The Virgin Lies (Published under LIB)

Chapter 12

"Naibalik na ung recorder mo. Just be thankful. Why are you so eager to find that person?"

"I am thankful kaya nga hahanapin ko siya para magpasalamat. Now, if your going to whine and complain with what that doesn't concern you, then leave, Chloe. Walang nagsabing samahan mo 'ko."

She rolled her eyes before huffing and walking out with a whip of her hair.

Drama queen bïtch!

Sino ba kasing nagsabing sumama siya sa'kin sa pagtatanong habang lunch break? Gosh! If she's so hungry then I just wish she gets fat.

"Ako rin, Iara. Nagugutom narin ako eh." Kathy said with apologetic look. I looked at Shiela too before sighing.

"Oh sige. Ikaw din, Shiela. Ako nang bahalang magtanong tanong."

"Sige, girl. Hindi pa ko nag-agahan eh."

Nang makaalis sila ay nagpatuloy ako sa pagtatanong. Kahapon pa ko ganito bago mag-uwian pero wala talagang nakakita sa mga kaklase ko.

I walked to the group of 3 boys I saw talking near the window outside the library.

"Hi, boys!" I greeted with flirtatious smile.

They whistled and smile before asking me what I need. Sinabi ko sa kanila ang hinahanap ko at pinakita ang aking recorder. Wala daw silang nakitang may hawak nito noon maliban sa'kin pero baka may makita daw ako sa kanilang iba.

I wanted to slap their faces with their lewd invitation but then I remembered, I was popular with the guys so I had no choice but to threw some of my own flirty comments by whispering to one of them. I kissed him on the cheek too. Sa isa lang dahil baka maisipan nila ng orgy.

"Bye, boys!" I made sure to add a little sway on my hips for their views.

Kala mo mga lobong di mapakali sa pagpito at paghiyaw. Mga lalake talaga.

Maybe I should give up?

I mean, ang daming pwedeng gumawa no'n dito sa loob ng campus at tsaka kahit nga nga kaklase ko di kilala, yung iba pa kaya?

Pero gusto ko talagang magpasalamat sa taong 'yon.

Alam mo yung feeling na namatayan ka ng tuta. Yung tipong ang lungkut lungkot mo at sobrang bigat ng dinadala mo sa dibdib tapos bigla nalang itong mabubuhay?

Gano'n ang feeling ko. Yung saya matapos bumalik ung nawala sa'yo.

This recorder may not be a living creature but this one is a living memory of my papa that's why I wanted to find and thank that person.

And I will do that!

"Ms. Varsity Catcher!" Napahinto ako bigla hindi dahil sa tawag sa'kin kung hindi dahil sa ala-ala ko ng isang lalaking laging tumatawag no'n.

"Dito, Ms. Varsity Catcher!"

Lumingon na ko sa ikalawang ulit ng pagtawag sa'kin.

"Ikaw pala, Xavier." Naka dungaw siya mula sa loob ng library. Nakaupo sa harap ng lamesang may ilang libro malapit sa bintana. Namewang ako sa kanya mula sa labas.

"Seriously, Xavier! Maka Ms. Varsity Catcher ka dyan."

He chucked. "E ikaw naman talaga 'yon diba. Kanina lang kausap mo ang ilang myembro ng men's volleyball team."