Karanlıktakiler

Bölüm 12 - Hayaller

Bölüm şarkısı: Nükleer başlıklı kız - beni hatırla

Sözleri düşüncelerimi susturmuştu. Bir süre ne demek istediğini anlamaya çalıştım. Daha sonra " ne kızı kimden söz ediyorsun?" Dedim hâlâ yüzümde varlığını sürdüren şaşkınlıkla.
" Kimden söz ettiğimi anlamış olman gerek. " Dedikten sonra aklıma gelen kişiyle gözlerim kocaman açıldı.
" Nur senin kızın mı gerçekten ?" Dediğimde
" evet o benim kızım. " Diye yanıt verdi. Aklım hâlâ almıyordu. Demek Nurun kendisini terkettiğini söyleyen babası ortağımız sadıktı.

Kaşlarını çattım ve karşımdaki adamı hiç tanımadığım bir yabancıymış gibi süzerek "onu terkedip yıllar sonra karşısına çıkıp düzenini bozmak nerden aklına geldi?" Dedim. Bu konuda sonuna kadar haksızdı. Yüzünü bir ciddiyet kapladığında " o zamanlar sefil biriydim ona bakabilecek gücüm yoktu. Ama şimdi öyle mi? Ona istediği hayatı sunabilirim artık. "Dedi. Herşeyin para olduğunu düşünüyordu.
"Boşversene kızını gerçekten düşünseydin küçük yaşta onu ortada bırakmazdın. " Dedim daha sonra. Hiç hazetmiyordum bu adamdan.
" Neyse ne bu seni ilgilendirmez. Sadece bana yardım etmeni istiyorum." Dedi. Ne tür bir yardım istediği konusunda hiçbir fikrim yoktu.
" Ben ne yapabilirim? " Dedim.
" Teyzesinin kocasıyla konuştum bana akşam Nuru rahatsız ettiğini sanıp onu dövdüğünü anlattı. Aranızda birşeyler olabileceğinden söz etti. Haklı olabilir sen kıymet vermediğin birini böylesine korumazsın. Onu bana karşı yumuşatıp görüşmeye iknâ etmeni istiyorum sadece."

Biraz düşündüm. Onu kirli hayatımızdan uzak tutmak için iyi bir yol olabilirdi.
" Eğer seninle görüşmesini sağlayabilirsem ona güzel bir hayat sunacaksın öyle mi?" Dedim. Bizim karanlığımıza ortak olmasını istemiyordum. Papatyalarla süslediği hayallerinde karanlık insanlar yer almamalıydı.
" Elbette o artık mutlu olacak." Dediğinde kafamı sallayıp söylediklerini onaylarcasına bir bakış attım. Gerçekten babam ve Turanın yanında yer almasını istemiyordum fakat şartını kabul etmemin en temel sebebi Nurdu. Onun bizim yanımızda gün geçtikçe zarar göreceğini düşünüyordum.

Bu yüzden babasıyla arasındaki uçurumu kapatmalıydım. Karmakarışık düşüncelerimle birlikte kendimi odadan dışarı çıkardım. Hâlâ sadığın Nurun babası olduğu gerçeği  kafamda netleşmemişti. Ben bile babası olduğunu öğrenince bu kadar gerildiysem Nurun tepkisini düşünemiyordum. Odadan çıkar çıkmaz birkaç adım atmıştımki karşımda Turanı görmemle yine gerginlik ruhuma işledi.
"Ağabey seni burada görmek ne kadar güzel. " Dedi yapmacık ifadesiyle. Sinirlerimi altüst etmekte bir dünya markasıydı adeta.
" Ne işin var burada özellikle sadığın odasının önünde?" Dedim. Yine sinir bozucu gülümsemesiyle "Sadık bey demelisin biraz saygı göster yoksa heran Sadık bey yön değiştirebilir." Dedi.
Ne demek istediğini gayet iyi anlamıştım ama ona bu fırsatı vermeyecektim.
"Ben senin gibi yalaka olamıyorum malesef." Dedim gözlerimi devirerek. Sırıtması biraz daha genişlediğinde artık hakaretlerimin hoşuna gittiğini düşünmeye başlıyordum.

Telefonum çaldığında Turana aldırış etmeden cebimden çıkardım ve aramayı yanıtladım. Kaya "ne zaman geleceksin eğer işin uzadıysa taksi çeviririz." Dediğinde
" Hayır çevirmeyin işim bitti geliyorum şimdi." Diyerek itiraz ettim. Daha sonra "Tutku ve kardeşi iyi mi ?" diye devam ettim sözlerime.
"Evet biraz daha iyiler." Dediğinde içim biraz olsun rahat etmişti. Telefonu kapattığımda Turan hâlâ aynı şekilde karşımda dikiliyordu.
Ama bu defa yüzünde o sinir bozucu ifadesi yoktu.
" Tutkuya birşey mi oldu?" Diye sorduğunda hâlâ bu yüzü nereden bulduğunu merak ediyordum. Bu defa iğneleyici bir şekilde gülen bendim.
" Onu bu kadar rahat soruyor olman çok zavallıca. Hiç utanman olmadığını gösteriyor açıkça. " Dediğimde gözlerini kaçırdı.
" Eski sevgilim sonuçta ister istemez merak ediyorum." Dediğinde " seni bilmesem ona hâlâ aşık olduğunu zannedeceğim." Diye alaycı bir şekilde yanıt verdim.
Yanından öylece geçip giderken sorduğu soruyuda yanıtsız bırakmıştım.