Ontvoerd

Hoofdstuk 10;Xander

Ik was wakker geworden van hun geschreeuw. Verbaasd had ik opgekeken en zag dat hun bedden leeg waren. Fück, ze waren ontsnapt. Ik gromde en gaf mezelf een mentale klap voor het hoofd. Snel was ik opgestaan en de kamer uitgelopen. De deur naar de fotokamer stond open en een onbekend gevoel bekroop me. Het geschreeuw was van Grace en Hayley en kwam uit dezelfde kamer. Snel had ik mijn pistool gepakt en was naar de kamer gelopen. Grace had me direct door, Hayley niet. En wat ze vervolgens had gedaan... Er verschijnen opnieuw tranen in mijn ogen als ik terugdenk aan het moment dat ze mijn laatste foto kapot onder de deur doorschoof. Ik moest iets kapotmaken en de vaas was een goede uitkomst. En toen ze die deal voorstelde. Ik kon niet anders dan ja zeggen. Alleen weet ik niet hoe ik Grace kan vrijlaten. Ze zal sowieso naar de politie gaan en vertellen wie ik ben. Ze zullen me dan binnen no-time hebben gevonden. Misschien dat ik het Hayley dan al heb verteld en dat ze bij mij willen blijven, maar dat betwijfel ik. Ik grom en sla op hun slaapkamerdeur. Een half uur geleden lagen ze te slapen. Ik draai me om en loop naar mijn eigen slaapkamer. Met een trap maak ik de deur open. De verscheurde foto ligt op mijn bed. Ik probeer hem met plakband weer aan elkaar vast te plakken. Het lukt niet. Gefustreerd trek ik net iets te hard de plakband van de foto af. Graces hoofd is van de foto af en zit nog vast geplakt aan de plakband. Ik grom en smijt het rolletje plakband tegen mijn raam aan. Ik kan Grace niet laten gaan. Op geen enkele manier, ze zal me direct verraden. Ze zal niet weten waar ik zit met Hayley, maar ze kan wel zeggen wie ik ben en hoe ik eruit zie. Mensen die hier in het dichst bijzijnde stadje wonen zullen me herkennen. Ze weten waar ik woon. Dus als ik Grace vrijlaat moet ik hier vertrekken. Waar moet ik heen? Iedereen zal me kennen. Ik kan nergens meer boodschappen halen, een ander huisje huren of wat dan ook. Een ander idee komt in me op. Ik kan ze ook beiden vrijlaten en ergens opsluiten. Ik zal aanwijzingen in het dorpje achterlaten. Tegen de tijd dat ze hun hebben gevonden, ben ik het land al ontvlucht. Ik glimlach en ben trots op mezelf. Maar dan krijg ik een heel ander gevoel van binnen. Als ik ze toch vrijlaat, waarom heb ik ze dan überhaupt meegenomen. En waarom zou ik ze vrijlaten? Als ik de fotokamer op slot doe, de sleutel in mijn kluis opberg, kunnen ze niks doen. Ik heb niet zoveel moeite gedaan om ze hier te krijgen en ze dan vervolgens weer vrij te laten. Nee, dat gaat mooi niet door. Ik ga op zoek naar de sleutel. Na een paar kastjes heb ik hem al te pakken. Ik loop direct door naar de fotokamer en draai de deur tweemaal op slot. De sleutel haal ik weer uit het slot en ik berg hem op. Zo, dat was stap één. Nu nog sta-... mijn telefoon gaat over. Verbaasd kijk ik naar het ding. Niemand belt mij ooit. Op het beeldscherm zie ik een onbekend nummer. Moet ik hem opnemen? Ik twijfel, maar druk dan toch op groen. "Hoi, met Xander." Er klinkt wat gekraak achter de telefoon. Argwanend houd ik mijn telefoon iets van mijn oor af. "Hallo? Met wie spreek ik?" Deze keer hoor ik fluisterende stemmen aan de andere kant. "Oké, dit is geen leuk spelletje. Je verteld nu wie je bent of ik hang de telefoon op." Nog steeds gefluister. Ik haal mijn schouders op en druk op de uitknop. Waar was ik gebleven? Oh ja, een plan verzinnen om Grace hier te houden. Vermoeid ga ik achter de eettafel zitten en pak mijn ideeën boekje. Ik begin gewoon met steekwoorden op te schrijven. Na een klein half uurtje weet ik het. Niet zo ver van het huis staat een schuur, die ook van mij is. Als ik met Grace een tijdje rond rijd, terwijl ze geblinddoekt is, kan ik vervolgens hier weer uitkomen en haar in de schuur houden. Ik kan dan daar een kleine kamer van bouwen en haar daar houden. Ik zucht tevreden. Binnen een paar dagen moet het af zijn, maar dat lukt me vast wel. Ik wil opstaan om naar bed te gaan, als mijn mobieltje opnieuw overgaat. Onbekend nummer. Ik neem op. "Met Xander." Het blijft even stil aan de andere kant. "Xander? Met Rachel."