Bir sonbahar günü evimize gelen değişim öğrencisinin ikimizin de kaderini değiştireceğini, ikimizin hayatına yeni bir anlam katacağını hiçbirimiz beklemiyorduk. Ben, onun sayesinde saf sevginin nasıl bir şey olduğunu öğrendim. O ise bana verebileceğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımın bu kadar düzenli ve sakin ilerliyor olması ile bir kez daha gurur duydum. Bunun olmasını ben sağlamıştım ve bu düzen tam istediğim gibiydi. Her şey belli bir saat aralığında ve ritimle ilerliyordu.
Her gün saat beşte uyan ve günlük bakımını yaptıktan sonra mutfağa gidip istediğini hazırlayıp güneşin doğuşunu seyret. Saat sekizde işe git ve çıktığında tüm zamanı kendine ayır ve en önemlisi bunu yaparken her zaman mutlu ol. İşte bu benim mükemmel düzenimdi ve asla bozulmasına müsaade etmiyordum.
Kurabiyelerimi ve kahvemi bitirdiğim gibi koltuğumdan kalktım ve mutfağa girdim. Babam tezgahın başında birkaç kurabiyeyi yiyordu ve benim geldiğimi fark etmemişti bile. Gülümseyerek yanına yürüdüm ve yanağına minik bir öpücük kondurdum.
"Bu kurabiyeler çok güzel olmuş Rose."
Sessizce teşekkür ettim ve elimdeki kirli bulaşıkları makinenin içine koyarak odama çıktım. İşe gitmeme yaklaşık kırk dakika vardı bu yüzden hızlı hareket etmeme gerek yoktu.
Kıyafetlerimi dolabımdan çıkardığım sırada kapımın tıklanmasıyla bakışlarımı kapıma doğru çevirdim. Babam bana gülümseyerek kafasını kapı aralığından içeri uzattı ve annemi uyandırmamaya özen göstererek sessizce konuşmaya başladı.
"Annen bunun sürpriz olmasını istiyor aslında ama ben daha fazla dayanamayacağım. Lütfen annene bunu bildiğini belli etme olur mu?"
Dedikleri kendimi huzursuz hissetmeme neden olmuştu ve ben buna kendimi hazırlamaya fırsat bulamamıştım. Sesimi çıkarmadan babamın diyeceği şeyi bekledim. Ama nedense içimde kötü bir his vardı.
Ağzının açılmasıyla da bu his, gerçeğe dönüşmüştü.
