Bir sonbahar günü evimize gelen değişim öğrencisinin ikimizin de kaderini değiştireceğini, ikimizin hayatına yeni bir anlam katacağını hiçbirimiz beklemiyorduk. Ben, onun sayesinde saf sevginin nasıl bir şey olduğunu öğrendim. O ise bana verebileceğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zil çaldığı zaman nefesimi tuttum ve hızlı adımlarla kapıya doğru gittim. Heyecandan ellerim terlemişti. Hızlıca ellerimi pantolonuma sildim ve kapıyı açmak için biraz daha hızlandım. Onu görmek için sabırsızlanıyordum.
Annem de peşimden gelmiş ve benden bir iki adım arkamda durarak merakla beni ve kapıyı izliyordu. Bu durum beni biraz germişti ama belli etmedim ve hızlıca kapıyı açtım.
Karşımda bana sırıtan babam ve kolunu tuttuğu, benimle göz temasından kaçınan, başını önüne eğmiş çocukla karşı karşıya gelmiştim. Bir anlık duraksamadan sonra kapıdan çekildim ve ikisinin de geçmesi için yolu açtım.
İçeri geçtiklerinde kapıyı kapattım ve gülerek gelen yeni arkadaşıma baktım ama hala benimle göz temasından kaçınıyordu ve başını kaldırmamak için direniyor gibiydi. Çok utangaç olduğunu ya da bir sorunu olduğunu düşünüyordum bu yüzden çok üzerine gitmedim.
Holün ortasında ayakta dikiliyordu ve hepimiz sessizdik. Bu ufak sessizlik olduktan sonra çocuk konuşmaya başlamıştı ve bu beni, söyledikleriyle olduğum yerde çivilemişti.
"Benim adım Jeon Jungkook ve otizmliyim. Bu yüzden bana uyum sağlamakta zorlanırsanız sizi anlarım ve size karşı çıkaracağım her zorluk için şimdiden özür dilerim."
Ellerine baktığımda sağ başparmağı ile sol başparmağının etlerini kaldırdığını gördüm. Etleri her an kanayacak gibi duruyordu. Bu durum beni üzmüştü, gergindi ve korkuyor gibiydi. Ama buraya gelmişti ve artık her şey için biraz geçti.
İkimiz için de hayatımızın yeni bir sayfası şu andan itibaren başlamıştı.
