Karanlıktakiler

Bölüm 8 - Cesur kız

Multimedya; Nur'un rüyası

Bölüm şarkısı: No1- Cehennemin dibi

Kapana kısılmıştım adeta. Bir çıkmaza girmiştim. Tam karşımda ölümü bana yakıştıran bir adam ve tam arkamda nefesini hissettiğim, beni güven duygusuyla çepecevre saran korumacı bir adam vardı. Bir tarafım gözlerimi bu dünyaya kapatmanın nasıl bir duygu olduğunu düşünürken bir tarafım kurtuluşun vermiş olduğu hissiyatın nasıl bir etki yaratacağını düşünüyordu. Kurtuluş istiyordum. Bazı anlar gerçekten ölümü yaşamak istemişliğim vardı fakat şuanda kurtuluş istiyordum sadece. Tufan kurtuluşum olsun istiyordum. Gözlerimde biriken yaşların akıp gidişi saniyelere karşılık geliyordu. Tufanın sesi geceye yankısını düşürürken elindeki silahla hala Turanı hedef alıyordu.

" Eğer onu burda öldürürsen sende burda onun gibi ölürsün bunu gayet iyi biliyorsun sevgili kardeşim. O zaman ellerine hiçbir şey geçmeyecek gebereceksin ve dünya bir pislikten kurtulmuş olacak ama ben hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam edeceğim."
Turan hiddetle bağırdı. "Sorun bu ya sen hep hiçbir şey olmamış gibi devam ediyorsun bizi sattığın yetmiyormuş gibi o lanet olası silahı bana doğrultuyorsun."
Kafam Turana doğru dönük olduğu için Tufanın yüz ifadesini  göremiyordum. Turan nefret püsküren bakışlarını üstümüzden biran bile çekmedi.
" Yanlış tercih yapan sendin. Babamın yanlışına ortak oldun beni de yanına çekmeye çalıştı ama senin gibi aptallık yapmadım." Dedi Tufan. Sitemliydi. Ne olursa olsun onlar kardeşti ve bu şekilde karşı karşıya gelmeleri acı bir durumdu. Turan ruhsuzca güldü ve " Siz sanki çok mu doğrusunuz lan? Kürşatın pisliğini temizlemek sana düşüyor değil mi? Yazık sana babanın düşmanına köle olmuşsun. " Diye konuştu.

Artık ipler kopmak üzereydi. Tufan bu sözlerden sonra hiç beklenmedik şekilde önüme geçti ve önümü tamamen kapattı. Şimdi silahları karşılıklıydı. Tufan bağırdı ve hiç görmediğim kadar sinirli ve nefret doluydu.
" Evet yazık bana senin gibi pezevenk bir kardeşim olduğu için , hayatı yalandan ibaret olan ve annemi diri diri toprağa gömen bir babam olduğu için de yazık bana. "
Bu sözlerden sonra ben  biraz daha geri çekildim. Tufanın arkasında soğuktan titriyor ve çıplak ayaklarıma batan taşların acısını sanki ruhumda hissediyordum.
" Babam öldürmedi annemi şunu artık kabul et onu yargılamayı kes." Diyerek gürledi Turan. İkiside birbirine fazlasıyla öfkeliydi. Sanki yılların biriktirdiği öfkeyi bu gece birbirlerine kusmak için sözleşmiş gibilerdi.

" En acısı da ne biliyomusun? Köle olduğumu iddea ettiğin o adam bana babamdan daha çok babalık yaptı ve Kaya ile İlyas bana daha fazla kardeşlik yaptılar. Sen bilmezsin ama ben yine de söyliyim. Onlar çıkar gözetmeden sevdiler beni. Çıkarları için saygı göstermediler. Ama babamla sen yalan dolansınız. Babam beni 5 yıl önce kirli işlerinden dolayı çıkan o çatışmada bırakıp kaçtı. Beni kim kurtardı biliyor musun? Canını hiçe sayıp kim kurtardı haberin var mı? Kürşat "

Sözleri fazla mı can yakıcıydı? Turan belki de şuan kendi içinde çelişkideydi. Susuyordu. Verecek bir cevabı , haykıracak kelimeleri yoktu belli ki. Bense artık dayanamadım ve Tufanın arkasından çekilip tam yanında belirdim.
" Yeter artık yeter kesin şu saçmalığı. Silahla hiçbir işinizi halledemezsiniz. Nolur bırakın silahları, yapmayın. Ben üşüyorum. Ayaklarıma taşlar batıyor ve canım acıyor. Korkuyorum.Titriyorum."
Bu sözleri sarfederken gözlerimdeki uçurumdan sel gibi yaşlar döküldü. Ağlıyordum ve artık bu saçmalığın bitmesi için dua ediyordum.
" Sakin ol Nur seni kurtaracağım.Bu saçmalık son bulacak ağlama tamam mı?" Diye konuştu Tufan. O konuşunca tüm algılarım açılıyor ve hiç beklemediğim anda bir umut konduruyor tam   kalbimde bir yerlere. Sadece kafamı sallayıp onun kinle birikmiş göz altlarından başlayıp tüm yüz hatlarını inceledim. Onu son kez görebilme ihtimali kafamda canlanırken kafamda kurduğum korkunç senaryolara bir yenisi eklenmişti. Oscarı hakediyordum sanırım.