een harde trap en geschrokken val ik achterover op mijn kont. "Hayley, ik meen het. Doe die deur nu open, want anders."
"Anders wat? Wij hebben de foto's en ik doe de deur niet eerder open, dan dat jij akkoord gaat me de deal." Aan de andere kant van de deur wordt met iets gesmeten. Snel sta ik op. Ik verzamel een beetje moed. "Over drie seconden verscheurt Grace de volgende. Ik zie een hele mooie foto en volgens mij is dat de eerste foto die je gemaakt hebt." Ik hoor hem grommen aan de andere kant van de deur. Ik begin met aftellen. De tijd is bijna om, als zijn stem me tegen houdt. "Hayley, alsjeblieft. Ik smeek het je. Doe dit niet. Die foto's zijn mijn leven." In zijn stem klinkt verdriet door. "Ten eerste die foto's zijn míjn leven. Mijn leven! En ten tweede, en dit zeg ik voor de laatste keer, als je akkoord gaat met mijn deal." Roep ik terug. "Oké, oké, Hayley ik ga akkoord met je deal. Leg alsjeblieft de foto's terug." Wordt er wanhopig geroepen. "Prima, maar eerst wil ik dat je de deal herhaalt en je erewoord geeft." Ik hoor hem zuchten aan de andere kant. "Ik, Xander van Doornen, geef hierbij mijn erewoord dat ik Grace vrijlaat aan het einde van de week. Nu blij?" Ik zucht en draai me om naar Grace. Ze knikt. "Hayley? Wacht, je kunt niet alleen mij weg laten gaan, je moet ook je eige-" Maar nog voordat ze haar zin heeft afgemaakt heb ik al deal geroepen naar Xander. Grace kijkt me aan en schudt verdrietig haar hoofd. Ze loopt naar me toe, terwijl ze zegt: "H-hayley, je kunt me niet wegsturen." Ik kijk haar en haal mijn eigen tranen uit mijn ogen weg. "Zou je niet hetzelfde doen voor mij?" Ze knikt van wel en met dat doe ik de deur open. Daar staat Xander, met achter hem een kapotte vaas op de grond. Bang kijk ik hem aan. Met een vlugge beweging pakt hij mijn arm vast en die van Grace. Hij sleurt ons mee naar "onze kamer" en gooit eerst mij en dan Grace op bed. Hij draait zich om en gooit de deur met een klap achter zich dicht. Na een paar minuten komt hij weer terug met touw. Geschrokken ga ik overeind zitten. Ik wil opstaan, maar er wordt vervolgens een pistool op mij gericht. Vlug ga ik weer zitten. Hij loopt eerst naar Grace toe en bind haar polsen vast aan de bedspijlen. "Au, dat doet pijn."hoor ik haar sissen. Daarna loopt hij naar mij toe en wil hetzelfde doen, maar ik spartel tegen. Ik krijg een klap in mijn gezicht en blijf beduusd zitten. Dit is voor hem een goed moment en hij bind snel mijn polsen vast. Iets te strak. "Au... Als je dat zo laat, dan sterven onze handen af." Zeg ik boos. Hij kijkt me aan en maakt de knoop iets losser. Dat doet hij ook bij Grace. Hij laat ons zo achter en laat zich de rest van de dag niet meer zien.