16. Bölüm

15 0 0
                                    

Özgür yavaşça odamdan çıktı ve dehşete düşmüş gibi bana baktı.

- Gölge, bu senin baban mı?

- Çok sevimli dimi?

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Özgür yanında ağlamak, en son isteyeceğim şeydi.

- Sen gidebilirsin. Pilav için sağ ol.

- Saçmalama hiçbir yere gitmiyorum.

Yanıma geldi. Hayrete düşmüş gibiydi.

- Sen hayatını böyle mi yaşıyorsun? MADAM KARABULUT OLARAK MI?

- Başka şansım yok ki. Ya mükemmelsin yada çöp kadar değerin olmaz ikisi için.

- Bu çok yanlış.

- Onlara göre doğru.

Özgür bakışlarını duvardan bana çevirdi. Gözleri büyüdü.

- Gölge... Sen ağlıyorsun.

Parmaklarımı gözlerime götürdüm. Parmaklarımdaki yaşlar, avucuma doğru aktı. Ağladığımı fark edince, daha çok ağladım.

- Özgür git lütfen.

- Hayır.

- Yanlız kalmaya ihtiyacım var.

- Hayatın boyunca yanlızmışsın zaten şimdi olsan ne yazar?

- Özgür git!

Bana sıkıca sarıldı. Onu kuvvetlice ittirdim ama bırakmadı. Birden deli gibi ağlamaya başladım.

Yüzümde bir ifade yoktu. Bağırmıyor, hıçkırmıyor, dudaklarımı büzmüyordum.

Yağmurun altında ıslanan bir heykel gibi... Yanlızca ağlıyordum.

- Sana aşık olmam bazı şeyleri çözebilir Gölge.

- Neden aşka ihtiyacım olsun ki?

- Herkesin sevgiye ihtiyacı vardır.

- Bilmediğin şeyin ihtiyacını duymazsın.

Kollarının gevşediğini hissedince onu ittirdim.

- Defol...

- Gölge-

- ÖZGÜR DEFOL!

Kaşlarını çattı ve montunu alıp evden çıktı.

Benim kimseye ihtiyacım yok tamam mı? Hiçkimseye! Nasıl istersem öyle davranırım, öyle bağırırım, öyle ağlarım!

Ve sen bana NAH aşık olursun palyaço kılıklı.

Senin o aşkını nefrete çevirmezsem, bana da Gölge demesinler!

Iki gün sonra babam toplantı çıkışı beni aradı. Bende okuldan sonra oraya gittim. Bana Bebek'te bir kafe adı söyledi. Kafeye girdiğimde nerdeyse gülümsüyordum. Babamların yanına gittim.

- Gölge? Bu Poyraz Alçak.

Adamın elini sıktım.

- Oldukça büyümüşsün Gölge.

- Sağ olun efendim.

Masada oturan iki çocuğa baktım. Biri benimle yaşıt, diğeri benden küçüktü.

Boşversene! Bunlar benim en iyi dostlarım!

Çocuklar ayağa kalktı.

- Bu benim kızım Ayça ve küçük oğlum Aras.

ÖzGölHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin